25 mei 2011: Paul Smit bij RC Noordwijk en omstreken

25 mei 2011: Paul Smit bij Rotaryclub Noordwijk e.o.

Paul Smit heeft een lezing gehouden over non-dualiteit en over de vrije wil, een zwaar onderwerp maar geheel volgens belofte van het hem introducerende clublid, luchtig gebracht.

Zie de site: http://www.nondualiteitvoormanagers.nl/:

---------------------------------------------------------------------

En uit het weekbericht van 25 mei 2011:

“Paul begon om tien over zeven en sloot af tegen half negen. Een adembenemend mooie voordracht. Niet alleen vanwege het onderwerp, maar ook door de aanstekelijke wijze waarop Paul zijn gehoor wist te boeien. Hier ging het over. En let op: de basisgedachte achter deze theorie dateert al van 800 v.Chr.

Wij denken wel dat we alles met ons volle verstand beredeneren en daar naar handelen, maar dat is slechts schijn. 95% van alle informatie die we opnemen blijft hangen in ons onderbewuste en bereikt ons bewustzijn niet eens. Dat kennen we. We kunnen een autoritje maken zonder brokken terwijl we ons opeens een half uur later realiseren dat we al bijna thuis zijn, zo herinnerde Paul ons. We denken dat we naar een foto kijken, maar zien eigenlijk slechts een heel klein deel wat onze aandacht trekt. Paul demonstreerde dat aan de hand van veel foto en filmmateriaal. In een heel kort filmfragment bleken tijdens de weergave 21 echt ingrijpende wijzigingen plaats te vinden, terwijl onze clubleden er maar hooguit drie hadden waargenomen. Paul liet ons foto’s zien van handenschuddende politici en we zagen nu pas waarom politici vechten om rechts van de ander te mogen staan, omdat dan bij het handenschudden hun hand overheersend over die van de ander gaat.

We zagen mederotarian Bush een miljard Chinezen diep beledigen door amicaal zijn hand te leggen op de schouder van de (kleinere) premier van China. Dat was natuurlijk niet zijn bedoeling. Wat we zagen waren twee mannen die ogenschijnlijk plezier hadden, maar ons onderbewuste, en ik elk geval dat van de Chinezen, voelde direct aan dat dit plaatje niet klopte.

En als we iets kopen, bepaalt ons onderbewuste dat en verzinnen we er later een goede reden voor. Omdat we iets zo mooi vinden bijvoorbeeld. Of omdat we het een goede investering vinden.

Na dus uiteengezet te hebben dat ons brein overal maar een beetje achteraan sukkelt, ging Paul over tot wat dat nu betekent voor ons eigen dagelijkse bestaan. Onverhoeds vroeg hij een mevrouw uit ons publiek of die misschien zin had om een keertje met hem uit te gaan, waar die mevrouw beleefd (of was het gretig) op in ging. Vervolgens vroeg Paul dat aan nog een andere mevrouw uit ons gezelschap en die wilde ook wel. (jaja, afwezige medeclubgenoten, zo’n avond was het!). Maar dat was niet de bedoeling en slechts na behoorlijk lang aandringen van Paul om omwille van het experiment dan maar nee te zeggen, zei ze dan ook maar nee. En dat gaf Paul de gelegenheid uit te leggen dat de gretige mevrouw thuis zou denken: goh, wat een aardige man, die vraagt me zomaar in zo’n gezelschap mee uit, terwijl de mevrouw die niet meewilde (alleen omwille van het experiment dus) thuis zou denken: wat een hork om me zo voor schut te zetten. En dat terwijl het bij Paul om een en dezelfde handeling ging. Het is dus de emotie van beide mevrouwen die de kwalificatie leuke man of hork bepaalt. Niet Paul zelf. Maar beide mevrouwen zouden zelf denken dat zij een geheel zuivere analyse van de persoon Paul hadden gemaakt. En dat zien we overal in onze maatschappij. De meesten zijn er van overtuigd dat bijvoorbeeld files verschrikkelijk zijn, maar sommigen staan met veel plezier op weg naar huis een kwartiertje stil zodat ze hun favoriete CD nog eens kunnen afspelen.

Kortom, onze waarneming is eigenlijk niets waard. We nemen iets waar en vervolgens gaat ons verstand er met een forse dosis emotie een rommeltje van maken. Aldus Paul.

In onze samenleving zien we dan ook dat de zuivere beleving van gebeurtenissen zwaar vertroebeld raakt door wat Paul muppets noemt.

En van de muppets dus die twee morsige oude mannetjes die in de balkonloge elke gebeurtenis voorzien van overwegend negatieve commentaren. Dat is ons piekerverstand. Bijvoorbeeld waar te nemen bij een voetballer die met de bal alleen nog de keeper hoeft te passeren (wat echt een fluitje van een cent voor een beroepsvoetballer is), maar dan toch faalt omdat hij op dat moment denkt dat zijn moeder voor de buis naar hem zit te kijken, hij vergeten heeft de vuilnis buiten te zetten, hij de tandarts voor morgen nog moet afbellen en hij bang is voor wat de trainer zal zeggen als hij mist. En dan schiet hij dus hoog over. Daar tegenover staat het functionele verstand. Ontdaan van het gepieker, omdat je je realiseert dat de dingen nu eenmaal zijn zoals ze zijn. Ondernemingen die geleid worden door managers met een piekerverstand, verstarren. Daar treedt geen synergie meer op. Daar blijven ze oude koeien uit de sloot halen en daar vindt iedereen die ene collega een nietsnut, omdat iedereen dat nu eenmaal vindt. Bij bedrijven waar het functionele verstand heerst, maar dat is maar zeldzaam, worden fouten geaccepteerd, wordt naar de toekomst gekeken, bestaan geen vooroordelen en loopt alles dus lekkerder.

Maar hoe logisch is het dat je de dingen dan maar accepteert zoals ze zijn, dat je er dus eigenlijk geen invloed op uit kunt oefenen? Dat er dus geen vrije wil is. Want dat is een gedachte die ons van nature niet aanspreekt, omdat we juist denken dat we alles kunnen bepalen of in elk geval kunnen beïnvloeden. En daar kwam dan de klap op de vuurpijl, want wat tot dan eigenlijk alleen maar filosofie leek, kan nu ook bewezen worden, althans volgens Paul. Neurologisch onderzoek wijst uit dat in sommige gevallen de beslissing om iets te doen in de hersenen al 6 seconden eerder is genomen dan dat de betrokkene de beslissing neemt, althans denkt de beslissing te nemen. Dat kun je zien op hersenscans.

Schuif zo’n notoire beslisser in de MRI-scan en vraag hem keuzes te maken en dan ziet de onderzoeker al 6 seconden eerder aan de hersenactiviteit wat de betrokkene gaat doen. Terwijl die laatste dus denkt dat hij op een knop drukt omdat hij dat op dat moment wil. Nee, dat wilde hij al 6 seconden eerder, alleen wist hij dat nog niet, want zijn brein vond het niet nodig om hem daar al eerder mee lastig te vallen.

Na afloop werd er nog lang over na gepraat. Veel grappen ook natuurlijk. Laat ik er nog maar eentje nemen, want ik heb het toch niet voor het kiezen. Of: ik heb nog wel even geaarzeld of ik mijn vrouw mee zou nemen, maar ik weet nu dat ik dat niet voor het kiezen had (wat overigens veelal juist is, zelfs al zou Paul ongelijk hebben).

Uw scribent heeft na afloop nog even aan Paul gevraagd of hij vaker voor rotaryclubs gesproken had. Niet dus. Er zijn volgens Paul slechts een paar duizend mensen in Nederland met deze kwestie bezig en naar zijn weten is er nog nooit een lezing over geweest bij een Rotaryclub in Nederland. Dus daar mogen we trots op zijn.

De Voorzitter bedankte Hans H. dan ook zeer hartelijk dat hij Paul had weten uit te nodigen en liet zich ontvallen, naar aanleiding van opmerkingen uit de zaal, dat hij nu tenminste weet dat hij een piekerverstand heeft, omdat hij als voorzitter van de Rotaryclub Noordwijk en omstreken met maar liefst 47 muppets te maken heeft”.