Verslag Opening Kinderhuis op 27 oktober 2007

De opening van het kinderhuis op 27 oktober 2007.

De delegatie uit Nederland

Een delegatie uit Nederland van 9 mensen is in oktober vertrokken naar Nepal om bij de opening van het kinderhuis aanwezig te kunnen zijn. De delegatie bestond uit een drietal bestuurs­leden van sYin (Dick de Boom, Henk de Graaf en de kersvers aangetreden Sylvia Hugenholtz), een tweetal Rotarians (Hans Nuhn en Bram Sneep) – vooral in verband met het nieuwe waterproject waarvoor de Rotary Breukelen Vechtstreek een zeer belangrijke (financiële) rol heeft vervuld – en een drietal mensen (Anneke Voorend, Michiel Lodewijk, Koko Visser en Riet de Graaf), die op verschillende wijze nauwe banden met sYin onderhouden. Een aantal heeft meteen de mogelijkheid aangegrepen om meer van Nepal te beleven. De Jomsom-trekking was – met uiteraard de opening van het kinderhuis als absoluut hoogtepunt maar daarover straks meer – voor velen letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt van de reis. Onderstaand volgt een verslag van de opening waarbij achtereenvolgens aan de orde komen: het kinderhuis als gebouw, het kinderfeest op 26 oktober en de officiële opening op 27 oktober.

Het kinderhuis als gebouw

In januari was het bestuur van sYin in Pokhara om ondermeer de stand van zaken van de bouw te beoordelen. De begane grond vloer was gestort en de betonnen pilaren stonden overeind. In een tijdbestek van ruim een half jaar is er een gebouw gerealiseerd dat ruim van opzet is met een duurzame en degelijke afwerking. Door de steeds verder terugvallende bebouwing van de eerste en de tweede verdieping oogt het gebouw niet massief. De randen met de oranje betonnen dakpannen versterken dat beeld. Het balkon van de tweede verdieping overlapt gedeeltelijk het balkon van de eerste verdieping, zodat – afhankelijk van temperatuur en zonneschijn – de kinderen hier al dan niet in de schaduw kunnen zitten. Op de begane grond is er een ruime hal en het trappenhuis, waarvan de vloeren en traptreden zijn voorzien van hardstenen materialen uit Nepal zelf afkomstig. Makkelijk te onderhouden en duurzaam. Dat geldt ook alle wanden en plafonds: strak gepleisterd en eenvoudig te onderhouden. Verder zijn op de begane grond de grote woonkamer, de kantoorruimte, een degelijk ingerichte en royale keuken en de provisieruimte te vinden. Op de andere verdiepingen zijn de slaapkamers, de douches en de gastenverblijven. Op één slaapkamers slapen gemiddeld 14 kinderen (in stapelbedden) en hebben ze ieder een kastje voor hun eigen spullen.

De ommuurde tuin is nog niet ingericht. In verband met de officiële opening stonden hier een podium evenals zo’n 1.000 zitplaatsen opgesteld. De tuin zal binnenkort worden aangepakt. Opvallend in de tuin is de aangelegde visvijver met daarin een groot aantal meervallen. Niet voor het sportvissen, maar uitsluitend voor de consumptie.

Samenvattend kunnen we stellen dat de mensen van Shreejana en de door hen gecontracteerde aannemers hier een degelijk stuk werk tot stand hebben gebracht, dat ook qua aanzicht zeer de moeite waard is.

Het kinderfeest op 26 oktober

Nadat de delegatie een dag eerder het gebouw had kunnen bewonderen, was het nu aan hen om het kinderfeest te organiseren. Maar dat niet eerder dan dat zij de cadeautjes voor de kinderen aan Rita hadden overhandigd. Deze werden niet specifiek aan de kinderen uitgedeeld, maar zullen gedoseerd worden verdeeld omdat veel cadeaus ook bedoeld zijn voor gezamenlijk gebruik.

Alleen al het ballonnen opblazen werd een festijn waar iedereen de handen aan vol had. Het enthousiasme van de (tot nu toe geselecteerde) 23 kinderen van 3 tot 13 jaar kende geen grenzen. En zeker als je de ballonnen ook nog eens kan laten klappen. Voor sommige kleintjes – maar ook voor enkele delegatieleden – werd dat soms wel even te heftig. Maar dat mocht de pret niet drukken. Daar tussendoor probeerden Koko en Michiel zich staande te houden terwijl zij door de jongens besprongen werden; met zulke reuzen van rond de 2 meter hoogte stoeien – dat is voor deze mannekens toch geweldig!

Een aantal dames had zich over de keuken ontfermd voor het pannenkoeken bakken. De kok keek belangstellend toe hoe de pannenkoeken door de lucht zwierden als ze gekeerd werden. Het meegebrachte pannenkoekenmeel (behalve dat ene pak dat deels in de rest van de bagage van Dick is teruggevonden) werd gestaag omgetoverd in een enorme stapel pannenkoeken. Dan er mee naar buiten, stroop er op en oprollen, de kinderen op een rij op het podium-in-wording en enthousiast zetten ze allemaal hun tanden er in. Dat gold ook voor de rest van de stapel en in een mum van tijd was deze teruggebracht tot bijna nihil.

Tijd voor de Hollandse kinderspelen. Onder de bezielende leiding van Anneke werden er groepjes gevormd, die ieder een delegatielid als teamleider hadden. De belangrijkste van de laatste was het voordoen hoe je moet zaklopen, of eierlopen, of snoephappen-onder-water, of koekhappen. Een chaotisch feest ontstond, waarbij het meedoen vele malen belangrijker was dan het presteren en waarbij niemand meer enig idee had of alles wel precies volgens plan was gelopen maar waarbij iedereen óók zeker wist dat de kinderen er ontzettend veel plezier aan hebben beleefd. En als je dan na afloop ook nog eens een medaille krijgt uitgereikt, dan kan zo’n dag écht niet meer stuk!

De officiële opening op 27 oktober

Rond half elf uur meldt de delegatie zich bij het kinderhuis, waar op een groot spandoek de officiële gasten en de delegatie uit Nederland worden verwelkomd. Alle (voormalige) bestuursleden van Shreejana en haar commissies zijn aanwezig. Een ieder krijgt enkele bloemen uitgereikt en we vormen met elkaar een erehaag voor de eregast, die de officiële openinghandelingen zal gaan verrichten: de heer Subas Chandra Nembang, de Speaker of the House, ofwel de tweede man van Nepal. Onder begeleiding van muziek en dans neemt hij vriendelijk handenschuddend de bloemen in ontvangst, waarna hij op het podium plaats neemt. De delegatieleden krijgen een plaats aangewezen op de eerste rij van de stoelen voor de belangstellenden. Vervolgens wordt de naam van Dick afgeroepen en krijgt hij - omhangen met een bloemenkrans - als oprichter van sYin uiteraard een plaats naast de heer Nembang toegewezen. Dan worden de namen van de rest van de delegatie afgeroepen en moeten ook wij het podium bestijgen en op de tweede rij plaatsnemen. Zo zitten we tegenover zo’n 1.000 belangstellenden, die vanonder een tentdoek het officiële gebeuren gadeslaan.

Vervolgens blijkt dat alle politieke partijen van Nepal aanwezig te zijn en dat zij ook alle een toespraak houden. Alles gebeurt in het Nepalees maar ons wordt nu ook duidelijk waarom dit kinderhuis zo belangrijk is. Het is een uniek kinderhuis omdat het specifiek voor kinderen is die slachtoffer zijn van de burgeroorlog omdat ze hun vader (en vaak ook hun moeder) zijn verloren. En alle politieke partijen zijn het er over eens: dit mag niet meer gebeuren. Kinderen mogen hiervan niet het slachtoffer worden.

Na de toespraken volgt de overhandiging van enkele cadeaus over en weer tussen alle betrokken partijen. waarna het gezelschap vertrekt naar de ingang van het kinderhuis waar de heer Nembang de plaquette onthuld. Bijzonder bij de ingang is dat de luifel ervan een bruine geschilderde boomstam (van beton) is, die symboliseert wie de stuwende kracht achter de financiering van het kinderhuis is: Dick de Boom.

Daarna is er gelegenheid tot rondlopen, netwerken en volksdansen. Hierop terugblikkend zijn de delegatieleden uit Nederland het roerend met elkaar eens: 27 oktober 2007 is een dag om nooit te vergeten.