Afscheid van ons jaarkind Matthieu Gauthier uit Canada

auteur Paul Vogels 23 juli 2012

Presentatie en afscheid Matthieu (in ruim ‘be-pinned’ rood jacket).

Matthieu gaf een beeldpresentatie over zijn belevenissen in Nederland. Met een selectie van zijn vele duizenden foto’s liet hij zien wat hem het meest was opgevallen. Hij heeft veel gefietst, en koffie met gebak vond hij zeer kenmerkend voor Nederland. En dan die molens die hij in allerlei, fraaie details had vast gelegd, waaronder Kinderdijk in de mist. Hij heeft het hele land per trein bezocht en van hem geen klachten over de NS.

Onder de indruk bleek hij van de kerken, waarvan hij er nogal wat heeft bezocht en daar schitterende opnamen van heeft gemaakt.

Den Haag zal hij echt missen “wat een prachtige stad”. Sinterklaas is een goede vriend van hem geworden. Matthieu kent natuurlijk alleen Santa Claus.

Een leuke foto van een schaal dampende oliebollen toonde hoe dit bijzondere Nederlandse gerecht hem extra was opgevallen, temeer daar hij het via zijn Nederlandse grootmoeder al kende.

Dat Nederland een echt waterland is liet hij zien door vele opnamen van bruggen (in Leiden, Delft en natuurlijk Amsterdam). Dat bier het tweede water is Nederland was hem opgevallen o.a. door bezoeken aan Grolsch en Heineken. Onder de indruk was hij ook van het nieuwe automuseum in Wassenaar, opgericht door de heer Louwman (auto importeur van o.a. Toyota en Lexus).

Dan toonde hij enkele winterlandschappen en schaatsende menigten, waar Avercamp jaloers op zou zijn geweest. Ook het carnaval in Den Bosch was niet aan hem voorbij gegaan.

Ook van de prachtige duinlandschappen en stranden met zee was hij behoorlijk onder de indruk. Evenals de Biesbos, de erg lage heuveltjes in Zuid Limburg, de Waddenzee met zij wadlopen ervaring, de typisch Nederlandse aardappels en uiteraard de vele bollenvelden. Vanzelfsprekend waren ook de opbouw van de Corso-wagens en het bloemencorso zelf niet aan het camera oog ontsnapt. Zelfs van de Nederlandse kaas is hij, na aanvankelijke aarzeling, gaan houden. Matthieu besloot zijn foto serie met een opname van een VOC embleem (waarvan hij wist dat dat belangrijk voor de Nederlandse en zelfs Europese geschiedenis is geweest); alsmede een foto van kamp Vugt en als laatste een opname van de Canadese War-cemetery, waar enkele honderden Canadese, in Nederland gesneuvelde soldaten zijn begraven.

Kortom een indrukwekkende presentatie van hoe Matthieu Nederland heeft leren kennen.

Europa Tour.

Ook mochten we nog meereizen met Matthieu’s European Tour, op een manier die weinigen van ons zo hebben meegemaakt. In vogelvlucht nam hij ons, door middel van prachtige foto’s, mee langs Berlijn, Praag, Wenen, Venetië en Murano, Rome en Barcelona.

“Ik heb veel geleerd over vele culturen, maar vooral ook veel geleerd over mijzelf. Ik zal Nederland, de Rotary clubs Sassenheim en Voorhout en mijn gastouders dan ook nooit vergeten”.

 

Annechien Verkade nam namens de club afscheid van Matthieu en zei hoezeer hij van puber was gegroeid tot een jonge volwassene. Onder de indruk was zij en met haar alle leden over zijn Nederlands, dat hij mede door de inspanningen van Frans Plevier zo goed onder de knie had gekregen. Ook dankte zij de gastouders Marco en Karin (daar begon en eindigde hij), de familie Tromp, de Familie van den Broek en Frans en Adri en natuurlijk Martine die zich als een tweede moeder over hem heeft ontfermd, voor als het af en toe wat moeilijk was. Een jaar weg van ge ouders is per slot niet niks.

Ter herinnering kreeg Matthieu nog een prachtig fotoboek over Nederlandse landschappen.