2016: De boost die Jesse heeft gehad...

Tekst en foto's Frits Boddeman | 30/08/2016

We zijn weer thuis! De 45e editie van het Rotary Vlielandkamp zit er weer op. Dit langst lopende jeugdproject van Rotary in Nederland heeft inmiddels enkele duizenden kinderen op het eiland Vlieland gebracht. De doelgroep betreft kinderen die het in het dagelijks leven niet gemakkelijk hebben en die zonder dit kamp niet op vakantie zouden hebben gekund.

Ook dit jaar werden door Rotaryclubs uit het hele land een of twee kinderen voor deelname aangemeld. En dat ging niet zonder slag of stoot. Het kamp is zo geliefd, dat een vergelijking met het bestellen van tickets voor een popconcert zich opdrong. Waar het vroeger tenminste een week duurde voordat het kamp was volgeboekt, waren er nu binnen 8 uren meer dan voldoende vooraanmeldingen om het kamp te kunnen vullen. Als je bedenkt dat op 1 december het aanmelden via de website om 00.00 uur werd opengesteld, kun je concluderen dat die nacht vele Rotarians zijn opgebleven om de felbegeerde plaats(en) voor hun kandidaatjes veilig te stellen.

Helaas heeft dit succes ook een keerzijde. Een (te) groot aantal clubs heeft dit jaar hun vooraanmelding, om verschillende redenen, niet kunnen omzetten in een definitieve aanmelding en hebben zo ten onrechte gereserveerde plaatsen bezet gehouden. Dat is vooral jammer voor clubs die bij de vooraanmelding te laat waren en buiten de boot zijn gevallen. Teleurstelling bij die clubs was het gevolg. Vanaf heden werken we daarom met een iets gewijzigde aanmeldprocedure

Het Vlielandkamp begint eigenlijk al in Harlingen. Daar ontmoeten de kinderen hun ‘juf’ en ‘meester’ van wie ze vooraf al een leuk briefje per post hadden ontvangen. Niettemin blijft de echte kennismaking altijd spannend met zo veel juffen, meesters en andere kinderen die je (nog) niet kent. Een meisje was kennelijk zo overdonderd door al dit onbekende, dat ze linea recta naar huis wilde en de auto van de Rotarian die haar naar Harlingen had gebracht niet wilde verlaten. Met veel geduld en tact wist de leiding haar te overtuigen en dat lukte wonderwel. Al aan boord van de veerboot sloeg haar angst om in enthousiasme. Eenmaal op Vlieland was er geen spoortje van heimwee en tijdens de terugreis waren er tranen omdat het kamp afgelopen was.

De kinderen hebben zich weer enorm vermaakt. Helaas konden we tijdens het kamp slechts een enkele dag van strandweer genieten, maar er staan heel veel andere activiteiten op het programma die bij elk weertype kunnen worden uitgevoerd. Alleen de vaartocht met de speedboot naar de zeehondjes, moest wegens (te) harde wind enkele malen worden uitgesteld. Veiligheid gaat in het Vlielandkamp voor alles!

Hoe de deelnemertjes over het Vlielandkamp denken, hebben we tijdens de terugreis op de boot nog maar weer eens aan wat kinderen gevraagd. Hoewel we de antwoorden vaak al aan hun gezichten en/of opgestoken duimen kunnen aflezen, willen we altijd weten of en waar er ruimte voor verbetering is. Enkele reacties:

Het leukste was de speedboot, die ging héél snel
Ik vond zwemmen en shoppen leuk
De Bonte Avond was heel leuk
Zwemmen vond ik het leukste en dat de leiding ook nat was
Alles, circus, zwemmen en zwemmen in de zee
Ik vond het leuk dat ik mee mocht en de speedboot; het minst leuke ben ik effe kwijt: o, ja dat ik terug moet gaan
De speedboot, de disco en dat ik zonder ouders naar het kamp kon gaan
Slapen vond ik minder leuk, eten was wel lekker
Ik vond juf en meester heel aardig
Alle activiteiten waren leuk, slapen niet zo erg leuk, eten ook wel lekker
Vond de activiteiten leuk en vond juf Fabienne en meester Philip heel aardig
Heel leuk maar ook blij dat ik weer naar huis ga
Superleuk en speedboot varen echt zó gaaf en heel veel zeehonden gezien
Ik hetzelfde
Het leukste kamp dat ik ooit heb gehad
Heel leuk kamp, ben nog nooit op zo’n leuk kamp geweest

Geweldig toch om de kinderen zo enthousiast te zien? Tijdens zo’n kamp merk je bij een aantal kinderen echt een gedragsverandering. We schrijven dat mede toe aan het feit dat het kamp tien dagen duurt. Onze ervaring is dat kinderen na een ‘kat uit de boom kijk’- periode van enkele dagen, pas na een week echt los komen en vervolgens in de laatste drie dagen van het kamp een (h)echte band met andere kinderen en hun ‘juf en meester’ krijgen. Om die reden hebben we ooit besloten het kamp niet in te korten van tien dagen tot een week!

Ook de ouders valt de gedragsverandering vaak op, getuige de bedankmails die we regelmatig ontvangen. Zo kregen we van de moeder van Jesse het volgende bericht:
Hallo.
Ik wilde jullie namens mijzelf en Jesse bedanken voor het geweldige kamp wat ie heeft mogen meemaken. Wat is ie gegroeid in die dagen. Hij praat nu nog over alles wat ie heeft meegemaakt. Bedankt voor de boost die die heeft gehad.
Met vriendelijke groet,
R. ter L

Wanneer de groep na het kamp weer met de boot in Harlingen is aangekomen, zijn de Rotarians die de kinderen daar ophalen om ze vervolgens naar huis te brengen, getuige van een minder vrolijk schouwspel. Marco Borsato zong ooit het lied ‘Afscheid nemen bestaat niet’. Maar de realiteit is anders; het bestaat wel degelijk. Met bedroefde gezichten en betraande ogen klampen de kinderen zich aan elkaar en aan de juf en meester van hun groepje vast. De foto’s spreken boekdelen.

De coördinatoren Diana Bakker (RC Purmerend-Polderland) en Frits Boddeman (RC Purmerend-Weidevenne) en de voltallige studentenleiding, die zich als vrijwilligers aan dit mooie Rotary project verbinden, danken alle Rotaryclubs die het mogelijk hebben gemaakt om weer zo’n honderd kinderen een onvergetelijke vakantie te laten beleven.

ZIE OOK:
Fotoalbum: Vlielandkamp 1 2016
Fotoalbum: Vlielandkamp 2 2016