RC ZWIJNDRECHTSE WAARD
Rotary Challenge 2024 van Zwijndrecht naar Banjul
Het klinkt zo makkelijk, je koopt een auto en rijdt hem naar Gambia voor het goede doel. Stichting Scholenplan Gambia, die arme meisjes laat studeren. 5 studentes per jaar naar grade 10-11-12 (lees: de laatste klassen van de middelbare school) en twee per jaar naar de universiteit.
Het is een avontuurlijke tocht door Marokko, Mauritanië, Senegal en als eindpunt Gambia. Voor alle deelnemers gaat er bijna een jaar voorbereiding aan vooraf. Fundraising-activiteiten, auto kopen en natuurlijk 'ik ga op een speciale reis en wat neem ik mee'?
Het vertrek is speciaal, de burgemeester en de voorzitter van Rotary Club de Zwijndrechtse Waard doen een woordje en we worden uitgezwaaid door allerlei lieve mensen. Daar gaan we, eindelijk! Wel met een boekje omdenken, want dat heb je nodig als je in Afrika reist. Niets is zoals wij denken dat het is. De Rotary Challenge is voor Rotaryleden, en er mogen ook andere mensen mee! Een mooie mix van 41 mensen die het 24 dagen met elkaar vol moeten houde. En geloof me, dat is soms niet makkelijk.
We zijn benieuwd naar de Marokkaanse grens. Een andere groep heeft er 34 uur vastgezeten en dat is echt geen pretje. Wij hebben daarom stickers laten maken “We support Maroc” en dozen hulpgoederen voor Marokko gemaakt. Het is niet te geloven, binnen anderhalf uur staan we in Marokko, behalve de bus want die gaf het op onder het douane-afdakje. Uiteindelijk wordt het opgelost en zijn we allemaal zonder problemen Marokko binnen gekomen.
Marokko is zo mooi, het Rifgebergte, het Atlasgebergte, de zandduinen en nog veel meer. We maken het allemaal mee. En op onze rustdag in Merzouga gaat zelfs onze oudste deelnemer en Rotarylid Meindert op de quad de zandduinen in.
De grijns op zijn gezicht gaat er die dag niet meer af. Natuurlijk gaan er onderweg auto’s stuk, maar iedere keer is iedereen bereid om elkaar te helpen. Natuurlijk zijn er soms tranen, maar ook dan zijn we er voor elkaar. De grootste uitdaging van deze reis dat ben jezelf en daar kom je onderweg pas achter. In Mauritanië - een verschrikkelijk arm land - leveren we medische hulpgoederen af bij een dokterspost en wat zijn ze er blij mee. Het gaat om verbandmiddelen, paracetamol, de meest eenvoudige hulpgoederen. De grenzen zijn een grote uitdaging, er overheen komen zonder teveel gedoe, tijd en geld. Uren wachten bij de grenzen is vrij normaal. Iedereen wil een graantje meepikken van wat wij te brengen hebben en we snappen het ook nog. Ook in Senegal brengen we spullen weg naar een medische post, opgericht door Thierry Sabine, de founder van de Parijs-Dakar Challenge. Er is net een baby’tje geboren en we hebben babykleding bij ons. We maken de kersverse maar nog jonge moeder er erg blij mee.
We gaan naar de Nederlandse Ambassade en vertellen over onze reis. Zij vertellen over het belang van vrouwen educatie en dat doet ons des te meer beseffen dat we zo op de goede weg zitten met Scholenplan Gambia.
Uiteindelijk op weg naar Gambia. We ruiken de eindstreep, maar het kost ons moeite om Senegal uit en Gambia in te komen. De douane probeert ook altijd een graan(tje) mee te pikken. We moeten extra betalen om Senegal uit te komen, gelukkig lost onze gids dit op. Gambia in komen is weer een nieuw verhaal. Het hoofd van de douane zegt dat er een nieuwe regel is, 50 euro per auto betalen. Die 50 euro per auto maakt dat de douanebeambte een leuk weekend heeft en het gaat echt niet naar de overheid. We bellen iemand die we kennen en in onze veilingcommissie zit, op de achtergrond gaat hij voor ons voor de slag gaat en wij wachten, wachten, wachten en wachten. Als het moet zetten we tenten op, betalen is niet bespreekbaar! Uiteindelijk mogen we door, zonder één cent voor de douane. Geduld is een schone zaak.
Onze laatste dag rijden we in colonne naar hotel Lemon Creek. De afgesproken politiebegeleiding is nergens te bekennen en we rijden dus maar zelf. Op de grote weg komt er een motoragent naast ons rijden en hij vraagt waar we heen gaan en of we de weg weten. Uiteindelijk besluit hij ons te begeleiden naar het hotel, zwaailichten en sirene aan en hij roept zelfs nog een collega op. Hebben we toch nog onze begeleiding! We komen aan bij het hotel en dan is het feest. Emoties, tranen, lachen, huilen, woordjes, spandoeken, vlaggen, muziek, vrienden, familie. WE DID IT!
We hebben nog een week voor de veiling, bezoeken projecten en de studentes komen naar het hotel. Zij vertellen wat het voor hun betekent dat ze kunnen studeren, en luisteren naar onze verhalen over de Challenge. Ook krijgen ze een laptop en een WakaWaka lampje een oplaadbare zonne-energie lamp waardoor ze licht hebben om bij te studeren. Hoeven ze dat niet bij een kaars te doen.
Eindelijk is het dan zover, D-Day de dag van de veiling. De auto’s zijn gepoetst , de nummerplaten eraf gehaald en staan opgesteld om geveild te worden. Eerst mag er gekeken worden en na een uur wordt er geveild. De spanning is om te snijden, we willen allemaal een zo hoog mogelijke opbrengst. En het gebeurt, de auto’s worden goed verkocht, voor veel meer dan we verwachten. Met de donaties die verschillende teams hebben opgehaald halen we € 70.000 op. We kunnen het bijna niet geloven, wat een geld! Dit is een absoluut toppunt. We kunnen ons weer opmaken voor de volgende Rotary Challenge in oktober 2026 en meedoen is een absolute life changing ervaring!
