Terug uit Ghana !

Terug uit Ghana (3 en slot) 20 april 2010

Hier kunt u onze belevenissen lezen sinds 18 april 2010 in Ghana na onze geslaagde bouwreis met Habitat. Door de vulkaanuitbarsting op IJsland konden we niet terugvliegen. Wij bereidden ons voor op een langer verblijf, maar maandagavond kwam het verlossende telefoontje. Ons KLM-toestel vloog naar Schiphol en als we mee wilden moesten we direct inpakken en vertrekken.

Het gezelschap bestond uit 14 personen, 12 Rotaryleden en één partner . Bovendien was er een ervaren reisbegeleider (Peter Paul) bij ons namens Habitat.

Dinsdag 20 april (slot)

We zijn weer thuis. Heel en gezond. Vanochtend tegen 9 uur geland op Schiphol.

Totdat het KLM-toestel in Accra vertrok twijfelden we of we echt zouden gaan vliegen. Er zou een tweede vulkaanuitbarsting uit IJsland aankomen en de stofwolk breidde zich verder uit. Als we nu niet zouden gaan, kon het wel eens veel langer gaan duren. De opluchting was groot toen we opstegen. En nog groter na de beheerste en geslaagde landing.

Na een redelijk relaxte maandag stond er eind van de dag een officieel bezoek van de Nationaal directeur van Habitat Ghana, George Nzomo op het programma. Een delegatie van onze groep had een de-briefingsgesprek over onze bouwweek en van onze aanbevelingen en verbeterpunten werd goede nota genomen.

Tijdens dat gesprek kwam het telefoontje van de KLM, dat onze groep kon meevliegen. Hoewel, ging het nu om die 4 personen met prioriteit of de hele groep? Twijfel, wederom. En opeens verlangde iedereen sterk naar huis. Het inpakken was snel gebeurd, Habitat hielp ons met busvervoer naar het vliegveld en het enige wat ons nog restte was kalm blijven terwijl de chauffeur zich claxonerend door het walmende verkeer van Accra spoedde naar het vliegveld.

Vreemd leeg was het daar. Er gingen niet veel toestellen en we betwijfelden of we echt te benijden waren, want er waren slechts enkele geslaagde testvluchten geweest en wat wisten wij eigenlijk van vulkaanas in het luchtruim?

Ook Schiphol lag er ongewoon leeg bij. Weinig toestellen en niet veel passagiers. Nog geen uur daarvoor was het eerste toestel sinds dagen pas geland. De pers was inmiddels verdwenen bij de uitgang, maar er stond een sandwichman met een slimme boodschap van Stichting Vluchteling, die ons zeer aansprak: ‘Zielig hè, al die mensen die niet naar huis kunnen? Nog zieliger als je geen huis hebt.’ Een toepasselijkere afsluiting van onze bouwreis hadden we niet kunnen bedenken.

Wij gaan uitpakken, uitrusten en onze verhalen vertellen. Bedankt voor uw aandacht en alle lieve, meelevende reacties.

++++ einde actueel bericht +++++

Maandag 19 april

Wij zijn verhuisd naar het Dutch Hotel aan het strand van Accra. Het is eigendom van de Nederlander en Ghanese ‘Koning Arthur Paes’ en ziet er fantastisch uit. Hier kun je enige tijd vertoeven in de binnentuin, de koele hal of onder een palmboom op het strand. Je eigen gang gaan, relaxen.

Dutch Hotel aan het strand van Accra

Maar alles wat hier mooi lijkt heeft een keerzijde. Op het strand kan en mag je niet met slippers lopen vanwege de glasscherven en verder afval. Er zijn hier geen jongens van de Katwijker vrijwillige brandweer die dagelijks het strand schoonmaken, helaas. Zwemmen in zee is daardoor onmogelijk, maar er is een heerlijk zwembad in de binnentuin. Even het dorp inlopen is er niet bij, om ons heen is een sloppenwijk en we gaan alleen met minimaal 3 personen het hotelterrein af. Vanmorgen hebben we bij de plaatselijke apotheek extra Malarone malariatabletten besteld, voor het geval we nog langer moeten blijven. Het eten is hier belabberd, maar we hebben geen honger.

Hal van het Dutch Hotel

We onderhouden voortdurend contact met nieuwsbronnen en Nederlandse autoriteiten om stand-by te zijn als er weer gevlogen kan worden. Er is een prioriteitenlijst opgesteld van wie als eerste weg moet of mag.

Maar tussendoor is de sfeer ook relaxed. Liesbeth C. laat heur haar in dreadlocks vlechten. Henk M. is gesignaleerd in een knalgeel t-shirt met opdruk ter gelegenheid van 50 jaar onafhankelijkheid van Ghana (sinds 1957). Steeds meer mensen lopen op teenslippers. Het winkeltje in de hal van het hotel doet goede zaken.

Het thuisfront heeft laten weten dat voor de Rotary-bijeenkomst van vanavond alle partners van gestrande reizigers zijn uitgenodigd. Het doet ons goed dat iedereen meeleeft, maar we willen niemand bezorgd maken. In onze groep is zoveel gezond verstand, organisatietalent en optimisme, dat we de tijd uitstekend doorkomen. Bovendien staan we niet alleen, want we vermoeden dat Hans B. en Piet O. vastzitten in Japan en Boudewijn H. in Tanzania of Kenia.

Jammer is dat er (kinder)verjaardagen voorbijgaan, goede vrienden uit de ziekenboeg niet bezocht kunnen worden en veel zakelijke afspraken gecancelled moeten worden. Het zij zo. Wij laten weer van ons horen als er nieuws is en internet nog werkt. Kijk ook in het ‘foto-album’ op deze site.

Zondag 18 april

Gisteren hebben we de vermoeiende busreis van Kumasi naar Accra gemaakt, met een omweg over Cape Coast en Elmina om de voormalige slavenforten te bezoeken. En onderweg zijn we gestopt bij het monument van de ‘laatste wasplaats’, waar inde slaventijd mensen in de rivier mochten baden, voordat ze naar de kust werden vervoerd om te worden verhandeld en ingescheept om nooit meer terug te keren. Velen hadden dan een geketende voettocht afgelegd van enkele honderden kilometers. Zeer indrukwekkende bezoeken, waarbij ons menselijk voorstellingsvermogen vaak tekort schoot.

de binnenplaats van Fort Elmina

Het duurde uren voordat we weer een beetje konden praten in de bus. Ieder had zo zijn gedachten. Toen het begon te schemeren en Accra in zicht kwam kwamen we wat losser. Huub Z., onze nieuwe Chief, die zich door alle grappen soms meer een Prins Carnaval voelt, zette enkele Nederlandse levensliederen in, maar behalve achterin de bus was er weinig animo om mee te zingen.

Accra binnen komen rijden in het donker is nog spannender dan wat we in Kumasi gewend waren. Grote verkeerschaos. We hebben enorme bewondering voor onze chauffeur Kojo, die al vanaf ’s morgens 05.00 uur in touw is. Er wordt gebeld en geregeld via mobiele telefoons en we kunnen met de groep weer terecht in het Miklin-hotel, waar we bij aankomst ook hebben overnacht.

Alle vluchten naar Europa zijn voorlopig gecancelled en we bereiden ons voorzichtig voor op een lang verblijf in Ghana. Enkele dagen, een week, enkele weken, we weten het niet.

Zondagmorgen is er overleg bij het ontbijt. We prijzen ons gelukkig met Gilles van H. en Peter ten D. in onze groep, omdat zij contacten hebben in de hoogste regionen van de KLM en het ministerie van Verkeer en Waterstaat. We horen over de testvlucht vanuit Amsterdam, waaraan de president-directeur van KLM deelnam en waarna de technische dienst nu in de hangar een inspectie uitvoert van het toestel – een 737-800 voor de kenners – om de gevolgen van het vulkaanstof te meten.

Alle opties worden op een rij gezet. Taken verdeeld. Een kleine delegatie gaat op zoek naar een prettig hotel aan zee, een andere naar het KLM-kantoor in Accra.

Gelukkig is er nog de onverwoestbare humor tijdens het overleg. Gaan we naar Kiev, nemen we daar vandaan een trein? Kiezen we voor een schip. Kunnen we nog vliegen naar Bari? Iemand verstaat Bali en giechelt: ‘ja waarom maken we er geen vakantie van.’ Welke prioriteit kiezen we als er maar een paar mensen terug kunnen vliegen met een andere vlucht? Op leeftijd? Belangrijkheid van de afspraken in Nederland, komende week? Wil iemand mee in de cockpit en is hij/zij dan bereid zich 6,5 uur lang niet met de beslissingen van de piloot te bemoeien ‘hoewel we het bij onze opleiding aan de Katholieke Universiteit van Tilburg anders zouden doen’.

Wat is nu de rol van Habitat? Voorlopig blijven onze locale contactman Edward en Peter Paul in functie. Maar de organisatie beschikt niet over de middelen om ons langere verblijf te betalen. Wij zijn ‘on our own’ wat Habitat betreft en dat lijkt met dit gezelschap geen slechte optie.

Niemand stemt er voor om in de tropische hitte Accra te gaan bezichtigen. De afwachtende rust die nu ontstaat voelt ook als een zekere weldaad. Sommigen pakken voor het eerst deze reis een boek en gaan bij het zwembad zitten lezen.

Rond 12.00 uur is er opnieuw overleg.

(vorige dagen zijn te lezen in ons reisdagboek onder ‘nieuws’elders op deze site)

Website: www.rotary.nl/larenblaricum onder het kopje ‘nieuws’ en ‘foto-album’

*Bijdragen: 55.31.60.370 ABN Amro, G J Hülsenbeck te Laren ovv Ghana bouwreis