Henriette in Chili

Hoe ver het was en hoe lang het wachten….

Wous, daar ben ik dan.. het eerste mailtje vanuit Chili. Ik kan alvast zeggen... Het is hier FANTASTISCH!! Ghehe, er waren wel wat moeilijkheden ... daar ga ik jullie nu het een en ander over vertellen.

Gisteren om een uur of... uhm, ja kwart over 4 waren we op Schiphol. Daar Suus ontmoet en ik zou dus worden uitgezwaaid door mijn paps, mams, zus en zusje. Ik was al helemaal bang dat we zouden eindigen als een grote huilclub... maar dat viel uiteindelijk redelijk mee ghehe. Ik zwaaide mijn fam gedag... en toen ging ik door de douane... tenminste.. dat wilde ik... totdat ik erachter kwam dat ik mijn telefoon nog in mijn zak had.. ja, en die zou niet meegaan. Dus weer terug hehe. En toen eindelijk door de douane.. loop ik met al mijn spullen verder... ghahah kom ik erachter dat het niet al mijn spullen zijn. Ben ik mijn mooie blazer vergeten. Dus ik weer terug. Nouja, dat was dus al het eerste.

En toen ging ik naar mijn gate... bleek de gate die op mijn ticket stond helemaal niet de gate te zijn die ik moest hebben. Had ik natuurlijk weer het omgeroepte gemist.... Sta je daar bij B15 en er zit niemand. Maarja, het lot was gunstig, want het bleek B12 te zijn die er tegenover zit.

Vlucht verder allemaal goed gegaan... ze deelden alleen geen eten uit, tenminste... je kon het kopen als je dat wilde. Maar ik had sowieso al gepland niet te eten.. tenminste.. alleen fruit, omdat dat lekker licht verteerbaar is. Maar geen eten is dus ook geen mes en/of vork dus dat was eten met de handen.. heerlijk.

Overstappen ging allemaal prima... volgende vlucht.. en ik zat naast een Argentijn.. die niet zo goed Engels kon spreken, maar dat geeft allemaal niet.. t was wel erg gezellig. Maar ik had HONGER... tenminste.. in het Westen mogen wij natuurlijk niet van honger spreken.. dus ik had erge trek. Want ik had om kwart over 1 die middag gegeten... en toen het fruit om een uur of 9 en nouja, dat is nou niet echt dat je zegt vullend. Toen kregen we pas om een uur of half 2 wat te eten... :S Maargoed, ik heb het overleefd. Maarja, dat was nog niet alles. Want na een vlucht van 13 uur denk je dan dat je gewoon wordt opgehaald te worden door je gastgezin : we staan als je je bagage haalt te zwaaien op de tweede verdieping. Eerst even door de douane.. blijkt dat je in plaats van 1 visum ding.. ook nog het 2e bij je moet hebben. Ja.. dacht ik dat dat gewoon in mijn koffer moest. Dus eerst bagage halen en daar sta je dan: Zwaai dan... zwaai dan... ja jij.. oh nee toch niet dus... ja.. kommaarkommaarkommaarkommaar... en er werd maar niet gezwaaid.. Dan voel je je best lullig.. tenminste.. ik wel. Toch eerst nog terug naar de douanemevrouw om het tweede deel van het visum te laten zien en dus mijn paspoort weer terug te krijgen om vervolgens een tweede kans te krijgen bij de bagageplek. Maarja, weer niets dus. Nougoed, dat kon dan nog wel, want er stonden toch allemaal mensen op de begane grond nog met bordjes te zwaaien. Enne.. dan denk je .. dat zal wel voor mij zijn dan. Ik die kant op gelopen, maar niemand hoor... in ieder geval niet voor mij. Dus maar zo´n 8 keer heen en weer gelopen van de ene naar de andere kant.. en nog steeds niets. En op een bepaald moment werd ik redelijk opgemerkt door de taxichauffeurs die daar echt met 25 staan om te vragen of je een taxi wilt. Wel verspreid .. maar ze stonden er wel met zoveel. En ik liep daar een beetje verlaten, met het idee... ja.. waar is de camera... zeg het maar het is een grap. Maar er kwam niemand. Totdat er een aardige taxichauffeur kwam om te vragen wat ik aan het doen was en op wie ik wachtte. Hij vertelde me dat het echt heel vaakt gebeurt dat er uitwisselingsstudenten staan te wachten en niet worden opgehaald. En hij bood aan om gewoon heel het vliegveld rond te gaan vragen naar Meneer Breit Zimmer. Nouja.. goed, doe maar. ... Niemand.

Nog een hele tijd rondgelopen tot we bij het geniale plan kwamen om gewoon even te gaan bellen met de familie. Ik had expres een kaartje bij me met het telefoonnummer... dus gebeld.. blijkt tot overmaat van ramp dat hele nummer niet te bestaan!! Hehe.. dan voel je je wel in de zeik genomen. Ook stond de hele familie Breit en ook niet de familie Zimmer (dus al helemaal niet de familie Breit Zimmer... ) Nouja, heel gedoe... counselor in Nederland gebeld.. die had het antwoordapparaat aanstaan.. dan maar counselor in Chili.. die was met vakantie. Gheheh, schoot allemaal niet op dus. Uiteindelijk wel het goede telefoonnummer gevonden op internet en toen gebeld. Jeeeeh!! En dus opgehaald ghehe.

Dat was best even een avondtuurtje. Maarja, daar word je groot van denk ik altijd maar. En het is me opzich best wel gelukt, met een beetje hulp van een aardige taxichauffeur.

Ik werd niet eens eerst opgehaald door Marcela, mijn gastmoeder, maar door Sergio Castro... een vriend van hen en tevens Rotary Chairman in Santiago. Dus daar weer eerst geweest voordat Marcela kwam. In de tijd dat we naar zijn huis reden gelijk het landschap bewonderd... Pfieuw... dat is even cool wel hoor :) Hehe... die bergen!! Gheheh, echt heel leuk. Mijn gastvader was die dag trouwens gaan skien... ja, hier hoef je daar geen hele vakantie voor uit te trekken.. maar ga je gewoon een dagje :). Maar dat terzijde, want Sergio vertelde over de reisjes die we gaan maken... heeel vervelend. Echt.. twee naar het zuiden, Torres del Paine en Punta Arenas, naar het noorden Antrofagasta, naar Temuco en een Santiago city tour... en misschien ook nog naar Chiloé, een eiland in het zuiden. Duss... ... er staat me heel wat te wachten.

Toen Marcela me had opgehaald werd ze door haar moeder in de auto gebeld om te vragen of ze kwam eten. Ik ben dus ook met haar meegegaan. En ik had weer hele erge trek, want in het vliegtuig had ik om half 5 een ontbijt gekregen en het was inmiddels al half twee. Daar hebben we tortillas gegeten. Echt heel grappig hoe je daar gelijk wordt verwelkomt met een omhelzing en een zoen... Bij ons zou het nou.. een afstandelijk handdrukje zijn.

We zijn daar een uur of twee gebleven en toen naar huis terug gegaan. Andreas kwam al snel terug. Hij wist nog helemaal niets van mijn aankomst en die stond dan ook wel heel vreemd te kijken. Hij voelde zich dan ook heel erg lullig, maargoed ik heb gezegd dat ik er ben dus dat het niet meer uitmaakt.

Het huis is trouwens wel ff ... wous... jeetje. En ze hebben dus ook twee huishoudsters die elke dag stofzuigen.. de was doen :S enne ja, eten klaar maken.. alles eigenlijk. Carolyn, t meisje dat hier ook voor een jaar zit.. uit canada, vertelde dat ze toen ze haar vuile sokken had verstopt, ze ze ineens niet meer zag en twee uur later ze schoon op haar bed lagen. ... Dus nu verstopt ze al haar vuile was maar totdat ze een stapeltje heeft. Vind ik wel een goede plan. Ga ik denk ook maar invoeren. Oja, en toen ze het wilde gaan strijken, toen mocht ze dat ook met geen mogelijkheid doen.

Voor de rest niet zoveel gedaan.. alleen nog even naar de Jumbo geweest... en die is echt Jumbo.. jeetje.. pff, ik dacht dat ze in Frankrijk grote winkels hadden.

Oja, en het is best nog wel redelijk weer.. ja ´s avonds is het best wel koud... maar goed, dat is wel te doen, maar het was iets van 10 graden met een warme zon.. nou.. dat kan slechter voor een winter. En de sportschool zit om de hoek!!!!! En daar kunnen we dansles nemen... Merengue, salsa.. dus dat wordt leuk!!

Ik heb nog zooooveel meer te vertellen, maar ik ga dat allemaal op een ander tijdstip doen, het was wel weer genoeg voor vandaag....

Kuss, Har