Maandbrief - april 2013

Het Rotary Magazine is de afgelopen paar jaar enorm van gedaante veranderd. Vorig seizoen is het magazine door een externe partij volledig van look and feel veranderd, waardoor het een moderne uitstraling heeft gekregen.

De kritiek van verschillende leden was echter dat dit ten koste van de inhoud c.q. diepgang is gegaan. Daarom is dit jaar het maken van het magazine weer in eigen hand genomen in nauwe samenwerking met het bureau De Redactie uit Monnickendam.

Van de kant van het nieuwe RAN-bestuur is er door Sandy Perquin ook een professionele support gekomen voor ons blad. Sandy heeft veel ervaring met het maken van bladen en is zodoende een enorme steun en toeverlaat voor onze nieuwe hoofdredacteur Marjoleine Tel.

Een belangrijke verandering die dit jaar is doorgevoerd is de zogenaamde thematische aanpak van elke editie. Hierdoor is het mogelijk een onderwerp van meerdere kanten te belichten. Maar ook de mening van leden over het gekozen thema krijgt alle ruimte. Marjoleine Tel roept ons via Linkedin daartoe op om op een prikkelende vraag te antwoorden die betrekking heeft op het volgende thema. Het blijkt dat Rotarians veelvuldig reageren op deze moderne manier van communiceren. Veel dank daarvoor, want op deze manier kan de kwaliteit van ons eigen Magazine verder verbeteren.

Maar dankzij de Council on Legislation (CoL) die vorige week is geweest, kan het allemaal nog leuker worden. Tijdens de CoL is namelijk besloten dat de Rotarians over de hele wereld de keuze krijgen om te kiezen voor een papieren Magazine dan wel een digitale versie. Dit besluit biedt natuurlijk prachtige mogelijkheden ons (digitale) Magazine meer diepgang te geven en te gebruiken voor onderlinge communicatie. Dit Rotaryjaar zal er nog niets veranderen, maar volgend jaar zullen de 1e stappen ervan zeker zichtbaar worden.

Ik ben erg benieuwd naar jouw mening over het Rotary Magazine in de huidige opzet. Zijn er dingen die je toegevoegd zou willen zien, of die je juist zou willen laten vervallen? Heb je suggesties voor verdere verbetering? Ga je straks kiezen voor de papieren uitgave dan wel uitsluitend de digitale versie? Tenslotte: heb je al wat suggesties voor de digitale versie van het Rotary Magazine? Ik zie je reacties graag tegemoet op maandbrief@rotary-d1580.nl

In de maanden april en mei staat al sinds vele jaren de GSE op de agenda van het district. In die maanden komt er altijd een team vanuit een buitenlands district ons bezoeken en gaat er ook een team van ons naar dat specifieke buitenlandse district. En dit jaar is het al niet anders. Alleen is dit wel een heel speciaal jaar, want het is het laatste GSE jaar. Vanaf volgend seizoen zal het plaats maken voor een zogenaamd Vocational Training Team, waarbij mensen vanuit 1 specifiek beroep een bezoek kunnen brengen aan ons district. Maar zover is het nog niet. Nu kunnen we nog genieten van een groep jongeren met verschillende professionele achtergronden.

Dit jaar hebben wij het genoegen om een uitwisseling te hebben met D6290, Michigan – Ontario. Na een heel vroege ontvangst op Schiphol op 7 april ging het ons bezoekende team na een kop koffie direct door naar Bloemendaal, waar zij gezamenlijk 1 week verbleven. De daarop volgende week was de regio Amsterdam-Buitengewoon de gastheer van het team. De 3e week werd ingevuld door regio Alkmaar.
Het waren 3 erg drukke vocational weken, maar het team heeft er met volle teugen van genoten, en ze hebben veel geleerd van hoe wij dingen aanpakken en organiseren. 1 les heb ik duidelijk van hen mee gekregen: Nederland kan trots zijn op wat het is, hoe met de zwakkeren in de maatschappij wordt omgegaan en het niveau van onze welvaart en welzijn.

De laatste week, in het centrum van Amsterdam, staat geheel in het teken van cultuur, recreatie en shoppen. Hiervoor hebben zich met name de leden van RC Amsterdam-West erg ingezet.
De troonswisseling is natuurlijk een extra kers op de taart en zullen ze helemaal op eigen houtje kunnen ervaren. Zondag 5 mei gaan we ze uitzwaaien. Iedereen kan dan terugkijken op een fantastische leuke maand met een altijd opgewekt en dankbaar team.
Het inbound team houdt een eigen blogsite bij dat een hele leuke inkijk geeft wat zij zoal gedaan hebben en hoe zij ons land zien.

Bij deze wil ik graag iedereen bedanken die het verblijf in Nederland van Jamey, Wendy, Ross en Tom tot een groot succes hebben gemaakt, zowel voor hen als voor ons zelf.

21 april ´s ochtends vroeg mocht ik weer samen met o.a. Marijke Bollweg (GSE District coördinator) Schiphol bezoeken. Dit maal om ons outbound team vaarwel te zeggen en uit te zwaaien. Ze hadden er zin an, maar leken toch wel een beetje gespannen voor de reis. Of hadden ze misschien toch wat te weinig geslapen? Tijd genoeg in het vliegtuig om wat bij te slapen. Ook ons eigen team blogt, en dat is hier te lezen. Zo te lezen hebben zij ook een vol en erg leuk programma.
In de volgende maandbrief zal er vast wel een kort verslag van het team inkomen, want zowel de teamleider als 1 van de deelnemers is journalist. Dus dat komt wel goed.

Zoals bekend heb ik mijn eigen Discon moeten annuleren wegens tegenvallende belangstelling want de zaal zou maar half gevuld zijn geweest.
Maar in goed onderling overleg met mijn collega uit D1570 – Trudie Siegerink – kunnen belangstellenden zich aanmelden voor haar Districtconferentie op 25 mei in het Academiegebouw in Utrecht.
Tijdens deze Discon – met de titel Het draait om idealen - wordt vanuit verschillende kanten door diverse sprekers -  belicht hoe de idealen, die jongeren hebben in verband gebracht kunnen worden met Rotary en met Rotary doelstellingen. De bedoeling is dat het een interactieve dag wordt. Omdat we niet willen spreken over jongeren, maar vooral ook mét jongeren, vragen we aan elke Rotaryclub om minimaal één jongere mee te nemen naar de conferentie. Dat mag een Rotaracter zijn, een familielid of een jongere uit de kennissenkring die interesse heeft. Leeftijd ongeveer tussen de 18 en 30 jaar.  

Het programma is erg interactief, maar biedt ook verschillende interessante sprekers. Een must voor diegenen, die willen horen hoe jongeren tegen de toekomst aankijken, wat hun idealen zijn. Maar ook voor hen die mee willen denken en praten over wat Rotary zou moeten doen om aansluiting te krijgen bij die jongere generatie.

Vorige week hebben verschillende wereldleiders en zeer vermogende particulieren zich financieel en politiek achter de volgende stap geschaard om polio de wereld uit te helpen. Zij hebben toegezegd om de komende 6 jaar $4 miljard van de daarvoor benodigde $5,5 miljard te fourneren. Hiervan neemt de Bill en Melinda Gates Foundation zo´n $1,8 miljard voor haar rekening!!
Zoals ik al vaker gezegd en geschreven heb, zijn er in 2012 wereldwijd 223 nieuwe gevallen geconstateerd, en in 2013 tot nu toe slechts 22!!
Mede door het vele goede lobbywerk van Rotarians bij overheden en zeer vermogende particulieren is er een stijgende bewustwording ontstaan dat polio uit te roeien is, maar dat dit heel veel geld en politieke wil vergt. Dit heeft geresulteerd in het hiervoor genoemde fantastische akkoord.

Om de strijd tegen polio goed zichtbaar te krijgen en te houden in de wereld, is Rotary International bezig met het maken van ´s werelds grootste commercial. Ik roep een ieder op om daar ook aan mee te doen. Het enige dat gedaan moet worden is een fotootje maken waarop je met het bekende “This Close” gebaar staat, en dat vervolgens te uploaden op de speciaal hiervoor gemaakte site:  
Het makkelijkst en het snelst gaat het wanneer je tijdens een komende clubbbijeenkomst  iedereen zo’n gebaar laat maken en dat op de gevoelige plaat vastlegt. Het vervolgens uploaden is een fluitje van een cent.

Soms lijkt al die aandacht voor polio binnen Rotary wat overdreven, maar het vorige week gesloten akkoord bewijst absoluut het tegendeel. Zonder de inspanning van veel Rotarians had dit nooit gerealiseerd kunnen worden.
Veel meer info over alles m.b.t. polio en de bijdrage van Rotary hierbij, is hier te vinden

De afgelopen maand heb ik het genoegen gehad om enkele Rotarians in ons district de PHF-pin op te spelden.

De 1e keer was bij RC Haarlemmermeer–Schiphol, waar ik Kees Kramer volkomen heb kunnen verrassen met de benoeming tot PHF en de daarbij behorende uitreiking van het certificaat.

De primaire reden voor zijn benoeming was zijn grote inzet als sergeant-at-arms bij het dit jaar in Amsterdam georganiseerde Rotary Institute. Kees heeft er door zijn uitgebreide kennis en ervaring m.b.t. de organisatie van conferenties mede voor gezorgd dat deze bijeenkomst vlekkeloos verlopen is.
Door zijn werk als hotelmanager bij een grote internationale hotelketen, heeft hij veel in het buitenland gewoond en gereisd. Daarbij heeft hij waar het maar enigszins mogelijk was, ook veel buitenlandse Rotary clubs bezocht. En Kees is ook medeoprichter geweest van een Rotary club in Kiev. Kortom: een terechte toekenning van deze PHF. 

Op zaterdag 20 april vierde RC Amsterdam – West haar 12e lustrum. Mede ter ere daarvan mochten clubvoorzitter Liesjettie de Jong en ik tijdens een bijzonder gezellige feestavond liefst 3 PHF´s uitreiken en opspelden. De gelukkigen waren Daan Aeijelts, Christ´l Dullaert en Maarten Meijer.

Ik wil hierbij de 4 gelukkigen nogmaals van harte gelukwensen met deze promotie.

De afschaffing van de slavernij is wel een feest waard. Dit jaar herdenkt Nederland dat er 150 jaar geleden formeel een einde werd gemaakt aan deze misstand. Je kunt het zien als een soort bevrijdingsfeest: na jarenlange onderdrukking en uitbuiting herkregen de slaven en hun nakomelingen in de kolonies in Oost en West hun vrijheid – en daarmee een eigen leven.

De formele afschaffing van de slavernij betekende niet dat daarmee het fenomeen voor eens en voor altijd uit de wereld was geholpen. Tot op de dag van vandaag kom je gevallen van moderne slavernij tegen, ook in Nederland. Buitenlanders die illegaal aan het werk worden gezet tegen een extreem laag loon en die niet weg kunnen omdat hun paspoorten zijn ingenomen. Jonge vrouwen, meisjes soms nog, die onder valse voorwendsels de prostitutie zijn ingelokt en daar min of meer worden vastgehouden. Een feest met een zwart randje dus.

Het is een thema dat sterk leeft onder de veelkleurige bevolking van Amsterdam-Zuidoost, waar de Rotary Club Amsterdam-Arena haar thuisbasis heeft. Daarom ook heeft deze club ervoor gekozen dit jaar het Groot Amsterdams Benefietconcert rondom dit thema te presenteren. Op 26 juni vindt er in het 450 stoelen tellende theaterzaal van het Koninklijk Instituut voor de Tropen een speciaal voor deze gelegenheid geschreven concertuitvoering plaats van de theatervoorstelling Hoe duur was de suiker. 

De voorstelling wordt uitgevoerd door de zangers, zangeressen en toneelspelers van Stichting Julius Leeft, onder regie van John Leerdam. Bekende Nederlanders als Gerda Havertong, Izaline Calister, Noraly Beyer en Jetty Mathurin hebben hun medewerking aan deze wervelende avond toegezegd. De opbrengsten van het concert gaan de Stichting Fairwork, een organisatie die hedendaagse slavernij in Nederland bestrijdt en voorkomt. Deze stichting stelt met succes misstanden aan de kaak, geeft voorlichting en helpt slachtoffers.

Toegangskaarten à €50 zijn hier te bestellen Het buffet (inclusief) start 26 juni om 18:00 uur, het concert begint om 20:15 uur.

Op 19 oktober viert Rotaract Nederland haar 45-jarige bestaan. Deze gelegenheid willen wij niet zomaar voorbij laten gaan, vandaar dat een speciaal comité op dit moment druk bezig is de feestelijkheden voor te bereiden. Het zou een eer zijn wanneer u ons 9e Lustrum met ons mee wilt vieren. Informatie over het programma en de kaartverkoop volgt snel, noteert u voor nu vast de datum in uw agenda en houd de website in de gaten voor verder nieuws. We verheugen ons u te mogen verwelkomen in oktober!

Eigenlijk is alles al gezegd over het dieptepunt van Nederlandse zangkunst dat dezer dagen als Koningslied door het leven gaat. U heeft natuurlijk ook de krant gelezen over de kromtaal en nonsens waarin dit lied aller liederen is vervat. Mallotige teksten als de ‘W van stamppot’ en de nogal depressieve intro Daar sta je dan helpen bepaald niet mee om dit stukje onvervalste Nederlandse muziekcultuur te combineren met de statuur van ons Koningshuis in onze constitutionele monarchie.  

Er zijn mensen die zich mateloos ergeren aan de commotie rond het Koningslied. Begrijpelijk, er gebeurt warempel wel wat belangrijkers in de wereld dan de productie van een krakkemikkige liedtekst in een klein landje aan de Noordzee. Aan de andere kant maken we ons daar toch druk over: kiespijn in je eigen mond is vele malen lastiger dan hongersnood in heel China. 

Wat me vooral bezighield is niet zozeer het lied zelf, maar hoe het koningspaar de tekst en de melodie zou waarderen. Natuurlijk, voor de onderdanenbühne zullen Willem-Alexander en Máxima zich in duizend bochten wringen om hun erkentelijkheid voor de fraaie compositie te uiten. Dankbaarheid voor de producten van het volk is een tweede natuur van het staatshoofd. Jaar in, jaar uit heeft de Koninklijke familie zonder aanziens des persoons verrukt gereageerd op foeilelijke pitrietmanden uit Wanneperveen, afzichtelijke macramé-wandkleden uit Workum of oneetbare banketletters O van ‘Oranje’ van de Warmonder plattelandskookclub. Bij elk cadeau op het bordes of, later, bij haar verjaardagsbezoeken, was Beatrix altijd even dankbaar, ook al draaide haar maag misschien wel om over zoveel wansmaak. Anders dan het opzichtige dédain van andere Nederlandse miljonairsfamilies heeft onze Koninklijke familie haar diepe erkentelijkheid voor al die afzichtelijke cadeaus tot grote hoogten verheven. Dat is knap – al wordt de afhandeling van de prullaria verder aan het paleispersoneel overgelaten. Wim Sonneveld heeft over de achter de rododendrons gesodemieterde kruidenkoeken en krentenmikken ooit nog een geestige conference gehouden. 

Willem-Alexander ziet zich wat dat betreft meteen in het diepe gegooid. Hij zal geen spier mogen vertrekken over het Koningslied, al wordt het hem niet gemakkelijk gemaakt. Homerisch gelach over zoveel kromtaal en onbenulligheid is er pas achter de gordijnen van het bordes, als het volk niet meer kijkt omdat het laveloos in de nacht in bed is geploft na al dat gehos en gezang over stamppot en leeuwen.

Maar gelukkig is er net voor het scheiden van de markt een meer dan volwaardig alternatief gekomen. Vorige week heeft een aantal Surinaamse Nederlanders een eigen Koningslied gecomponeerd. Tekst en muziek steken het wanproduct van Ewbank naar de kroon. Een echte meezinger, in foutloos Nederlands én in Sranan Tongo gezongen door Oscar Harris, Denise Jannah en Dana Fungloi op een vrolijke melodie van wijlen Max Woiski sr. Een schitterend swingend lied: hoe musici in een voormalige Nederlandse kolonie iets echt moois kunnen maken. Daar kunnen wij Nederlanders nog wat van leren… Eat this, John Ewbank!