Algemeen Dagblad / Amersfoortse Courant, 14 maart 2017: Bert Manasse: veelzijdig ondernemer

Bert Manasse moest een traantje laten bij het opgraven van sieraden van zijn ouders. © Bram Petraeus

Bert Manasse: veelzijdig ondernemer

VAN WIEG TOT GRAF

Meerdere landelijke kranten tekenden eind 2012 het verhaal op van ras- Amersfoorter Bert Manasse. Een emotionele Manasse moest een traantje laten, toen hij een glazen potje overhandigd kreeg van burgemeester Lucas Bolsius.

Sjaak van de Groep 14-03-17

Manasse was een strenge vader. Hij voedde zijn drie zonen Spartaans op

Archeologen groeven het potje met sieraden (onder meer twee kettingen, een verroest horloge, de trouwring van zijn vader) op in de Hellestraat, op de plek waar zijn vader een drogisterij had. Stadsarcheologen vonden de sieraden onder de vloer van de werkruimte achter de winkel.

Manasse, die in 1939 werd geboren, enig kind zou blijven en eind vorig jaar overleed aan de gevolgen van beenmergkanker, wist dat zijn ouders iets hadden verstopt in de oorlog. Omdat de kelder in de jaren veertig door Duitsers was dichtgestort, zochten ze er niet meer naar.

Onderduiken
Zijn ouders overleefden door onder te duiken in Soesterberg. Bert werd op de fiets opgehaald door de familie Kanis uit Oldebroek, waar hij in een schuur woonde met andere Joodse jongetjes.

Na de oorlog beschouwde hij zijn ouders, Leo en Fronica, als wildvreemden. Zijn pleegouders, dát waren zijn echte ouders. ,,Janken natuurlijk. Ik wilde terug naar Oldebroek'', tekende Wichard Maassen in 2007 op in deze krant. Zijn vader overleefde de oorlog als enige van zijn gezin. Zijn zes broers en zus lieten het leven.

Drogisterij

De verstandhouding met zijn echte moeder werd nooit goed. In 1963 nam hij niettemin drogisterij Het Gouden Kruis over van zijn ouders. Bert woonde met Mieke, met wie hij 54 jaar was getrouwd, en hun drie zonen boven de winkel aan de Hellestraat.

Manasse kocht een winkelpand aan de Utrechtsestraat en begon de chique parfumerie Jolie. De winkel was een logische aanvulling op de drogisterij, waar ook al parfum in het assortiment zat. Mieke nam de honneurs waar in de parfumwinkel. ,,Ik deed de inkoop. Ik had geen geduld voor lippenstift en haarlak'', zei hij.

Manasse die een weidse blik had, had wel het geduld voor pionierschap. Hij was als ondernemer zijn tijd ver vooruit.

Modernisering

Zo moderniseerde hij de inkoopsystemen van de drogisterijbranche. De stickertjes werden vervangen door barcodes. Hij deed veel ideeën op in de VS en introduceerde die dan in Amersfoort. Zijn nieuwe zaak, een bijouterie, was er zo één. Kettinkjes van goedkoper zilver en parelsnoeren, beetje kitsch, van 2 tot 40 gulden. Klanten moesten wel wennen aan dit nieuwe concept.

Hij begon ook kruiden- en reformzaak De Peperkorrel. Maar daar sneed hij zichzelf mee in de vingers. Het lukte niet om een grote omzet te draaien van zakjes koekkruiden, kaneel en peperkorrels. Zijn winkel in tweedehandskleding in de jaren negentig, ook hierin liep hij voor de troepen uit, deed het beduidend beter. Een bruiloftskostuum inkopen, percentage erbovenop en doorverkopen.

Manasse was een bekende middenstander. Hij zat in het bestuur van de winkeliersvereniging en in 1970 was hij één van de initiatiefnemers achter de autovrije Utrechtsestraat. Vijf jaar later was hij één van de drijvende krachten achter de 'mini-Keukenhof' op de Utrechtsestraat. Zevenduizend narcissen en hyacinten fleurden de straat op, alsook een tulpenveld ter hoogte van de Hellestraat.

Ideeën

Manasse bruiste van de ideeën. Een klassiek concert op de Amstel, waarom zouden we dat niet doen op de Eem? De veelzijdige ondernemer bezat nog een tijdje enkele (paarden)wedkantoren in Soest en Hilversum. Ook al had hij niets met wedden, zijn wedkantoren liepen goed.

Na zijn ondernemerschap liet hij zich inhuren door het Bouwfonds als administratieve problemenoplosser op de pc. Manasse was een geëngageerde man, goed onderlegd ook. Organisaties hengelden naar zijn diensten. Het Joodse kerkbestuur, het Toon Hermans Huis, de Rotary Club, Herensociëteit Amicitia. Het zijn er te veel om op te noemen. In 2006 werd Manasse geridderd voor zijn vrijwilligerswerk.

Manasse was wél een strenge vader; hij voedde zijn drie zonen spartaans op. Hij was als ondernemer een drukbezet man met weinig geduld, een man ook die zich overal druk om kon maken, zeker als het ging om Ajax. Zoon Ronald zag hem met de jaren beduidend milder worden en veranderen in een emotionele en lieve man.