Foto: Frits de Ruig

Voedsel

 Tekst: José Huurdeman en Yvonne Oeben

Op 28 en 30 april 1945 vond in Achterveld een voedselconferentie plaats met representanten van zowel de geallieerden als van de bezetter. Dit colloquium had als doel West-Nederland, waar al  maandenlang hongersnood heerste, van voedsel te voorzien. Ook heden ten dage wordt er op vele plekken in de wereld honger geleden. Door handelsboycots, collisie, oorlogen, guerrilla en mislukte oogsten. En door armoede.

Wetenschap en voedingsmiddelenindustrie hebben, gestimuleerd door de overheid, bereikt dat er in ons land exorbitant veel voedsel disponibel is. We hoeven ons niets te ontzeggen, kunnen kiezen voor een dinertje met courgettesoep, hors-d’oeuvre,
panna-cottapuddinkjes of een exquise omelet Sibérienne, gevolgd door een assortiment Franse kazen. Je kunt ideeëloos de supermarkt in lopen en je ter plekke laten inspireren. In vroeger tijden aten we lokaal en wat de seizoenen ons boden. Spinazie in het voorjaar, sla, sperzieboontjes en erwtjes in de zomer en kool in de winter.

Wie weet het nog? Appels met namen als syden hempje of bellefleur en peren heetten juttepeer of oomskindertjes. We kochten een kilootje op de  markt. Geen aardappelen maar bintjes en eigenheimers. We aten haverwortel, oftewel boksbaard, later verdrongen door schorseneren. U weet wel, van dat liedje van Drs. P: ‘Knolraap en lof, schorseneren en prei’.

Ongelukkigerwijze is zwaar bewerkt voedsel of een bezoek aan een fastfoodrestaurant gemeenlijk goedkoper dan een eigenbereide gezonde maaltijd, waardoor momenteel een tsunami van diabetespatiënten dreigt.

Hoewel in Nederland een hoog rendement per hectare geldt, kan onze eigen landbouw de bevolking niet voorzien van een gezond gevarieerd dieet met de benodigde essentiële nutriënten. Problemen zoals verschraling van de bodem, achteruit hollende biodiversiteit en  mestoverschotten nopen de sector tot innovatie. Gezien de extreme efficiëntie van onze agricultuur gloort er hoop aan de horizon. Mooie voorbeelden in onze gemeente zijn de initiatieven van Leusdense agrariërs die op biologische bedrijfsvoering of op agroforestry zijn overgestapt. In het Voedselbos Leusden werkt men met ‘arbustum’, een systeem van permacultuur dat al door de Romeinen werd toegepast en dat nu in de akkerbouw kan worden aangewend als strokenteelt.

Mocht het ministerie van Landbouw, Visserij, Voedselzekerheid en Natuur te zijner tijd een voedselconferentie initiëren mag dat, wat ons betreft, weer plaatsvinden in Achterveld.