Kevin in Curitiba

Kevin in Curitiba, Brazilie 2004-2005

Curitiba.. de schoonste, groenste en modernste stad van Brazilië. Vraag een willekeurige Braziliaan naar Curitiba en hij begint over de fantastische levensstandaard die ze daar hebben. “Het is echt de eerste wereld!” zeggen ze dan.

Maar gelijk hebben ze! Curitiba is een miljoenenstad (met suburbs en voorsteden bijna 2,5 miljoen) maar dan zonder veel van de negatieve bijkomstigheden. Steden als São Paulo en Rio de Janeiro hebben gigantische sloppenwijken, grote verkeersproblemen en veel zwerfafval. In Curitiba is alles beter. De wegen zijn breed en goed onderhouden, waardoor er geen file’s voorkomen. Het heeft een uitgebreid en effectief bussysteem, wordt goed schoongehouden en zelfs de golfplaten in die ene sloppenwijk zijn van een betere kwaliteit dan die van Rio of São Paulo. Tel daarbij de vele grote en vooral groene parken en je begrijpt dat het leven in Curitiba zeker wel lekker is, zeker als je in het centrum woont.

Mijn familie

Het centrum.. dat is waar ik terecht kwam. Alle drie mijn families woonden op minder dan 20 minuten lopen van elkaar, en waren allemaal op één of andere manier familie van elkaar. Ik moet bekennen, ik had het bijna niet beter kunnen treffen. Ze hebben me altijd geholpen als dat nodig was, en zijn naar mijn mening de beslissende factor geweest in de ontwikkeling van mijn Portugees. Bovendien gaven zij mij echt het gevoel een deel van de familie te zijn, iets dat niet altijd het geval was voor andere exchanges.

Reizen

Het mooiste van zo’n jaar zijn toch echt de reizen die je maakt. De eerste reis die wij maakten ging naar Pantanal, een gigantisch moerasgebied in Mato Grosso do Sul, een staat in het mid-westen van het land. Met bijna alle exchanges van Curitiba, aangevuld met vooral Duitse meisjes uit het binnenland van Paraná, hebben we daar een week gezeten. Je ziet echt prachtige dingen: alligators, vogels met een blauwere kleur dan je ooit had durven dromen, apen in de bomen, gigantische schijthopen in het bos en heel veel dieren waarvan je niet wist dat zoiets bestond. Als je dan opkijkt zie je om je heen een grote vlakte met overal boompjes tussendoor, of prachtige rotsformaties met watervallen en meertjes. Na één week is het toch even wennen als je thuis bent.

De tweede reis die ik maakte was die naar het Noord-Oosten van het land. Je ziet er alle stereotypes van Brazilië voorbij komen: grote, witte zandstranden met palmbomen en een uitgestrekte lichtblauwe zee. Kleine vissersbootjes in mooie kleuren, overal kerken in Iberische stijl en klederdracht. Wat je in dit deel van het land aan cultuur ziet is niet te geloven. Pantanal was al een droom, Nordeste is nog veel meer. Een maand lang reis je van stad naar stad, hotel naar hotel. Meer dan 12.000 kilometer leg je af met 100 andere exchanges uit elk deel van de wereld. Het is de mooiste maand van het mooiste jaar van je leven. Ón-ver-getelijk… maar dat is alles in Brazilië.

Best year of my life?

Ja het IS het mooiste jaar van je leven. Niet alleen leer je zo veel nieuwe dingen kennen, de vriendschappen die je daar ontwikkelt zijn ook van bijzondere aard. De groepsbinding is echt ongelooflijk. De wederzijdse gevoelens oersterk. Collectieve huilbuien op het vliegveld, nostalgische verhalen nog voor het jaar ten einde is… nog nooit heb je zo veel emoties tegelijk gevoeld. Want ook als sta je met zijn allen te janken, er blijft diep binnen een oersterk gevoel dat zegt ‘Dit zijn Wij! Wij horen bij elkaar!’ Het is niet uit te leggen.. je moet het voelen om te weten wat het is.

Van elke minuut heb je intens genoten. Je voelt het in elke cel van je lichaam en weet: dit was de perfecte keuze. En als je dan terug komt in Nederland, wordt dat gevoel nog veel groter. Elke minuut van de dag denk je aan hoe mooi het was.. je mist je dagelijkse portie rijst met bonen, de zondagavond in het voetbalstadion, de films met andere exchanges, het irritante stemmetje in de bus, de zwerver die altijd trouw op hetzelfde plekje stond te bedelen… zelfs de kleinste dingetjes, die je zo snel normaal bent gaan vinden, je mist ze. In een jaar in het buitenland woon je niet alleen in het land. Je bent er gaan leven, je hebt je aangepast aan de cultuur, bent geassimileerd. Je bent van je stad, van je staat, van je land gaan houden… je hebt een leven opgebouwd, dat je absoluut niet kwijt wilt. Maar je weet dat je moet.. en geloof me, ook al ben je de hele vliegreis terug ongelooflijk triest.. zodra ons weidelandschap uit de wolken opdoemt, springt je hartje op en neer.. zodra je weer echte Nederlandse kaas proeft houd je even je ogen dicht en geniet.. want ook al zou je altijd terug gaan, thuis blijft thuis…

Veranderd?

Terug in Nederland ben je verandert… je bent gegroeid, als mens. In het dagelijks leven is het misschien niet te zien, en mensen zullen zeggen dat je geen steek verandert bent.. maar je draagt een gigantische hoeveelheid levenservaring met je mee, en diep van binnen voel je dat je niet meer dezelfde bent als toen je weg ging. Diep van binnen zijn een paar fundamentele dingen positief verandert.. het is iets dat je niemand mag ontzeggen. Niemand!

http://keffenberg.web-log.nl/ Een bezoek waard!