Shell en Duurzaamheid

Woensdag 9 februari was Wessel IJlstra uitgenodigd ome een presentatie te verzorgen met als thema “Shell en de energietransitie” door Wessel IJlstra. Wessel was al 2 jaar geleden gevraagd door onze voorzitter Gijs. Vanwege Corona kwam het er niet van maar nu is het er toch echt van gekomen. Wessel heeft de informatie van Shell wel aangepast aan de huidig situatie.

Wessel begint met een pub quiz over duurzaamheid. Daarin zit ook een interessante grafiek over 500 miljoen jaar historie, waarbij de verschillende temperaturen over deze periode goed te zien zijn. Verder is te zien dat de zeespiegel bij een gemiddelde stijging van temperatuur met 4 graden, 1 meter hoger is dan nu. Ook blijkt dat Vattenfall de grootste investeerder is in windenergie. Shell wil in 2030 de CO2 emissie met 50% verlagen en dat is erg ambitieus. Oliemaatschappijen kunnen wel een belangrijke rol spelen bij de energietransitie.

In zijn presentatie geeft hij aan dat de wereld bevolkingsgroei een effect geeft van een verdubbeling van het energieverbruik; voornamelijk zit deze groei in het westen. Ook krijgen steeds meer mensen goedkope energie ter beschikking en daarmee ook meer welvaart. Algemeen hebben de grondstoffen veel welvaart gebracht. De nadelen zijn het plastic afval en de opwarming van de aarde. De oliemaatschappijen kregen veelal de schuld; zo kunnen we niet verder. Daar wil Shell ook in meedenken met maatregelen als:

- wind op zee
- samenwerking met partners voor verandering
- businessplan te bereiken.

Nu richt Shell zich op het opslaan van waterstof en overtollige energie. Zo kan waterstof omgezet worden in elektriciteit in grote vrachtwagens, auto’s en stadsbussen. Er zijn nu 3 waterstoffabrieken in aanbouw. De boodschap is dat CO2 moet worden vastgehouden. Shell gaat vooral kijken naar de behoefte van de maatschappij. De klant moet dan wel op waterstof willen rijden. Een andere oplossing is dat CO2 uitstoot zwaarder belast moet worden. Verder gaf hij aan dat op elektriciteit rijden nog steeds grijze elektriciteit is en de vraag is kunnen we genoeg batterijen maken. Het probleem is de CO2; de oliemaatschappijen moeten dus alternatieven gaan zoeken. Shell is eigenlijk meer een gasbedrijf geworden. Het rendement van olie uit Arabische landen gaat al voor 10% verloren tussen oppompen en consument. Dit komt door het energieverbruik bij oppompen en raffineren en het transport.

Centrales moeten van kolen naar gas. Het businessplan van Shell is klaar voor verandering. De oplossing moet gevonden worden waar de maatschappij mee kan werken en Shell past zich daar aan. Voor Shell is wel de conclusie om volgens de doelen van het Parijsakkoord, over 30 jaar nog winst te kunnen maken en wel degelijk voorbereid te zijn op de energietransitie. CO2 belasten, onze welvaart zelf veranderen, wat gaan we anders doen. Er ontstaat een interessante discussie. Een mooie presentatie die ons een goed inzicht geeft hoe er gekeken wordt naar de energietransitie vanuit zo’n groot concern.