LAAT DE KURKEN KNALLEN…

 

VOORSTUDIE

Zo'n champagneactie kan natuurlijk niet zonder een intensieve voorstudie. Gedreven door hun passie voor de minder bedeelden reizen Jan en Eddy, weliswaar met lichte tegenzin, daartoe af naar Frankrijk: Service Above Self. Na schier eindeloze omzwervingen over de kronkelende C-weggetjes van departement 31 belanden ze tenslotte in zo'n typisch-Franse, door Google-maps vergeten achterafnegorij, waar de propriétaire hen reeds handenwrijvend staat op te wachten. De man blijkt een fijn gevoel te hebben voor marketingstrategie, want hij heeft zijn dochter laten aanrukken voor een gracieus uitgespeelde accolade, die door de heren gretig in ontvangst wordt genomen.

Met zwierig ceremonieel wordt men rondgeleid door het bedrijf, waarbij de boer in rad Frans uitleg geeft: hier geen biologisch-dynamische nieuwlichterij, geen homeopathische gewasbescherming bij de juiste maan- en sterrenstand, er worden geen menhirs aangevoerd om tellurische krachtvelden te herstellen en de cave is niet gebouwd volgens antroposofische normen. Hier wordt eenvoudig vakwerk bedreven als vanouds. Ongedierte wordt gewoon vergiftigd en in mindere wijnjaren wordt, als de controleur van de appellation zijn hielen heeft gelicht, kwistig gestrooid met suiker en zwavel. Jan en Eddy knikken maar eens alsof ze het verstaan, maar lonken onderwijl naar de proeftafel, waar de dochter al het moois van het huis uitstalt.

Daar aangekomen wordt in snel tempo het ene na het andere glaasje naar binnen geklokt, waarbij de gedienstig klaargezette spuugemmers maagdelijk leeg blijven. De boer ziet dit vertoon van Hollandse onwellevendheid misprijzend aan, en begint nadrukkelijk over zijn neus te oreren, een paarsdooraderd lichaamsdeel, dat hij luid snuivend in zijn glas doopt. Het duurt even voor Jan en Eddy doorhebben dat hij het niet heeft over zijn eigen neus, maar over die van de wijn, en ze gedrieën giechelend een ionescoësk lijmsnuiverstafereel zitten op te voeren. De stemming zit er ondertussen goed in, en de sluwe viniculteur heeft tot dit moment gewacht om die onverkoopbare restpartij in zijn schuur ter sprake te brengen. "Special price for you", zegt hij in zijn beste Engels. Niet alleen de smaakpapillen, maar ook de zinnen zijn inmiddels zo verdoofd, dat ze erin trappen. Met veel Gallisch vertoon wordt de koop bezegeld, en, na nog wat lompe pogingen om de dochter te omhelzen, reizen de heren zingend weer huiswaarts.

 

KENNERSOORDEEL:

Het blijkt wat lastig om een deskundig oordeel te krijgen over dit zwaargechaptaliseerde bubbeltjesfabricaat. Te goeder naam en faam bekend staande wijnkopershuizen te onzent houden zich er verre van. Ook in de schappen van Aldi, Lidl en C-1000 zal men het niet aantreffen, terwijl een bevriende hotelier desgevraagd meldt dat het in de proefnotities van zijn sommelier ook nergens staat opgetekend. Gelukkig biedt de onvolprezen oenoloog en innemer Nicolaas Klei uitkomst. In zijn wijnblog schrijft hij:

‘Gedrochtelijk flesje. De enigszins schuimende inhoud
meurt naar vochtige Heugafelttegels in een malproper bordeel,
en smaakt als de roze huischampagne daar…’

Geweldig toch? Daar MOET je een paar flessen van hebben om die persoonlijk in alle rust te kunnen gaan verafschuwen. En je hoeft er niet eens voor om te fietsen ook!

Maar nu even serieus: kom op, mensen, en koop die handel! Voor het goede doel…