Artikel 4

HELP een zomerkampkind !!

Onderstaande mail heeft Diana Bakker, coördinator Inbounds Summercamps ontvangen van Ruud, lid van een club in oprichting die actief is geweest met het verzorgen van een onvergetelijke week van 12 jong volwassenen die een week in zijn regio verbleef.

Ik ben een aanstaand Rotarian, van de toekomstige club Purmerend-Weidevenne.

Wij hopen in september officieel opgericht te worden. Uiteraard is er een special representative vanuit onze moederclub Purmerend-Polderland (Diana Bakker). Deze dame lichtte ons in over het fenomeen "zomerkamp" en vroeg of wij daaraan mee wilde werken en of wij bereid zouden zijn een of meerdere kinderen voor een week "bed and breakfast" te verlenen.

Nu zijn wij ervaren pleegouder en hebben dus best nog ruimte in ons huis voor een loge. Direct werd ik samen met een clubgenoot vrijwillig aangewezen om jeugdzaken te gaan behartigen. Na vele vergaderingen en mails heen en weer, werd een programma voor de "kids" samengesteld, ze zouden bij ons de tweede week van twee komen na eerst een week in Alblasserdam te zijn geweest. Fietstocht hier, boottochtje, Volendam, het strand daar. Alles was doorgesproken en bedacht. Ze zouden op zaterdag bij ons aankomen, onze club zou ze met een barbecue verwelkomen en dan met de gastouders mee naar huis.

De dag nadert, hoe zou onze gast zijn? Spreekt ze echt zo goed Engels? En zoals verteld, spreekt de onze echt Nederlands? Help, allemaal vragen en nog geen antwoorden, totdat ze aankomen. Ze stellen zich allemaal voor, Monica uit Polen, Adrian uit Spanje, Myrna uit Kroatië en zo verder. De groep vliegt het huis in daar waar iedereen buiten in de tuin staat, ze hebben elkaar zoveel te vertellen, ze zijn voor minstens 45 minuten van elkaar gescheiden geweest. Het blijkt een hechte groep, best gezellig eigenlijk. De gastouders worden zo langzamerhand voorgesteld aan hun gast. Iedere latere dag blijkt dat het echt een hele hecht groep is, zo verschillend allemaal maar zo gelijk in hun verwachtingen en wensen. We willen niet alleen maar "bed and breakfast" spelen, we willen ook praten en dingen weten van het thuisland, het wordt iedere avond veel te laat, we rijden wat af. Iedere dag een ander schema en iedere dag een andere locatie. Een last? Echt niet, het is leuk, je leert veel andere Rotarians kennen. De kinderen blijven maar dankbaar voor alle moeite die we doen. Alle verhalen zijn echt leuk om te horen. De afscheidsavond, heel emotioneel allemaal. De kinderen willen oprecht geen afscheid van elkaar nemen, ze hebben het dus enorm naar hun zin gehad. De ene huilt tranen met tuiten, de ander verbijt het, wij staan erbij en troosten en nemen ook afscheid van de groep.

Wat een week, vermoeiend, soms lastig in te passen maar zo vreselijk leuk, we blijven het tegen elkaar zeggen "wat was het leuk he". De beloning, het sms'je dat ze thuis zijn en ons missen.

HELP we missen ons zomerkampkind.

Met dank aan de clubs die dit jaar een onvergetelijk zomerkamp verzorgen ter bevordering van de onderlinge verstandhouding van de leden zelf en de deelnemers uit diverse landen.