Kanjanji project

Rotary Club Heiloo ondersteunt project Kanjanji voor onderwijs aan aidswezen in Zambia

De start van het project Kanjanji

Het Kanjanji project is in 2008 gestart door Lourie en Gisela Ferreira uit Londen. In dat jaar stopten zij met hun professionele loopbaan (Gisela was farmaceut en Lourie tandarts) en begonnen zij met hun werk in Choma (Zambia). Daar werd een centrum voor aidswezen opgericht. Dat centrum werd, toen het eenmaal liep, in 2011 overgedragen aan de lokale kerk. Daarna verhuisden zij in 2012 naar een strook land langs de Zambezi-rivier, vlakbij de grens van Angola, om ook daar weeskinderen en hun pleegouder(s) te ondersteunen met schoolgeld, medische zorg en voeding.

Kanjanji betekent ‘treinrails’ in het Tonga (plaatselijke taal). Het gebied waar het project oorspronkelijk is gestart in Choma, werd Kanjanji genoemd, omdat daar een treinrails doorheen liep.

De gemeenschap is, door de ligging van de Zambezi-rivier, afgesloten van het grootste deel van Zambia; er vindt nauwelijks ontwikkeling plaats.

Lourie en Gisela ondersteunden er niet alleen 350 aidswezen (en hun pleegouder(s), maar betrokken ook de gehele gemeenschap erbij, door het geven van levensvaardigheidstrainingen (naaien, bakken, lassen en landbouw) en wat geneeskundige ondersteuning.

De dood van een jong Engels meisje, Mari-Simon, was in 2010 een belangrijk triggerpunt in de geschiedenis van het Kanjanji project. Haar ouders besloten toen namelijk geld bij elkaar te brengen voor een goed doel om haar te gedenken. Dat doel werd het Kanjanji project.

Tijdens één van de liefdadigheidsbijeenkomsten, een golftoernooi in 2014, staken een aantal mensen de koppen bij elkaar. Een fonds van Noorse reders (AALL) besloot een groot bedrag te schenken om een gemeenschapscentrum neer te zetten. Ook twee Rotary clubs (RC Heiloo en de Engelse RC Croydon Jubilee) besloten om geld bij elkaar te brengen voor de inrichting van dat centrum, het plaatsen van zonne energie installaties, waterpompen, opslag tanks, etc.

Het werk ter plaatse werd verricht door Zuid-Afrikaanse vrijwilligers.

Tot 2017 speelde de liefdadigheid van enkele Britse families de hoofdrol in de coördinatie van het project. In 2017 is die coördinatie overgegaan naar de stichting AWE Inspiring.

Deze Britse stichting stort maandelijks geld om schoolgeld, salarissen van stafleden op het centrum, kleding, medicijnen en andere ondersteuning te betalen. Iedere euro gaat naar het project.

Verbetering en continuïteit van het onderwijs had tot dusver de hoogste prioriteit in het Kanjanji project.

Inmiddels is er iets veranderd. Gisela and Lourie hebben in 2022 om gezondheidsredenen het project verlaten en de leiding ervan over gedragen aan Kelvin en Hope Munsaka.

Kelvin heeft een lange geschiedenis met Kanjanji. Hij begon er als wees, die door het project werd ondersteund om zijn highschool opleiding te kunnen doen. (Hij vertelt erover in dit filmpje, ook te bekijken onder dit verhaal). Daarna kreeg hij een studiebeurs om wiskunde te gaan studeren. Hij haalde zijn diploma als leerkracht in dat vak, maar ging door en haalde zijn bachelor diploma in wiskunde.

Tijdens die ‘studie op afstand’ voor zijn bachelor woonde Kelvin met zijn vrouw Hope op de basis in Zamulimu en gaf hij daar wiskunde les op de lagere school in Mutemwa, een dorpje op 8 km aftand van Zamulimu, en computerlessen in het Mari-Simon Center.

Toen Lourie en Gisela in 2022 vertrokken, bleek Kelvin enthousiast te zijn om het stokje van hun over te nemen en iets terug te kunnen doen voor de gemeenschap waar hij inmiddels zoveel vriendschap van had gekregen.

Maar Kelvin heeft ander ambities dan de Ferreira’s

Hij heeft besloten om het Kanjanji project verder te brengen dan alleen de verbetering en continuïteit van het onderwijs voor weeskinderen. Hij wil in tien jaar tijd de gemeenschappen rondom Zamulimu zekerheid geven van het hebben van voedsel en de mensen die er wonen financieel onafhankelijk maken van externe hulp. Hij wil dit gaan doen door de volwassenen te leren om boer te worden op een zodanige manier dat ze niet alleen hun eigen voedselvoorziening zeker kunnen stellen, maar ook om er geld mee te kunnen verdienen. En natuurlijk blijft hij het onderwijs aan weeskinderen ondersteunen.

Daarnaast heeft hij zich als opdracht gegeven om het project in die tien jaar financieel onafhankelijk te maken van buitenlandse financiële steun, door zelf belangrijke agrarische bedrijfsactiviteiten op te gaan zetten. Hiermee wil hij de financiering van het project gaan zeker stellen en ook werkgelegenheid in de regio gaan creëren.

Met die ambitie heeft hij het Kanjanji-project in een belangrijke stroomversnelling gebracht. Rotary Club Heiloo wil hier graag een blijvende bijdrage aan gaan leveren. Daarom onderhouden wij intensief contact met Kelvin Munsaka en zijn vrouw Hope en gaan we de komende jaren specifieke projecten met hem uitwerken en financieel ondersteunen.

Benieuwd hoe het er daar tot voor kort uitzag? Bekijk dit fillmpje.