Oud-minister Van Middelkoop geeft presentatie

Kort verslag van 31 oktober 2012, lezing door Eimert van Middelkoop

Eimert werkte al jaren in de politiek, als fractiemedewerker en als lid van de beide Kamers en beschreef voor en bij ons vooral zijn avonturen als minister.

André Rouvoet vroeg hem in 2007 op te treden als dienaar van de kroon, vanuit de ChristenUnie. Zijn affiniteit met defensie kon gestalte krijgen in een ministersbenoeming. Na de "desertie" van de PvdA bezette hij tevens het ministerie van wonen, wijken en integratie. Hoewel zijn ambitie daar nooit naar was uitgegaan, sprak hij van een verrijking. ’s Middags werkte hij daar, begeleid door de defensiekreet: een minister van defensie weet niet van wijken! De overgang van Kamerlid naar minister was onvoorstelbaar groot, in de zin dat de rol een totaal andere is. Hij, die in een kleine partij over vele zaken kon oordelen, was in een ambtelijk apparaat opgenomen en moest zich tot één onderwerp beperken.

Iedere vrijdag was er de ministerraad, behalve op Goede Vrijdag, dan was men bij de Matteüspassie. (sinds er meer Leidenaren in het kabinet zitten is de kerk van Naarden vervangen door de Pieterskerk in Leiden).

Als stelregel kan men nemen: als er ideologische gesprekken in de ministerraad plaats vinden, staat het kabinet op springen. In het bewindsliedenoverleg kan men zijn principes naar voren schuiven, in de ministerraad moet men tot besluiten komen. Soms wordt een minister er op uitgestuurd om een recalcitrant fractielid tot de orde te roepen.

In de Kamer moet verantwoording afgelegd worden; een tegenvaller is echter dat men niet op bevlogen betogen zit te wachten. De brede beschouwingen die een Kamerlid zich kan veroorloven, zijn voor een minister taboe.

Defensie is geen wetgevend departement, dus vaak kwam de minister niet in de Kamer. Eigenlijk alleen voor de begroting en het beantwoorden van vragen.

Het was een zeer boeiende avond!