30 augustus 2023: de Sint Jacobsroute

30 augustus 2023: De Sint Jacobsroute

Uit ons weekbericht:

“Inge Ramselaar - Nederveen vertelde in de schitterende ambiance van de Margrietzaal van Huis ter Duin over haar wandeltocht naar Santiago de Compostela (in het Spaans met één el) in Noord-West Spanje, in april van dit jaar.

Sinds de negende eeuw bezoeken pelgrims daar het graf van de heilige Jacobus. Want dat is wat pelgrims doen. Zo was Noordwijk vanwege de dood van de heilige Jeroen ook altijd een pelgrimsoord. Zelfs zonder graf, want er was niet veel voor nodig vroeger… Maar de pelgrimstocht naar Santiago de Compostela is misschien wel de beroemdste ter wereld. Ze is ook wel bekend onder de naam Sint Jacobsroute. Er leiden uiteraard meerdere wegen naar Compostela, maar de populairste route is wel de in Zuid Frankrijk beginnende Camino Francés. Het is natuurlijk ook voor iedereen uit de noordelijke streken de meest voor de hand liggende route. En die route had Inge gelopen.

Die route begint bij Saint Jean Pied de Port in de Franse Pyreneeën en is 750 kilometer lang. Daarvan heeft Inge in 16 dagen ruim 450 kilometer gelopen. 30 kilometer per dag. Dat bracht Inge tamelijk terloops aan de orde, maar wie wel eens 30 kilometer aan één stuk gelopen heeft, weet hoe zwaar dat is….en dan komt Inge ons vertellen dat ze 16 dagen lang élke dag 30 kilometer gelopen heeft! Petje af.

Er is wel een escape. Alleen de laatste 100 kilometer telt mee voor het in Compostela halen van je laatste stempel. En dus, zo vertelde Inge, is er ook voor de minder ervaren loper een mogelijkheid. Ze zag Amerikanen met rolkoffertjes die die laatste 100 kilometer wel eens even zouden gaan doen. Gedoemd te mislukken natuurlijk.

Inge zelf liep zoals de andere lopers met een rugzak, met minimale inhoud, want elke gram telt. Belangrijkste waren, zo zei ze, de oordoppen, noodzakelijk om tussen het kennelijk oorverdovende gesnurk in de slaapzalen van de herbergen onderweg zelf ook te kunnen slapen en de poncho. Want zeker bij de overtocht over de Pyreneeën regende het vreselijk veel.

In 2019 liepen en fietsten 190.000 mensen de Camino Francés. Sommigen om religieuze redenen, andere om tot bezinning te komen en weer anderen omdat ze graag lopen in een wondermooie omgeving. Voor Inge was het een mix van dat al. Ze had ook de vierdaagse gelopen, maar vond het daar wel erg druk, vertelde ze. En inderdaad, van de vele foto’s die Inge toonde, leerde de zaal dat je eigenlijk overal in je eentje loopt door streken die wel van God verlaten lijken, wat bij een echte pelgrimstocht ook zo hoort natuurlijk. Alleen in de herbergen kom je andere lopers tegen.

En dan is daar de aankomst bij de kathedraal van Santiago de Compostela, waar je de laatste stempel krijgt. De euforie die Inge bij haarzelf had verwacht bleef uit. Misschien wel, maar dat is de gedachte van uw schrijver zelve, omdat het lopen haar te gemakkelijk was afgegaan…Zo kwam het mij voor dat de tocht naar het begin van de pelgrimsroute eigenlijk nog de meeste ontberingen en stress met zich mee had gebracht, door een staking bij de Franse spoorwegen (het zal eens niet). En de ontboezeming van Inge dat ze halverwege de tocht bij inzakkend moreel “eindelijk” heur haar eens bij een echte kapper had laten wassen en föhnen om daarna weer vol goede moed verder te wandelen, was aandoenlijk. Als dat alles is wat je nodig hebt om 450 kilometer te lopen, ben je wel een taaie.

450 kilometer aan één stuk…Uw schrijver ziet zich dat nog niet doen (hij kan het ook niet). En 100 mag dus ook. Maar ook dat is nog wel een dingetje. Wat beklijft is dat het een hele mooie tocht is, in alle opzichten.

De zaal dankte Inge voor haar schitterende voordracht. Zij kreeg uit handen van voorzitter Cees onze vuurtoren.”