Een jaar in Nederland door Clari Garcia uit Argentinië.

Clari was een jaar bij RC Hengelo Driene.

Wij hebben deze keer naar Den Haag in bezoek gegaan. Het in een van die Rotary Weekends. Ik kijk naar de "newbies" en ik kan het niet geloven, hoe snel de tijd gaat. Wanneer was het dat ik een "oldie" was geworden? Wanneer werd ik de 'train-expert'?

Dit is misschien de laatste keer dat ik met de hele groep ben.

NU, ben ik in het einde van mijn jaar, en ik kan het die laatste dagen niet helpen, aan alles wat ik heb gedaan te denken.

Door dit jaar ik heb heel veel van Nederland gezien, veel meer dan het meeste van de Nederlanders. Ik heb heel veel van Europa gezien, veel meer dan veel van de mensen die hier wonen. Ik ben vier keer in een jaar verhuisd. Ik heb met drie verschillende gezinnen gewoond. Ik heb een land, een cultuur, een taal, en een nieuwe manier van leven geleert, geaccepteerd en geadopteerd, die heel anders is van die dat ik heb de laatste achttien jaar van mijn leven gekend.

Ik zou zeggen dat ik de laatste elf maanden ik heb het meeste kennis en herinneringen van mijn leven gekregen. Maar het is zo veel dat ik wil nog doen! Er zit zo veel in mijn lijst, en zo weinig tijd.

Maar het gaat vooral over mensen. Dat is wat ik vind het meest verwonderlijk en waarvan ik heel blij ben, die mensen dat ik heb de kans gehad om te leren kenen. Hoe ongelofelijk is dat in zo'n korte tijd kan je van iemand zo veel houden. Die mensen die ik heb voor het eerste keer gezien niet langer dan een jaar geleden kunnen me zo goed kennen, soms beter dan de mensen wie ik heb mijn hele leven gedeeld. Maar zo werkt het.

En ook de mensen dat ik heb misschien voor een dagje of twee gezien, maar ze waren zo lief en eerbiedig met mij. Iedereen die ik heb hier ontmoet, in zijn eigen manier heeft een stukje van zijn tijd aan mij gegeven, en met die kon ik een onvergetelijk ervaring maken.

Het is gezegd dat de tijd is nooit genoeg met de mensen van wie je houdt. Maar het moet zo goed zijn. Veel stukjes van mijn hart gaan hier blijven wanneer ik in het vliegtuig naar mijn land inga. Maar ik weet dat ik ga niet terug naar mijn oude leven, want een deel van mijn zal in Nederland blijven, en een deel van Nederland zou met me gaan. De tijd is nooit genoeg, maar zo moet het goed zijn, zodat wij naar een volgende keer moeten zoeken.