Liselott in Argentinie

Verslag van Liselott in Argentinie

Ik wou eerst iedereen graag bedanken die er aan mee hebben gewerkt mij hier in Argentinie te krijgen. het is een een mooi, interesant en belangrijk jaar waar ik veel van geleerd heb en nog ga leren want ik ben nog niet terug.

Waar ik woon

Ik woon in een klein plaatsje genaamd Allen, dit ligt net in het zuiden van argentinie en ook in de Patagonia. Allen heeft 30.000 inwoners maar het is echt niet groot en telt bijna als dorp. Het is hier heel droog, veel zand en agrarische bouw van voornamelijk appels, peren, druiven en nectarines. De plantages van deze bomen zijn heel kenmerkend in deze regio. Allen en twee andere grote steden liggen in een soort valei waar twee rivieren doorheen stromen en boven de valei is een soort woestijn.

M'n familie

Ik woon al vanaf het begin af aan in de familie Garcia waar ik waarschijnlijk de rest van het jaar ook zal blijven.

-Vader: Ruben Garcia, 48 jaar en werkt als dokter in de ziekenhuizen van de regio. Hij werkt ook voor de politie, politie-dokter. Verder heeft hij een boederij, campo, 5 uur rijden hier vandaan. Daar werkt iemand voor hem en hij heeft daar 40 koeien, 4 paarden en wat varkens. Het word bijna allemaal voor eigen consumptie gebruikt en bijna niet verkocht.

-Moeder: Mirta Ortiz, 47 jaar en zij is vrouwenarts in de zelfde ziekenhuizen als haar man. Ze heeft wel een kantoortje in een kliniek in Allen waar ze haar spreekuren houdt.

-Matias, 19 jaar, hij is hun oudste zoon en heeft in het jaar 2001-2002 een uitwisseling met de Rotary naar Belgie gehad. Hij studeert nu in Cordoba, een stad hier zo'n 14 uur rijden vandaan.

-Martin, 18, woont thuis en doet zijn laatste jaar op de middelbare school. Dit is een privé school maar zonder uniform en hij gaat alleen s'morgens naar school. Deze school is voor kinderen met een achterstand, hij heeft een lichte vorm van ADHD.

-Paula, 13, de jongste en enigste dochter van de familie. Zij gaat ook naar een privé school, wel met uniform en ze gaat ook in de middag naar school.

School

Ik ga zelf naar een nieuwe school, openbare, omdat ik beide scholen, privé en openbare, wil meemaken. eerst ben ik naar dezelfde school geweest als m'n zusje waar ik het naar m'n zin heb gehad. Op m'n nieuwe school hoef ik geen uniform en kan ik ook wat beter mee doen in de klas vanwege m'n verbeterde spaans. Openbare scholen zijn gratis en daar gaan dus de armere heen, de rijkere naar de duurdere privé school.

Ritme

Argentijnen hebben een ander ritme van de dag, waar ik me nu ook aan hou. s'Morgens eten we: Melk, en niets meer. De lunch, 13:00, is warm en is echt zoals je ook het avondeten eet. Pasta's, aardappels, groente, salade, vlees enz enz. Na de lunch duikt iedereen z'n bed in om de siësta te slapen. Ze slapen dan zo'n 2 a 3 uur en alle winkels zijn dan ook gesloten. De winkels zijn van 14:00 tot 17:00 uur gesloten.  Tegen 18 uur drink je wat thee en eet je een beetje zoet brood. Tegen 22:00 a 22:30 uur eten we s'avonds en dat is dezelfde proportie als de lunch. We gaan dus slapen tussen 23:00 en 0:00 uur en ik sta dan om 05:30 weer op. Ze eten hier altijd twee keer per dag vlees en dan echt biefstukken, kotteleten, noem maar op.

Eten

Er zijn een aantal tradities op het gebied van eten die mij 7 kilo hebben laten aankomen (ben ik overgens al weer 4 van kwijt).

Asado: dit is een soort mega-BBQ die we het hele jaar binnen en buiten eten. Iedereen heeft daar buiten en binnen een soort ingebouwde open oven voor. Die open oven zit op tafelhoogte in de muur met een schoorsteen naar boven. Om het simpel uit te leggen, groot rooster, heten kolen eronder en een paar ribben-kasten erboven. Ze leggen er echt halve beesten erop en het smaakt altijd onwijs lekker. Ze vertelde me dat als botten niet zo hard waren ze die anders er ook bij op aten.

Ander traditioneel eten zijn: factura's, empenada's, dulce de leche en mate. Dat laatste is een drankje dat werkelijk heel Argentinie de hele dag door drinkt. Thee met heel veel blaadjes die je op drinkt met een soort metalen rietje die tot op de bodem reikt.

Er word hier ook veel met pasta's gekookt en met deeg gebakken.

Vrijwilligerswerk

Ik ga 4 keer per week naar school en een dag in de week, woensdag, naar m'n vrijwilligerswerk. Ik werk in de armste wijk van Allen in een mini- ziekenhuis waar tussen de 5 en 8 mensen werken. Het ziekenhuis heeft twee spreekkamers een wachtkamer die niet al te groot is zodat de helft buiten staat te wachten. dan zijn er nog twee kleine kamertjes voor logopedie en pedagogie waarvan de therapeuten 1 a 2 keer per week langs komen. Mensen kunnen zonder afspraak van 07:00 tot 14:00 uur kostenloos terecht. Bijna alles is gratis, de pil ( en de rest van de anticonceptie) vacinaties, medicijnen enz. Ik blijf zelf niet in het ziekenhuis maar ik ga met een doktor de wijk in. We gaan naar huizen met kinderen, baby's, zwangere vrouwen en comedores. Een comedor is een eetkamer waar de kinderen van arme families gratis kunnen lunchen. We zijn daar afgelopen woensdag ook geweest om druiven te brengen die m'n vader hier me had meegegeven en om voorlichting te geven. We gingen met de kinderen praten over hygiëne en ziekten. De kinderen moeten hun handjes wassen en nagels kort houden voor dat ze komen eten. Ze moeten dat wel thuis doen om water van de comdedor uit te sparen want water wordt 1 keer per week of twee weken aangevoerd per tank. We komen in huizen gemaakt van plastikzakken en sinaasappelkistjes. Hele gezinnen die in een twijvelaar slapen en in een huis ter groote van een fietsenschuurtje. Eén ruimte waar ze slapen, koken, eten en mensen ontvangen. Er lopen ondervoede kinderen rond, mensen met tuberculose. Huizen zonder licht en water. Als je het hoort klinkt het heel ellendig, dat is het ook. Als je er rond en doorheen loopt dan lijkt het normaal en kun je niets anders doen dan hooguit wat ik doe, vrijwilligerswerk.

Geldcrisis en armoe

Dit is echt een groot probleem waar geen andere landen geld voor moeten of kunnen inzamelen. Het is namelijk dweilen met de kraan open. Ik zeg niet dat het hopeloos is. Er is hier nu een geldcrisis waar heel Argentinie last van heeft en een land met nog steeds veel corruptie van allen kanten. Het draait er voornamelijk om dat er geld is gestolen en word gestolen en naar het buitenland wordt gestuurd. Er dus zowiezo geld te kort en daardoor gebruiken we twee verschillende briefgeld : pesos en lecop. Lecop is papier met een slechtere kwaliteit maar wel met dezelfde waarden. Als je met pesos betaald wil je geen lecop geld terug en dat mag je dus wijgeren. Verder is er veel fals geld in omloop en dat moet je dus altijd controleren op echtheid. Je kunt dus rustig gewoon in een supermarkt voor iedereen z'n neus het watermerk bekijken. Langzaam word de situatie misschien wel beter het is ook wachten op een niet corrupte president die niet op hun geld  uit is.

Ik doe dus wat ik kan en vind het een heel boeiende ervaring om zo met mensen om te gaan. je ziet een hele andere kant van argentinie die voor de mensen die het goed hebben verborgen blijft. ze weten het wel maar niet iedereen voelt zich geroepen om er iets aan te doen en boven dien hangt er soms ook nog enige risico aan vast.

Reizen

Nu zal ik wat vertellen over mijn ervaringen in Argentinie. Argentinie is een land met alle klimaten, van gletjers in het zuiden tot bijna tropen in het noorden. Het land is 84 keer groter dan Nederland met 33 miljoen inwoners. De afstanden zijn hier enorm en 6 uurtjes van Zutphen naar Parijs is echt helemaal niets. Ik ben met de Rotary naar het zuiden geweest. Een rondreis van 18 dagen met 50 andere uitwisselings studenten in een bus.  We begonnen aan de oost kant aan de kust. De eerste paar dagen hebben we per boot walvissen, walrussen, zeehonden en bijzondere vogels gezien. Toen 21 uur meer naar het zuiden om een nationaal park te bezichtigen. Die parken zijn beschermd en enorm groot met de mooiste natuurverschijnsels. Dit park was met bossen, sneeuw, bergen, meren watervallen en bijzondere dieren. De volgende stad was 15 uur reizen om naar een ander park te gaan, hier zijn we naar een gletser gegaan. De 1e dag hebben we hem vanaf een balkon bekeken en zagen we twee blokken ijs afknappen. De volgende dag zijn we per boot er tot heel dichtbij heen gevaren. Deze dag hebben we er ook op gelopen met speciale schoenen. Het leek wel een soort noord of zuid- pool expeditie. Het enige wat je ziet zijn witte ijsbergen om je heen en kleine glasheldere riviertjes die naar beneden stromen.  De volgende dag hebben we ook 20 uur gereden om naar de meest zuidelijke stad ter wereld te gaan, einde van de wereld. het was er niet eens zo koud en we zijn hier per kabelbaan een piste op gegaan en later de stad bezichtigd. Nu moesten we 3 keer 30 uur in de bus zitten om weer terug te gaan maar dan via het westen

om aan die kant meer steden te bezichtigen. Een hele gave reis met mensen van over de hele wereld, USA, Canada, Frankrijk, Duitsland, Japan, Indonesie, Zuid-africa, Nieuw-Zeeland enz enz.

Met m'n eigen familie ben ik ook twee weken op vakantie geweest naar Cordoba. Daar zat hun zoon ook en die konden we zo opzoeken. Ruben, Martin en ik zijn twee dagen later dan de rest vertrokken met de grote auto en de motor. Het was 14 uur rijden en we hebben de hele nacht door gereden. Het was toen hartje zomer en veel noordelijker dan Allen. Heel vochtig en je zweete er echt uit je kleren. Vlakbij deze stad een huisje gehuurd waar we twee weken vakantie hebben gehouden.

Ik ga 6 april op een Noord-reis met de Rotary om daar ook van alles te bezichtigen. We gaan ook even naar Brazil en Paraguay, over de grens dus nog meer stempels.

Gezin

Ik ben heel erg gelukkig in dit gezin ik had geen betere hier kunnen treffen. Ze behandelen me echt als hun dochter en noemen me ook zo, hun dochter uit Nederland. Ik draai hier gewoon in het gezin mee met ook alle onenigheden van dien. Ik kom hun absoluut nog een keer opzoeken in Argentinie. Misschien komt m'n zusje of broerje ook nog met de Rotary naar Nederland of Europa en m'n ouders hier wilden me ook nog gaan opzoeken in Nederland.

Ik heb hier de beiden kanten van het land gezien waar een gemiddelde uitwisselingsstudent alleen de mooie en leuke kanten van heeft gezien. Ik vind het erg belangrijk om dit wel te weten en er ook mee om te gaan. Ik heb er zelf voor gekozen om van een privé school naar een publieke te gaan. Iedereen heeft er alleen maar positief op gereageerd: de Nederlander gaat onze realiteit zien. Ik vind het veel leuker om het van dichtbij te zien en om te blijven helpen. Ik heb het ook met m'n school kunnen combineren zodat ik er toch nog kan blijven werken de rest van het jaar.

Ik heb hier een familie, vrienden en leuke buren die vanaf het begin wisten dat ik ook weer weg ging. Je word daar wel altijd aan herinnerd maar toch voel ik me wel thuis. Ik heb ook dat ik me soms een totale buitenlander of toerist voel als ik op straat loop en dat zal ook niet veranderen.

Advies:

Hou een dagboek bij. Omdat ik uit Nederland kom verwacht iedereen dat ik een kist met wiet in de bagage had en daar vraagt dan ook iedereen naar. Ook uitgenodigt om gezellig wat te gaan roken, gewoon niet doen want je weet niet wat voor spul ze gebruiken. De jongens hier zijn erg duidelijk in wat ze willen en houden er graag drie vriendinnetjes op na. Laat je niet intimideren door wat ze zeggen ook niet wat je hostbroer of vader je zegt.

Doorgaan met uitwisseling? Ja, absoluut, het is heel belangrijk voor je verdere toekomst en het maakt je wereld zoveel groter. Als je dit jaar goed doorkomt dan kom je alles goed door, soort tweede pubertijd, hahaha. Ga ook naar mijn website voor foto’s http://groups.msn.com/lotinargentinien

Lot