Kerstverhaal

Kerstdiner 17 november 2022                                          

Locatie: PuuRR aan de Vliet (Leidsekade 39 Leidschendam)

Programma: bubbels, diner, een kerstverhaal en goede gesprekken

Opkomst: 26 leden, 24 gasten. Helaas waren Arynur en Nan ziek.

Kerstverhaal van de voorzitter

Bij het voorbereiden van dit kerstdiner bedacht ik me twee dingen.  Ten eerste dat ons een lid, een echtgenote van een lid en een oud lid zijn ontvallen: Hein Bos, Loes de Smet en Dirk Sanders. Dat hoort er nu eenmaal bij kun je zeggen. Maar ik wil ze toch nog even memoreren.

Ten tweede dat wat we de afgelopen half jaar hebben meegemaakt ook wel een kerstverhaal in zich draagt. Nu zijn er in de loop van de tijd allerlei soorten kerstverhalen bedacht, maar het echte kerstverhaal is het verhaal zoals mijn schoonvader zaliger dat traditiegetrouw voorlas uit de bijbel. En dat klinkt nog voornamer als je het dan in het Nederlands vertelt uit de eerste Statenvertaling van 1637.

Wie krijgt daar al een beetje een gevoel bij? 1637 is ook wel een tijdje geleden. Om even in te komen, lees ik de eerste zinnen voor uit Lucas 2, de basis voor het kerstverhaal.

"Ende het geschiedde in die zelve dagen datter een gebodt uitginck vanden keizer Augusto dat de geheele werelt beschreven soude worden.

Dese eerste bechrijvinge geschiedde als Cyrenius over Cyrien stadhouder was.

En sij gingen alle om beschreven te worden,  een ijegelick naar sijn eijgen stadt.

Ende Joseph ginck oock op van Galilea, uyt de stad Nazareth, naar Judeam, tot de stadt Davids, die Bethlehem genaemt wort, (omdat hy uyt den huyse ende geslachte Davids was)."

Met een knipoog naar het oerverhaal vertel ik ons verhaal van het afgelopen half jaar.

"Eindelijk brak het jaar des lustrums aan. De Rotarianen trokken op naer Dekkershoeve, alwaer sij regelmatig bijeenkwamen. Ten overstaen van den oudsten ende oock den jongsten onder hen openden sij het feestjaar.

Ende voorts geschiedde het dat een gebodt uitginck van keizer Marcus Rutto. Allen souden sich in hunnen huysen moeten verschuylen, evenso als onder de eerste plagen COVIDs. En allen sloten hunnen deuren ende raemen en spraken alleen nog met digitale tongen die sij sich derselve hadden eijgen gemaeckt.

Nadat zij 40 dagen hadden gerust, keerden sij terug in hunnen dorpen en steden. Het lot was hen gunstig gesint en de plagen COVIDs overwonnen. Sij namen nieuwe luiden op in hunnen gelederen. Sij vierden hunnen feesten ende dat hunnen club voor 75 jahren geboren ware. Alzo zongen Sij liederen tesaem ende beelden den historiën Rotarianes uit.

Voor- ende welspoed leeck hen ten dele te vallen, doch in den somer werd hunnen vertrouwde Dekkershoeve ingenomen door lieden met ongebruickelyke plannen. Hunnen vaentjens waeren hen ontnomen en hen werd geboden om uit te reisen naer andere locatiën. Sij waren soekenden in de woestijn en meenden van den duyvel bezocht te worden. Alle herbergen waren vol en sij werden overal geweerd. Sij konden in den stal van den Fox bijeenkomen. Deze herberg was echter Ijegelijk vol van vreemde lieden en de herbergier verlangde telkenmale meer zilverlingen van hen. Deemoedig trokken sij op naar de Leeuwenbergh. Doch daar werden sij geweert door een geselschap van Yoga beoefenaren. Geschrocken gingen sij op naar Fratelli. Daar waren slechts enkele specerijen gekocht en ook was de dienstmaegt onvermogend met hare kruiken om hen te laeven. Zo zwierven zij voort tot se uiteindelijk in éne stal werden toegelaten van den naeme Agora. Sommige Rotarianen vroegen zich af wat hen dit nog brengen kon en hunne vrees werd bewaarheyd. Want in die zelve dagen geschiedde het dat sij hunnen goede daden niet langer verrichten konden. Hunnen eerdere giften waren reeds aanvaerdt.  Bij de stammen van de WOEJ waren voortdurend andere meesters die hunnen koers niet bepaelen konden en draelden bij het aannemen van hunnen nieuwe offerrandes. 

Nog meer rampspoed overkwam hen. Sij werden begeesterd door koortsdromen dat het volk niet langer zou willen komen op de spelen die zij altijd hadden gehouden. Sij voelden sich bijkans radeloos, reddeloos en sommige dachten ook redeloos.

Maar sie, ondanks den eenvoud Agoras bleek er in hun midden een kommissie te sijn die uit drie wijsen bestond.  Het waren Simonne van Genepisis, Johanus Wilhelmus Rex en Gemma Lata Muro Terrae ook wel Breedijk genoemd. Dese wijsen brachten hen visioenen die hen de weg wijsen soude voor hunnen goede werken.

Ter gedenkenis aan dese omswervinghe en visioenen maakten sij negen tafelen: Dekkershoeve - Leeuwenbergh - The Fox - Agora – Fratelli – Huygenslab – Jonge Helden – Voedselbank – Oekraine.

Sij vroegen hun voortsitter er een waar feestmael aan te richten om den tafelen in te wijden. En aldus geschiede."