2010: Weer ruim honderd kinderen blij gemaakt!

Tekst en foto's Frits Boddeman | 15/08/2010

Het zit er weer op en wat hebben ze ervan genoten. Meer dan honderd kinderen in de leeftijd van 8 tot en met 10 jaar gingen, verdeeld over twee perioden van tien dagen, mee met het Rotary Vlielandkamp 2010. Ze waren door Rotaryclubs uit het hele land voor deelname aangemeld en werden door leden van die clubs vervoerd van huis naar de boot in Harlingen en terug. Het kamp werd van 25 juli tot 13 augustus voor de 38ste keer gehouden in vakantiehuis de Vliehorst op het eiland Vlieland.

Jaarlijks organiseert de Stichting Rotary Vlielandkamp het vakantiekamp voor meisjes en jongens die door omstandigheden niet met vakantie kunnen. De Rotaryclubs in Nederland kunnen kinderen in de genoemde leeftijdscategorie aanmelden voor het kamp en betalen daarvoor een vergoeding per deelnemend kind. Al vanaf het allereerste kamp verzorgen studenten van de Vrije Universiteit van Amsterdam als dispuutactiviteit de dagelijkse leiding van het kamp in de Vliehorst. Ook dit jaar maakten 24 superenthousiaste studenten samen met de coördinatoren, Diana Bakker van RC Purmerend-Polderland en Frits Boddeman van RC Purmerend-Weidevenne, het kamp weer tot een onvergetelijke belevenis voor de kinderen.

Toeval bestaat niet
Op zondagmorgen 25 juli om 9.00 uur verzamelen studenten, coördinatoren en enkele Rotarians, die het vervoer van studenten en bagage naar Harlingen verzorgen, zich in een lunchroom in Amsterdam-Zuid om gezamenlijk naar Harlingen te vertrekken. De enige bezoeker daar op dat vroege uur - een man van eind veertig - herkent onze Rotary emblemen en begint enthousiast te vertellen over hoe hij zo’n 35 jaar geleden met een Rotary vakantiekamp naar Vlieland is geweest. Hij blijkt nu een exclusief maritiem modemerk te vertegenwoordigen en vraagt naar de mogelijkheden om het Vlielandkamp te sponsoren. Enfin, visitekaartjes waren snel uitgewisseld. Wie zegt nog dat toeval bestaat?

In Harlingen aangekomen verloopt het verzamelen van de kinderen en hun bagage zonder grote problemen, mede dankzij de nieuwe duidelijk herkenbare beachvlaggen met Rotary embleem.

Helaas zijn er nog steeds Rotaryclubs die over het brengen en halen van kinderen niet tijdig of geen duidelijke afspraken met de ouders of verzorgers maken. Het gevolg is dat verontruste ouders de coördinatoren gaan bellen, die dan - vaak met veel moeite - contact moeten zoeken met de betreffende Rotaryclub. Dit jaar bleef door miscommunicatie zelfs een kind teleurgesteld thuis achter. Met kunst en vliegwerk is dit kind uiteindelijk toch nog een dag later naar Vlieland gebracht.

Heimweepilletjes
Op de eerste dag van het Vlielandkamp tasten de kinderen elkaar en vooral ook de ‘juffen’ en ‘meesters’ af. Het is de kunst voor de leiding om snel het gedrag van de kinderen te doorgronden. Daarbij helpt ook de informatie die door de Rotaryclubs bij de aanmelding van de kinderen is verstrekt. Voor ‘ernstige’ gevallen van heimwee is er probaat middel in het kamp aanwezig: heimweepilletjes. Met deze wonderpilletjes - bij het grote publiek beter bekend als vitamine C tablet - blijkt heimwee als sneeuw voor de zon te verdwijnen. Tijdens het kamp wordt de band tussen kinderen en leiding steeds hechter; zelfs het gedrag van kinderen blijkt te veranderen en veelal in positieve zin. Ze krijgen de aandacht die ze verdienen, maar in het dagelijks leven vaak moeten ontberen. Geen wonder dat aan het einde van het kamp bij het afscheid in Harlingen niet alleen bij de kinderen, maar ook bij de ‘juffen’ en ‘meesters’ traantjes worden weggepinkt.

Het Vlielandkamp staat voor de kinderen bol van de activiteiten zoals varen op zee met een speedboot, zwemmen in het zwembad, een sportdag, midgetgolf, krabben zoeken, een kinderdisco en een barbecue. En verder veel met elkaar spelen in het bos of op het strand, zodra het weer dat toelaat. Ook staat een tocht over het strand met de Vliehors Expres - een omgebouwde legertruck - op het programma. Die tocht brengt de kinderen naar een ‘piratennest’ op de Vliehors, de onmetelijk grote zandvlakte aan de westkant van Vlieland. Daar vertelt een gids een huiveringwekkend verhaal over de mores van het piratenleven en de historie van de zwarte lapjes voor het linkeroog. En speciaal voor de meisjes is er het advies de teennagels rood te lakken. Dit voor hun eigen veiligheid: zo zien haaien immers het verschil met een garnaal…

Soms ook zijn kinderen jarig tijdens het kamp. Daar wordt een groot feest van gemaakt met slingers en taart met kaarsjes. Een negenjarig jochie, dat moest toezien hoe zijn nieuwe kampvriendinnetje vanwege haar tiende verjaardag in het zonnetje werd gezet, sprak teleurgesteld: “Nu ben jij een tiener en ik nog een neger”. Oeps, het jochie is gelukkig blank; dus niks discriminatie…

Wie de schoen past
Naast goede tijden, worden leiding en coördinatoren op Vlieland ook met slechte tijden geconfronteerd. Een sterfgeval in de familie van een kind, zodat het vroegtijdig moet afhaken en naar Harlingen moet worden gebracht. Het met kinderen bezoeken van de huisarts op Vlieland bij kleine of grotere ongemakken. Of het in Harlingen laten repareren van een gesneuvelde bril, omdat geen reservebril aanwezig is. Ook blijken enkele kinderen met veel te kleine schoenen op pad gestuurd, waarop lopen nauwelijks mogelijk is. Voor het oplossen van deze ogenschijnlijk simpele problemen is inventiviteit nodig. Op Vlieland is, behalve souvenirs, weinig te koop. Maar als de nood het hoogst is, is redding nabij; op de voor de toeristen georganiseerde rommelmarkt werden prima passende gebruikte schoenen aangeboden.

Voor Diana en Frits is hun verblijf op Vlieland het sluitstuk van alle werkzaamheden rond het Vlielandkamp. Ter plaatse zijn zij eindverantwoordelijk en zijn zij contactpersoon voor ouders en steun en toeverlaat voor de studentenleiding. Maar al ruim een half jaar voor vertrek zijn zij bezig met de communicatie naar de Rotaryclubs, het verwerken van voorreserveringen, definitieve aanmeldingen en mutaties, de indeling van de kampen en de terugkoppeling daarover naar de clubs, de contacten met de studentenleiding, het maken van afspraken met leveranciers, de beheerder van het verblijf, de lokale huisarts, politie en andere instanties. Veel maar vooral dankbaar werk. Geen vakantie, maar na afloop wel hetzelfde goede gevoel! Met dank natuurlijk aan alle Rotaryclubs die kinderen hebben aangemeld of een sponsorbijdrage hebben geleverd.

ZIE OOK:
Fotoalbum: Vlielandkamp 1 2010
Fotoalbum: Vlielandkamp 2 2010