Stichting Leesplezier

Bijlage 1

De namen zijn fictief de verhalen niet.

Loes

Loes komt echt bij de Klup omdat het een ontmoetingsplek is gericht op mensen met een beperking. Bij andere plekken is dat niet zo, daar kijken mensen je veel meer na wanneer je er anders uitziet. Bij de Klup is iedereen gelijk. Ook is er rekening gehouden bij de inrichting zodat ook mensen met een rollator of rolstoel zich goed kunnen bewegen. Daarnaast is het bij de Klup gewoon veel leuker als bij andere ontmoetingsplekken.
Al vijf jaar komt Loes met veel plezier bij Piekobello, het zangkoor van De Klup. In haar vrije tijd gaat ze graag kleding winkelen en zingen. Ze woont nu 14 jaar bij Philadelphia en werkt bij de Passerel in Twello op de kwekerij. Wekelijks gaat ze naar het zwembad omdat zwemmen erg goed is qua beweging.
De Klup biedt haar een moment waarop ze even niet aan thuis hoeft te denken. Je bent dan lekker uit huis en hoeft dan even niet met problemen bezig te zijn. De problemen zelf worden niet opgelost, maar het helpt al om wat afleiding te hebben. Na een slechte dag wanneer je veel hebt gewerkt, een beetje moe bent en niet zo lekker in je vel zit, dan geeft het samen zingen een fijn gevoel en geeft het weer zin. Wanneer Loes dan naar een avondje Klup weer thuis komt gaat ze naar haar kamer en dan is het ook goed. Bij de Klup leer je andere mensen kennen waarmee je ook een band opbouwt. Naast de mensen van de Klup heeft Loes nog één goede vriendin, de rest van haar contacten ziet ze bij de Klup. Toch heeft Loes er geen behoefte aan om de contacten van de Klup vaker te zien. Op andere dagen is ze druk en heeft ze ook behoefte aan haar eigen tijd, het is dan niet nodig om bij anderen langs te gaan. Eén keer per week op de Klup is wel voldoende.
Op de Klupavond is Loes altijd wel bereid om anderen te helpen. Als iemand bijvoorbeeld een sigaretje nodig heeft is dat geen probleem. Dat is ook wederzijds. Daarnaast kan Loes altijd terecht bij de begeleiding, die hebben altijd aandacht voor je wanneer je even wilt praten. Soms is dat ook wel echt nodig en dan is het heel prettig. Je kunt er ook altijd wel met vragen terecht.
Bij De Klup ben je onder de mensen in een gezellig koor. In de zomerperiode wanneer de Klup gesloten is mist Loes het dan ook echt. Het is fijn om iedereen te zien.

Dave

Dave is een vrouw van 40 jaar die bij de Klup komt om te schilderen. Ze is in haar vrije tijd graag creatief bezig, woont begeleidt, en maakt schoon bij een motorzaak. Helaas stopt het schilderen bij de Klup binnenkort. De vrijwilliger stopt en er is nog geen vervanging gevonden. Dit is erg jammer voor Dave. In het schilderen kan ze goed haar ei kwijt. Thuis heeft ze het ook wel geprobeerd te doen maar dat werd niks. Bij de Klup brengen de vrijwilligers ideeën mee en helpen ze Dave wanneer ze het nodig heeft door bijvoorbeeld even samen wat te tekenen, of een techniek uit te proberen. Het schilderen bij de Klup heeft Dave geholpen minder perfectionistisch te zijn. Vroeger frustreerde het wanneer er iets niet goed ging. Om iets perfect te willen doen kost veel tijd en moeite. Het lukt nu veel beter om ook uit de vrije hand te tekenen, of een nieuwe schildertechniek uit te proberen zonder dat het meteen perfect moet gaan. Graag zou Dave dan ook door willen blijven schilderen op de Klup, of iets anders creatiefs doen zoals fotografie.
Dave geeft aan terughoudend te zijn, ze is niet iemand die veel praat. Vooral onbekendheid en nieuwe mensen maken haar erg onzeker. Dit maakt De Klup voor haar zo fijn. Het is laagdrempelig waardoor de stap minder groot is om er heen te gaan. Ze voelt zich thuis bij de Klup en kan het goed vinden met de andere deelnemers. Deze komen dan ook graag naar Dave toe om een praatje te maken, of even hun hart te luchten wanneer er iets is gebeurd. Dit vindt Dave wel fijn, de mensen zijn geïnteresseerd in haar en het bouwt een bepaalde band op wanneer mensen haar in vertrouwen nemen. Het contact met de andere deelnemers blijft wel binnen de Klup. Dave ziet in dat veel van de andere deelnemers geen balans kunnen tonen in het contact. Het is dan ook belangrijk dat ze zelf haar eigen grenzen hierin aangeeft. Zo blijft de avond op de Klup leuk, en komt Dave met een voldaan gevoel weer thuis.

Interview Onus

Onus is een jonge man van 27 jaar. In zijn vrije tijd vind hij het fijn om te bewegen. Zo fiets hij veel, doet hij aan fitness en zit hij op hockey. Ook leest hij vaak manga en speelt hij Just Dance op de wii wanneer het slecht weer is. Hij werkt bij het ziekenhuis waar hij koffie en thee inschenkt op verschillende wachtkamers, en maakt schoon bij de sportacademie. Hij woont begeleidt en heeft diagnoses voor DCD en ASS.
Via de woongroep is Onus twee jaar geleden terecht gekomen bij De Klup. Hij geeft aan dat de Klup voor mensen met een beperking echt een instituut is in Apeldoorn, iets wat voor hem erg belangrijk is. Het is een locatie om gezellig met mensen te praten en iets leuks te doen. Zo leer je ook beter omgaan met sociale contacten. In plaats van thuis een beetje tv te kijken kan je leuk naar de Klup. Het is echt iets wat hij leuk vindt om te doen en waar hij wekelijks naar uit kijkt.
Met meerdere mensen van zijn woongroep komt Onus wekelijks naar de Klup. Ook kent hij iemand anders van de groep al via de hockey. Verder spreekt hij niet ook nog iemand buiten de Klup om. De Klup is echt de locatie waar de groep samenkomt om iets leuks te doen. Dit wordt begeleidt door vrijwilligers die het volgens Onus leuk doen. Soms is het door andere deelnemers wel wat te druk, maar de begeleiding doet het leuk en verdeeld de aandacht goed. De Klup is een fijne plek waar Onus zich op zijn gemak voelt.

Lianne

Lianne is een jonge vrouw van 24. In haar vrije tijd is ze graag aan het fietsen en wandelen, en ze vindt het leuk om Facebook te gebruiken. In het verleden heeft ze een zorgopleiding afgemaakt, maar het werken werd haar teveel. Lianne woont op een woonlocatie met een eigen appartement en maakt gebruik van dagbesteding. Daarnaast begeleid ze als vrijwilliger activiteiten bij een verpleeghuis en helpt ze op een school met de administratie.
Voordat Lianne bij De Klup is gekomen had ze er al veel over gehoord. Huisgenoten gingen ook en het leek haar wel wat. Ze komt nu wekelijks bij de Jongerenklup om mee te doen aan verschillende activiteiten. Eerder ging ze ook zwemmen met de Klup maar dat was haar te veel hetzelfde. De Klup is voor Lianne vooral even afleiding van het thuis zijn. De begeleiding en mede deelnemers zijn leuk, het is fijn voor Lianne om lekker bezig te zijn. Soms zijn andere deelnemers wel wat druk. Dit kan erg vermoeiend zijn. Achteraf geeft Lianne dat dan aan zodat er voor een volgende keer rekening mee gehouden kan worden. Soms helpt Lianne andere deelnemers wel eens met een spelletje of bij het koken maar dit komt niet vaak voor. Buiten de Klup komt ze wel eens een andere deelnemer tegen maar iets met elkaar afspreken gebeurd niet. De Klup is vooral heel leuk om naar toe te gaan, als ze dit niet had zou ze waarschijnlijk thuiszitten. Nu komt ze na een avondje de Klup met een lekker gevoel weer thuis.

Roel

Roel is een man van 48 voor wie de Klup ontzettend veel betekenis heeft. Hij woont bij zijn ouders en is bezig om een beschermd wonen locatie te vinden. Voor dagbesteding werkt Roel bij Lucrato. In zijn vrije tijd is hij graag aan het wandelen, fietsen, scooter rijden, biljarten of gezelschapsspellen aan het spelen. Roel komt graag bij de Klup, hij doet de wandelgroepen, kook Klup, avondsoos, zaterdag instuif, en wanneer er een activiteit is op zondag zal Roel ook van de partij zijn.
Al vele jaren komt Roel graag naar de Klup. Hij ontmoet hier zijn vrienden, heeft goed contact met de vrijwilligers en medewerkers, en kent veel van de bezoekers. De Klup voelt voor Roel als een tweede thuis. Het staat op een ideale locatie en is van alle gemakken voorzien. Wanneer Roel naar de stad gaat parkeert hij zijn fiets bij De Klup en maakt hij daar eerst even een praatje. Roel geeft aan dat als hij de Klup niet meer zal hebben, dan heeft hij niks meer en zal hij veel meer thuiszitten. De Klup is waar hij al zijn hobby’s doet en vrienden ontmoet en het is betaalbaar. Hij zal ergens anders misschien ook wel terecht kunnen maar dan moet hij al snel meer betalen. Bij de Klup is het betaalbaar en makkelijk, de contributie wordt jaarlijks afgeschreven en dan heeft hij er geen zorgen meer aan. Daarnaast is De Klup erg toegankelijk en dat is prettig. Door de jaren heen heeft Roel een hechte band opgebouwd met de Klup en de mensen die daar komen. Als hij hulp nodig heeft kan hij er terecht, er is altijd een aanspreekpunt. Bijvoorbeeld wanneer hij iets niet begrijpt, dan kan hij dit aangeven en zal iemand het voor hem makkelijker maken.
Nieuwe vaardigheden leert Roel vooral van de kook Klup. Als ze hier iets maken dan kan hij dat mee naar huis nemen en het zelf een keer maken, of als idee aandragen bij zijn ouders. Verder is de Klup er vooral om leuke dingen te doen. Zelf noemt Roel het een ontspanningscentrum. Een activiteit op de Klup geeft een doel, je bent er onder de mensen en daar kijkt Roel altijd erg naar uit. Wanneer hij dan weer thuis komt voelt hij zich heerlijk. De activiteiten en mensen van De Klup blijven verder wel afgebakend binnen de Klup zelf. Als hij iemand tegen komt van de Klup dan maakt hij wel een praatje maar met iemand afspreken zal Roel niet snel doen. Je ziet elkaar bij de Klup en dat is ook goed zo. Volgens Roel is hij thuis vaak druk en heeft hij er ook geen behoefte aan. Wel heeft Roel weleens de Klup aangedragen bij een collega als voorstel of dit ook iets voor hem zal zijn, maar ook dat gebeurt maar zelden

Aurora

Toen Aurora 5 jaar geleden in Apeldoorn kwam te wonen en een leuke plek zocht voor vrijetijdsbesteding kwam ze al snel bij de Klup terecht. Na een paar keer proefdraaien klikte het voor haar en wilde ze terugkomen. Het was gezellig, een plek waar ze zichzelf kon zijn. Bij de Klup vond ze het leuk om samen met andere mensen met een beperking te praten en leuke dingen te doen. Nu beschrijft ze de Klup als; ‘Een tweede huis voor mensen met een beperking.’
Aurora gaat naar De Klup op donderdag en wat dat vooral zo leuk maakt zijn de wisselende activiteiten. Dan is het knutselen, dan koken, spelletjes spelen of filmkijken. Zo gaat het nooit vervelen. En bij het knutselen en koken staat Aurora altijd klaar om andere deelnemers te helpen. Als iemand dan bijvoorbeeld geen knoop kan leggen of het lastig vindt over een lijntje te knippen is het heel gewoon elkaar te helpen. De begeleiding is ook altijd bereidt te helpen. Niet alleen met praktische dingen maar ook als ze ergens mee zit en even haar verhaal kwijt wil. Ze staan voor je klaar en je kan er altijd met vragen terecht.
Samen met nog twee andere huisgenootjes komt ze altijd naar de Klup toe. Ondanks dat ze wel komt voor de mensen en de gezelligheid zal ze niet snel thuis nog met iemand afspreken. Daar zegt ze geen behoefte aan te hebben. Thuis heeft ze dan haar eigen vriendinnen. Vaak is de week al druk. De mensen van de Klup zijn dan op de Klup, en thuis is thuis.
Uit eigen initiatief heeft Aurora zich opgegeven om met Koningsdag de Klup te helpen door spulletjes te verkopen. Dat doet ze graag en het voelt goed ook iets terug te kunnen doen voor de Klup.
De belangrijkste reden om naar De Klup te komen is zodat er in de vrije tijd gewoon leuke dingen gedaan kunnen worden. Omdat het wekelijks een vaste tijd is geeft het een goede reden om het huis uit te gaan. Na een avondje Klup is ze dan ook blij dat ze geweest is en komt ze voldaan thuis. Zonder de Klup zal Aurora minder snel onder de mensen komen die ook een beperking hebben. Dan zal ze waarschijnlijk thuiszitten en niet echt het huis uit komen. Ze kijkt er dan ook naar uit om donderdags naar de Klup te kunnen gaan en baalt wanneer het door een vakantie of feestdag gesloten is. Dan mist ze echt wat en denkt ze; ‘potverdorie’.
Als slot wil Aurora graag zeggen dat de Klup gewoon door moet blijven gaan. Ze vindt het erg top dat er zoveel vrijwilligers en deelnemers zijn.