Marieke in Zuid Afrika

Kennismaking met Beaufort West

Ik ben net terug uit Beaufort West (ik zal het BW noemen, das wat makkelijker dan de hele naam typen

Woensdag 25 september ben ik met de trein van Paarl naar BW gegaan. Ik heb samen gereisd met 9 Girl's High studenten hier uit Paarl. De treinreis was zo'n 7 en een half uur, met de auto is het maar 4 uur.

Rond 6 uur 's avonds kwam ik aan in BW, ik werd opgewacht door de president van de club en mijn eerste 'gastouders'. We zijn uit eten gegaan 's avonds. De volgende morgen hebben ze mij afgeladen bij een plek waar ze welzijnswerk doen met kinderen die in de gevangenis hebben gezeten en nu weer op het rechte pad willen komen. Het was heel interessant om de verhalen van die kinderen te horen. Later hebben ze mij naar een museum gebracht, er was een hele zaal over Dr. Chris Bernard, hij komt uit BW, hij was de eerste dokter die een harttransplantatie heeft uitgevoerd, erg interessant!

De volgende middag ben ik met Philip, mijn gastbroer, gaan fietsen, het was nogal een werk om een fiets voor mij te vinden omdat er maar weinig mensen zijn hier in ZA die een complete goedwerkende fiets hebben. Zo rond 4 uur kwamen Pierre en Griselda mij ophalen met de motor. We hebben lekker door de bergen gereden. Ik zit er echt aan te denken later ook m'n motorrijbewijs te gaan halen en dan door ZA te gaan toeren!

De volgende morgen zijn we naar een plaats vertrokken (een boerderij maar wel een beetje groter dan in NL, een normale boerderij in de Karoo heeft tussen de 3 en 5 duizend hectare grond)

Carl, het 13 jarige broertje van Philip, had mij gezegd dat ik een zo klein mogelijke tas mee moest nemen, ik had dus echt een hele kleine tas mee, alleen de hoognodige dingen had ik meegenomen. Het huisje waarin we bleven was heel klein en laag (ja m'n kop ook een paar keer gestoten). Toen we een beetje rond het huis liepen om de boel te verkennen trapte Carl op een afvoerbuis van een waterdam. Het water spoot eruit. We hebben lang geprobeerd hem dicht te maken en uiteindelijk is het ook wel gelukt maar er is erg veel water verloren gegaan. Aangezien het heel droog is in de Karoo, water is zo schaars, was het niet fijn dat er zoveel water verloren was gegaan. Op de boerderij woont ook een man van 78 jaar, iedereen zegt dat het een kwaaie is dus Carl was nogal een beetje bang... Uiteindelijk viel het heel erg mee, gelukkig. 's Avonds heeft 1 van de zwarte vrouwen die op de plaats werkt vetkoek voor ons gemaakt, het was heerlijk! Ik heb Philip en Jeanrie (Philip's vriendin) leren hartenjagen dus dat hebben we de hele avond gedaan. Het toilet op de plaats is buiten het huis, je moest dus in het donker daar naartoe lopen. Electriciteit wordt alleen 's avonds van 7 tot 9 opgewekt, je moet er heel voorzichtig mee zijn, het licht altijd achter je uitdoen als je een kamer uitgaat. We hadden in mijn slaapkamer gehartenjaagd en toen moesten we ongeveer door alle kamers om bij de badkamer te komen. We hebben ons rotgelachen want nergens was licht aan en wij maar op de tast door de kamer waar Carl al lag te slapen! De volgende morgen ging de telefoon de hele tijd. Dat is een plaatslijn. Alle boerderijen aan die weg hebben hetzelfde telefoon nummer. Bij de centrale zeg je met welke boer je wil praten en dan gaat de telefoon bij elke boerderij af. Je weet dat de telefoon voor jou is als het jou code is wat ze draaien, bijvoorbeeld 3 keer korte ring of 2 lang 2 kort. Maar zo rond 8 uur in de morgen begint het gering en dat gaat lang achter elkaar door, niet lekker slapen dus. Maandag hebben we bergbeklommen. Ik had gedacht dat we wel over een pad zouden lopen, niet dus, we hebben de hele weg over stenen gelopen, maar geen mooie ronde stenen, nee van die scherpen. En overal groeien distels dus je kunt je wel voorstellen hoe mijn benen er aan het eind van die dag uitzagen. 's Avonds heeft diezelfde vrouw die de vorige dag voor ons gekookt heeft roosterkoek gemaakt, bijna net zo lekker als de vetkoek (wat nogsteeds mijn absolute favouriet is

's Avonds ben ik naar Willem en Carla gegaan (mijn 4e gezin waar ik bleef). Zij hebben erg leuke buurjongens met wie ik 's avonds heb 'gekuier' bij een plaatselijke pub, het is toch heel anders als in NL. De volgende morgen zou ik met Carla naar de sportschool gaan, maar ik lag nog zo lekker te slapen dat ze me niet wakker wilde maken. Toen ik wakker werd stond er een kop koffie met beschuit op mijn nachtkastje op mij te wachten. 's Avonds  heb ik samen met Willem en Carla Carla's moeder naar de trein gebracht. De trein stopt voor zo'n half uur in BW dus veel mensen stappen uit om wat uit te strekken. Ook een groep mannen die half dronken was. Op de heen weg hoorde ik de 1 al tegen de ander zeggen pak haar pak haar, maar er gebeurde niets. Toen we terug liepen had Willem de lege trollie waar de koffers op hadden gestaan. 1 van die mannen sprong erop. Toen hij zich half omdraaide en zag dat ik naast Willem liep, sprong hij van de trollie af en greep mij. Hij tilde me op en wilde me meenemen de trein in. Ik sloeg en schopte om me heen en uiteindelijk liet hij mij los, ik was wel geschrokken. Die avond heb ik voor het eerst echte Zuid-Afrikaanse bobotie gegeten, dat was ontzettend lekker!

Gister ben ik met Philip mee naar school geweest. De school in BW is lang niet zo streng en gedisciplineerd als hier in Paarl. Je moet wel een uniform dragen maar je hoeft bijvoorbeeld niet je stropdas of blazer te dragen. ER gebeurde niet veel op school, ik ben maar naar 1 les geweest en daar mochten we doen wat we wilden. Dat gebeurt wel vaker de eerste dag op school.

's Avonds werd ik opgehaald door de president van de rotaryclub, ik heb 1 nachtje bij hem geslapen. Vanmorgen om 6 uur zijn we vertrokken richting Paarl. Inmiddels staan al mijn gastgezinnen ook vast. Ik blijf tot mijn Namibie toer bij het gezin waar ik nu ben. Dan ga ik daarna een maand naar mensen die op een boerderij wonen, daarna een maand naar mensen met een paardenboerderij. Voor februari en maart weten ze nog niet wat mijn gezinnen worden, in februari wil ik weer terug naar Beaufort West, en voor de laatste 3 maanden weten ze mijn gezin ook al.

River-raften op de Breede Rivier

Hoe gaat het daar ver ver weg in Nederland (of ergens anders)? Hier in Zuid-Afrika gaat alles nogsteeds super met mij. Ik heb een superleuk weekend gehad. Ik ben wezen riverraften met de andere uitwisselingsstudenten. Vrijdag rond half 5 zijn we vanuit Kaapstad vertrokken. Het was erg leuk de andere 8 uitwisselingsstudenten weer te zien. We reisden met een omgebouwde truck, die nu dus als bus fungeert. We gaan met deze truck waarschijnlijk ook op toer. Het was een aardig lange, en aan het eind erg hobbelige, reis. Het laatste uur hebben we alleen over gruispaden gereden en het allerlaatste stuk reden we letterlijk over graanvelden waar erg veel stenen lagen. Je kunt je dus wel voorstellen hoe ik me ongeveer voelde toen we rond half 10 aankwamen. De leiders hebben meteen een vuur gemaakt zodat we later wat vlees konden ‘braaien’. Wij konden een kamer uitkiezen en onze bedden klaarmaken. Per kamer waren er 6 bedden, 3 boven elkaar. Er was erg weinig ruimte, de kamer was ongeveer 3 bij 3 meter en ook in de hoogte had je erg weinig ruimte, misschien 75 cm per bed. Er waren 4 kamers naast elkaar en de muren bestonden uit planken met grote gaten ertussen. Je kon dus alles horen wat de buren zeiden. Als je je om wilde kleden moest je ook niet bang zijn dat anderen je konden zien, door de gaten tussen de planken of door het raam, er was nergens een plek waar je je ongezien kon omkleden. Rond 11 uur was het vlees eindlijk klaar. Ik had tegen die tijd al helemaal geen zin meer om te eten. We hebben gezellig bij het vuur gezeten en Benoit (de Belgische jongen) en Julie (uit Frankrijk) hadden hun gitaar meegenomen waar ze een beetje op gespeeld hebben. Het was na middernacht toen we zijn gaan slapen. De volgende morgen om 6 uur werd iedereen in mijn kamer alweer wakker omdat de jongens, die in de kamer naast ons sliepen, erg veel lawaai maakten. Ik sliep samen met Risa (spreek uit: Lisa, uit Japan), Melissa (een vriendin van Risa) en Louise (een vriendin van mij van school) in de kamer. Iedereen mocht 2 mensen meenemen. Ik had Louise en June meegenomen. June is de vrouw van 1 van de Rotarians van mij hosting club.

Om half 10 zijn we met de truck een stuk stroomopwaarts gereden. Daar hebben we uitleg gekregen en daarna zijn we 2 aan 2 in boten gegaan. Ik was samen met Louise. In het begin slingerden we van de ene naar de andere kant, we hadden de boot niet echt onder controle. Later ging het een stuk beter. Alleen als er een stroomversnelling was waar we in terecht kwamen was het moeilijk de boot rechtuit te laten gaan. Er waren stukken waar de rivier erg breed was (het was de Breede Rivier waarom we raften) en het water erg rustig. Dan mochten we onze reddingsvesten uitdoen of gaan zwemmen. Iedereen spetterde elkaar nat met de peddels of klom bij elkaar in de boot om hem vervolgens om te trekken. We hadden rubberboten wat erg fijn was. Als je bijvoorbeeld tegen een rots aanvaarde deed dat niet zeer. Er waren plekken waar lekker veel stroming was, elke keer was het een vraag hoe je er nu weer door zou komen. 1 keer hebben we onze reddingsvesten uitgetrokken en hem ondersteboven, als een luier, aangetrokken. Toen moesten we in de cocktailpositie gaan liggen, en blijven liggen, en zo zijn we een stuk met de stroming meegegaan. De cocktailpositie is op je rug met je benen voor en je tenen boven water zodat als je onverwachts een rots tegen zou komen jje hem dan met je voeten of met je kont raakte. Dat was echt super leuk om zo zonder boot met de stroom mee te gaan. We zijn nog een stukje verder gaan varen en toen hebben we aangemeerd om te lunchen. De leiding had hamburgers meegenomen die we op een vuur warm gemaakt hebben. Ook hadden ze tomaten, komkommers, augurken, uien, sla, kaas en ga zo maar door klaargemaakt om op de hamburger te doen. Het was erg lekker. Toen we weer verder gingen kwamen we op een plek waar we 1 voor 1 door een erg sterke stroom moesten. Iedereen kwam er helemaal goed door behalve 1 boot. In die boot zaten 2 van de leiding, zij waren de enige die zijn omgeslagen, erg lachwekkend.

De volgende morgen mochten we een beetje uitslapen. Om 8 uur werden we gewekt. Het ontbijt was weer heerlijk, dit keer waren er ook verschillende soorten yoghurt, fruit en muffins. Om een beetje wakker te worden zijn we begonnen met een spelletje. Met 6 boten moesten we een groot vlot maken, maar de overkant varen, een raadsel oplossen en weer terugvaren. Mijn team had gewonnen! Daarna zijn we een stuk stroomafwaarts gaan varen. Het weer was heerlijk zondag, helderblauwe lucht en lekker warme zon. Zaterdag was het wat kouder, meer bewolkt en het had zelfs wat geregend en verweg onweerde het ook. Toch was het zaterdag ook al lekker weer om te raften.

Rond 3 uur zijn we weer teruggegaan naar Kaapstad, waar ik weer afscheid moest nemen van de andere uitwisselingsstudenten. Gelukkig gaan we over minder dan 3 weken al op toer, ik heb er zo ontzettend veel zin in! Rond half 9 was ik weer veilig, voldaan en vol blauwe plekken van de rotsen, terug bij m’n gastouders. Ik was zo moe dat ik besloot maandag niet naar school te gaan. Maandagmiddag ben ik weer bij Jerom geweest (de gehandicapte kinderen). Hij had geen afspraken die middag dus ik heb bij Maxwell, een fysiotherapeut, gekeken. Er waren 7 mensen met rugproblemen. Maxwell heeft voor hen verduidelijkt hoe ze hun rug zo min mogelijk kunnen belasten. Ook hebben ze 4 oefeningen gekregen die ze thuis moeten doen.

Around the world in 80 ways

Afgelopen donderdag was er een erg interessante Rotary bijeenkomst. Around the world in 80 ways was hier in Paarl aangekomen. Het zijn 3 gehandicapte mensen uit Engeland. 1 man is verlamd van onder zijn oksels en zijn bijde benen zijn half geamputeerd. De andere 2 zijn blind. Zij maken een wereldreis en proberen om 80 verschillende manieren vervoert te worden. Ze worden bijgestaan door zo’n 5 vrijwilligers. Ze verdienen hun geld om verder te reizen door promotie in de landen waar ze zijn en ze hopen dan op donaties. Ze hebben al scuba diving gedaan, struisvogel en kameel gereden en ook moter gereden. Kun je het je voorstellen, iemand die totaal blind is die een moter bestuurd! Iedereen denkt dat gehandicapten dingen niet kunnen doen maar deze 3 super mensen bewijzen het tegendeel. Zolang je iets graag wilt is er altijd een manier waarop je het kan doen, al is het met de hulp van anderen.

Met Jerome mee

Ik zal beginnen bij afgelopen donderdag. Ik ben toen niet naar school geweest, maar ik heb bij Jerome gekeken. Het was ontzettend interessant. Eerst kwam er een 7 jarige spastische jongen. Het was niet erg goed met hem, zijn moeder had de laatste tijd erg weinig oefening met hem gedaan dus zijn spieren waren erg verkrampt. Jerome heeft allerlei strekoefeningen met hem gedaan zoals zijn armpjes strekken, zijn nek buigen en ga zo maar door. Hij heeft erg hard liggen huilen, z'n spieren waren zo verkrampt dat het hem erg zeer deed. Het is toch erg jammer dat z'n moeder niet wat meer met hem oefent, dan kad hij er heel anders uitgezien en deed het hem veel minder pijn. Z'n moeder heeft niet veel tijd om te oefenen, ze heeft ook nog een baby. Van de andere mensen krijgt ze helemaal geen hulp, ook niet van haar man. Ze zien het als een straf van God dat hij spastisch is. Later kwam er een 5 maanden oude baby. Zij zag er een stuk beter uit, er zijn verschillende mensen die met haar oefenen. Daardoor is er een kans dat zij straks kan leren lopen. Ik had m'n boek over Nederland meegenomen. Iedereen vond het fantastisch, ze wetenl maar weinig of niets van Nederland.

Vrijdag was ik om 12 uur al vrij omdat het schoolhoofd jarig was. Vrijdag aan het eind van de middag ben ik samen met Julie naar Stellenbosch gegaan waar Sammy (de Argentijnse uitwisselingsstudent) woont, om bij haar het weekend door te brengen. 's Avonds zijn we naar de bioscoop geweest. Sammy's gastbroer heeft ons daar opgehaald en we zijn naar een kroeg gegaan waar ook genoeg ruimte was om te dansen. Dit was, na 3 maanden, de eerste keer dat ik weer gedanst heb, het was super leuk! Zaterdag kwam Miriam ook naar Sammy's huis.

We zijn gaan lunchen in een Mexicaans restaurant, het was erg lekker en leuk! Een Franse, een Duitse, een Argentijnse en een Nederlandse uitwisselingsstudent in een Mexicaans restaurant in Zuid-Afrika, hoezo multinational? 's Avonds hadden we een feestje van een vriendin van Sammy. Bij Sammy op school zitten ook 2 Duitse, een Zwitserse en een Franse uitwisselingsstudent. Het was voor Miriam erg leuk Duits te kunnen praten en voor Julie om Frans te praten.

De volgende morgen om 12 uur werd ik opgehaald en ben ik naar de ouders van m'n gastmoeder gegaan. We hebben er gegeten. Deze keer stond er afval op het menu. Afval komt van het schaap zoals de ogen, de maag, de wangen, de hersens en ga zo maar door. In de pan lag dan een compleet oog, complete hersens, ik moest er echt niet aan denken dit te eten, bah.

Komende zaterdag zullen we informatie krijgen over de toer en ook krijgen we een tas en een sweater.

Namibia-tour

Zaterdag 2  november de halve dag bezig geweest om m’n tas voor de toer te pakken en de rest van m’n spullen in m’n koffer te laden omdat ik na de toer meteen naar m’n nieuwe gastgezin ga. Zaterdagavond hebben m’n gastouders me naar Richard gebracht, van waar we zondagmorgen vroeg zouden vertrekken. Alle andere uitwisselingsstudenten waren er al. We hebben een film gekeken en zijn vroeg naar bed gegaan. Zondag was het een hele dag in de truck, we zijn van Kaapstad naar de Oranje Rivier gereden, dat is de grens tussen Zuid-Afrika en Namibië. Rond 8 uur ’s avonds kwamen we daar aan en  hebben we meteen de tenten opgezet. De groep was in 3 groepen van 3 verdeeld. De ene dag moest 1 team koken, 1 afwassen en de derde de truck schoonmaken. Het werk voor de teams wisselde elke dag. Het eten was erg goed over de hele toer. We zijn maar een paar keer uit eten geweest. Het eten dat de reisleiders maakten was simpel maar erg gevarieerd. Maar okay, zondagavond hadden we een klein vuur gemaakt en Benoit en Julie hebben wat op hun gitaar gespeeld. Maandag zijn we de hele dag bij en op de Oranje Rivier geweest. Eerst zijn we gaan raften, wat minder leuk was dan op de Breede rivier een maand geleden. Er waren bijna geen stroomversnellingen dus het was aardig zwaar, veel peddelen. ’s Middags hebben we gezwommen en lekker rustig aan gedaan. Aan het eind van de middag zijn we naar een rots gegaan van waar af we de zonsondergang hebben bekeken. Ik dacht dat we er maar kort zouden blijven dus ik had geen trui meegenomen. Het ging aardig hard waaien en ik kreeg het koud. Toen ik, na meer dan een uur op de rots, eindelijk warme kleren aan kon trekken was ik zo koud dat ik het niet meer warm kreeg. Terug in het kamp ben ik meteen m’n slaapzak ingegaan. Ondanks de vele kleren die ik droeg, kon ik het niet warm krijgen. Teveel zon in 1 dag en nu had ik koorts. Gelukkig zorgde Kerry, onze vrouwlijke guide, erg goed voor mij. Ze bracht me veel drinken en ook wat te eten. Ook moest ik limonade met zout en suiker drinken, dat schijnt goed voor je te zijn na al die zon. Het was zo 

vies dat ik na een paar slokken echt niet meer kon drinken. Gelukkig voelde ik me de volgende dag weer een heel stuk beter, alleen m’n schouders waren lelijk verbrand. We hebben ’s ochtends de tenten weer afgebroken, alles in de truck geladen en we zijn op weg naar Namibië gegaan. Bij de grens hadden we echter een probleem, de Argentijnse uitwisselingsstudent, Sammy, had een speciaal visum nodig om Namibië in te komen en dat visum had ze niet. Mark, de chauffeur en guide, heeft de hele groep, behalve Sammy en Kerry, naar het eerste de beste tankstation in Namibie gebracht. Wij moesten ons daar maar vermaken. Ondertussen zouden zij kijken wat ze konden doen om Sammy toch het land in te krijgen. Het is gelukt.

De volgende morgen vroeg vertrokken want we hadden een lange reis voor de boeg, zo’n 800 kilometer van de grens tot Windhoek, de hoofdstad van Namibie. Dit keer ging alles gelukkig wel goed bij de grens. Ik heb nu al wel lekker veel stempels in m’n paspoort: ZA  uit, Namibie in, Namibie uit, ZA in, ZA uit, Namibie in en dat in 2 dagen! Volgens mij zat er niet 1 bocht in de weg van de grens tot Windhoek en het landschap was de hele tijd precies hetzelfde, dor en bruin met een paar donkergroene struiken. ’s Avonds gingen we uit eten met de Rotaryclub van Windhoek. De plek waar we aten is heel populair in Windhoek en het eten was er super! Ik heb een Bushman Sosatie genomen. Dat is een lange pin met vlees eraan. Kip, struisvogel, kudu, zebra en krokodil. Ik moet zeggen dat het me ontzettend meeviel, het vlees was ontzettend lekker!

Donderdagmorgen zijn we Windhoek in geweest, er moesten wat dingen geregeld worden met het visum van Sammy

Volgende morgen weer op tijd op gestaan om naar Etosha, een wildlifepark in het noorden van Namibie, te gaan. Halfweg hebben we een lunch gehad bij een Rotaryclub. Aan het eind van de middag kwamen we in Etosha aan. Het hele park is erg droog. We hebben erg veel giraffen gezien. Wat was dat prachtig zeg om ze van zo dicht bij langs de weg te zien lopen! Rond 7 uur kwamen we op de camping, dat ook in het park ligt maar wel afgeschermd wordt van de wilde dieren door grote hekken, aan. Tenten opgezet, eten klaar gemaakt en gegeten en daarna zijn we gaan zwemmen om wat af te koelen want ja, het zal bij jullie wel winter worden nu, hier wordt het zomer en dat kun je goed merken in Namibie! Het was elke dag zo rond de 35 graden denk ik, erg warm in elk geval! Rond 12 uur ben ik gaan slapen.

Zaterdag om kwart voor 6 opgestaan. Snel ontbeten en alles opgeruimd. We zijn zo vroeg vertrokken omdat je in de nog koele uren de meeste dieren kunt zien en dan vooral bij de drinkplekken. Het was echt super, super, super mooi om al de dieren in het wild te zien!!! We hebben erg veel zebra’s gezien. Natuurlijk ook allerlei soorten bokken zoals de springbok. Ook olifanten, die veel en veel groter zijn dan die er in Nederland in de dierentuin zijn. In het begin wist ik niet wat ik zag, wat een kolossen zeg! De Afrikaanse olifant is een stuk groter dan de Indische. Ook veel baby olifanten gezien, zo schattig! Tot ons geluk hebben we ook een paar leeuwen gezien, 2 verweg in het bos en 2 bij het water maar toen was het al donker dus zag je ze niet heel duidelijk. Die avond zijn we naar een andere camping gegaan. Ik had geen zin om m’n tent weer op te zetten dus heb ik op het dak van de truck geslapen onder de sterren, wat erg mooi en lekker was! Die nacht hebben we om de beurt bij een klein meertje, dat door schijnwerpers verlicht wordt, gezeten. Normaal gesproken zie je veel wild in de nacht komen drinken. Ik heb er van 12 tot 3 gezeten en alleen maar 2 neushoorns gezien, nogal saai eigenlijk maar het is lekker om zo in de nacht, als het wat koeler is, buiten te zitten. Over de beide campings waar we geslapen hebben lopen ’s nachts jakhalzen rond die erg veel lawaai maken door vuilnisbakken om te gooien op zoek naar eten. Ik liep van het meertje naar het toilet toen ik ineens oog in oog met een jakhals stond, dat was wel ff schrikken. Gelukkig schrok hij meer van mij dan ik van hem, wat ik me wel voor kan stellen, haha! Ik zat samen met Julie en een Zwitserse jongen bij het meertje toen we achter ons een leeuw hoorden brullen. We hadden het er net over gehad wat we zouden doen als er daadwerkelijk een leeuw van achteren, van de camping af, zou komen. We schrokken wel toen we die leeuw hoorden. Later realiseerden we ons dat dat aan de andere kant van het kamp was. Waarschijnlijk had hij een prooi gevangen.

Zondag zijn we naar Spitskoppe vertrokken. Rond 6 uur kwamen we in Spitskoppe aan. De bergen daar worden zo genoemd, vandaar de naam. Er is daar een camping die beheerd wordt door een groep zwarten die daar woont. De staat heeft hen de grond gegeven en nu kunnen zij er hun geld mee verdienen. Er was helemaal niks. Het water hadden we zelf in de truck in een grote tank en als je naar de wc moest moest je een gat in de grond graven en daar boven gaan hangen. ’s Avonds heb ik onder de sterren geslapen, gewoon op de grond, heerlijk! De volgende morgen hebben we bushmanpaintings bekeken ergens in de bergen. Het was erg mooi, maar een beetje onduidelijk om te zien. Daarna zijn we vertrokken richting Swakopmund. In Cape Cross hebben we een korte pauze gehad om de robben te bekijken. Wat prachtig was dat. Er is daar een ontzettend grote kolonie, duizenden, honderdduizenden, robben. Er waren net allemaal jongen geboren, zo schattig! In Swakopmund hebben we in een hotel overnacht. Heerlijk weer een normaal bed om in te slapen. Mijn reismatrasje is toch niet zo dik en comfortabel

Dinsdagochtend zijn we gaan sandboarding doen, dat was zo cool!  Eerst moest je een zandduin beklimmen, wat nog niet zo makkelijk gaat in dat losse zand. Iedereen droeg een helm, handschoenen en elleboogbeschermers. Ook kreeg je een houten plaat die aan 1 kant erg glad en de andere kant een beetje stroef was. Voor de eerste afdaling was ik wel een beetje bang, het was zo stijl en het ging zo snel. Toen ik veilig en wel beneden aan kwam wilde ik alleen maar meer, het was zo leuk om te doen! We moesten weer het hele stuk naar boven klimmen om voor de 2e afdaling te gaan. Dit keer wat sneller en gevarieerder, er zat een hobbel in. Ik dacht dat de man die beneden stond zou zeggen wanneer ik moest remmen, m’n voeten in het zand steken, maar dat deed hij niet. Toen schoot ik door over het gruis waarbij ik m’n kin zeer deed, ik stootte tegen de rand van m’n board en ik zat helemaal onder het zand. De derde afdaling was nog wat sneller. De 4e was een tandum afdaling, met z’n 2en op de board. Dat was erg leuk om te doen! De 5e was de moeilijkste en engste, je kwam namelijk een stukje los van de grond. Dat was toch wel de leukste vond ik! Er was ook een groep Nederlanders aan het sandboarden gelijk met ons. In het hotel was ook al een groep Nederlanders en ’s avonds bij de Rotary kwam ik ook nog verschillende Nederlanders tegen. Met de mensen van de Rotary hebben we een braai gehad. Het was leuk om met die oorspronkelijke Nederlanders te praten. 1 vrouw was heel aardig en het was leuk te merken dat zij dezelfde verschillen tussen Nederland en ZA/Nambie ziet!

De volgende morgen zijn we naar Sesriem, in de woestijn, gegaan.  Rond half 2 zijn we bij een guestfarm gestopt waar ze heerlijk vers, zelfgebakken brood verkochten, mmm! Aan het eind van de middag kwamen we in Sesriem aan. Iedereen ging meteen het zwembad in om af te koelen! Rond 6 uur zijn we naar de Sesriem Canyon gegaan. Hij zal zo’n 20 meter diep zijn. We zijn afgedaald en hebben er beneden wat rond gelopen. Om 9 uur zijn we al gaan slapen omdat het de volgende dag om half 5 alweer tijd was om op te staan. Ik heb op het dak van de truck geslapen maar halverwege de nacht werd dat wel erg koud, het koelt erg af in de woestijn! Toen ik ’s ochtends het toiletgebouw in liep zag ik dat Julie daar lag te slapen, zij had het ook koud gekregen op de truck en in het gebouw was het lekker warm. We zijn naar de zandduinen vertrokken om vanaf de top van duin 45 de zonsopkomst te zien. Het was fan-tas-tisch! Toen we na een uur weer beneden kwamen stonden er pancakes op ons te wachten als ontbijt. We zijn toen naar Sossusvlei gegaan. Dat is een plek tussen de duinen die na het regenseizoen helemaal onder water ligt omdat het de monding van de rivier is. We moesten 5 kilometer  lopen om er te komen. In de, zo vroeg al, hete zon. Toen Risa en ik terug liepen zagen we dat de rest van de groep in een auto zat, geen zin om te lopen. We besloten dat we de eerste de beste auto zouden laten stoppen om mee terug te kunnen rijden. Ik was bovendien ook al weer aardig rood aan het worden dus ik was heel blij dat de eerste auto die we zagen erg bereid was ons mee te nemen.

Vrijdag weer de hele dag in de truck gezeten. Het was verschrikkelijk omdat het buiten erg warm was. Met de ramen open kwam er alleen maar warmere lucht binnen, ik heb zo zitten zweten! Zo rond 6 uur kwamen we in Ais-Ais aan. Daar is een heet water bron, verwarmt door  een onderaardse vulkaan. Iedereen heeft meteen een duik genomen in het zwembad van rond de 40 graden. Dat was super! Het lijkt net of je een gewoon bad neemt maar dit was dan veel en veel groter! Na het eten heb ik 2 uur in het zwembad gelegen. Het was buiten redelijk koud en het waaide dus het was heerlijk! Volgende morgen weer rond 8 uur vertrokken voor weer een dag in de truck. We zijn naar Clanwilliam, weer terug in ZA, gereden. Bij de grens weer alle papieren invullen. Gelukkig nu geen problemen. Gelukkig was het een stuk kouder die dag dus het was veel beter uit te houden in de truck. In Clanwilliam is een enorm stuwmeer. De camping waar wij bleven was er vlak langs. ‘s Avonds een braai gehouden met heerlijke zelfgemaakte appelkruimel als toetje. Dit was de eerste keer dat we een toetje aten en dat op de laatste avond! Na het eten zijn we naar een plaatselijke pub gegaan om daar eens wat leven in de brouwerij te brengen. Dat is ons ook gelukt! Er waren alleen maar boeren daar, van die dikke zuiplappen. In het begin was er niet veel aan. De rugby stond aan en iedereen was dat aan het kijken. Na een uur of iets hebben we wat cd’s uit de truck gehaald en die aan de barmman gegeven. Van toen af was het leuk. Al onze ‘toerliedjes’ werden gedraaid en iedereen ging uit z’n dak. Het is zo leuk om de ZA-ers te zien dansen, iedereen danst vast, dus een jongen en een meisje samen. Wij als exchanges stonden daar allemaal te springen en gek te doen, die mensen wisten niet wat hen overkwam!

Zondag morgen lekker rustig aan gedaan. Er was geen haast dus we konden zo laat opstaan als we wilden. We hebben na het ontbijt de hele truck schoongemaakt en toen zijn we terug naar Kaapstad gegaan. Zondag was ik alweer precies 4 maanden in ZA, nog maar 7 te gaan, wat gaat de tijd ontzettend snel zeg! Maar goed, we zijn zo rond 11 uur vertrokken vanuit Clanwilliam. In Malmesbury hebben we geluncht zo rond 2 uur en om 4 uur kwamen we uiteindelijk in Kaapstad aan. We zijn met alle uitwisselingsstudenten de tuin in gegaan om een laatste groepsknuffel te houden. Daarna hebben we al onze spullen uit de truck gehaald, nog een laatste groepsfoto gemaakt en toen is iedereen naar huis gegaan. De 2 weken zijn om gevlogen!

Nu ben ik bij m’n nieuwe gastgezin op de boerderij en het is, tot nu toe, nog super (dat zal het ook wel blijven denk ik want het zijn superaardige mensen). Petrie, m’n 20-jarige gastzus, heeft al allerlei plannen wat we kunnen doen. Vandaag heb ik trouwens m’n 6 filmrolletjes laten ontwikkelen, er zitten prachtige foto’s bij! Als ik weer thuis ben moeten jullie allemaal m’n foto’s maar komen bekijken!

Strand, Paardrijden, Rotary-speech

Dinsdag ben ik met 6 anderen naar het strand geweest, het was een lekker warme dag vandaar. Wat zit er veel zout in dat zeewater zeg, verschrikkelijk. De golven zijn een stuk hoger hier dan in Nederland en de branders dus ook waardoor je nogal eens wat water in je mond of in je ogen kunt krijgen, dat vond ik echt verscrhikkelijk.

's Avonds was er een avond meeting van de Rotary. Daar heb ik Mara ontmoet, zij is een toekomstige uitwisselingsstudent, zij gaat in januari voor een jaar naar Frankrijk. Het was erg leuk met haar te praten. Ik wist al heel lang dat er iemand uit Paarl in januari weg zou gaan maar ik wist niet wie.

Vrijdagmorgen ben ik samen met mijn laatste gastmoeder, Lynne, gaan paardrijden. Het was super om na zo'n lange tijd, ik denk wel 4 maanden, weer paard te rijden. Zo rond 10 uur zaten we erop. We hebben zo'n anderhalf uur door de bergen gereden. Toen we terug kwamen waren we, op z'n zachtst gezegd warm, het was namelijk meer dan 40 graden en als je dan bovenop zo'n zwetend paard zit kan het behoorlijk warm raken. We besloten de zadels af te halen en er weer opnieuw op te klimmen om vervolgens naar de dam te gaan voor een frisse duik. Het is zo fantastisch om op een zwemmend paard te zitten, het is zo raar, je wordt er bijna afgegooid omdat hij steeds als het ware opspringt

Vanmiddag had ik mijn presentatie bij de Rotary hier. Het ging best goed. Eerst heb ik dia's laten zien, toen heb ik verteld over mijn Namibietoer en ten slotte heb ik een beetje over de verschillen die ik al ervaren heb hier, verteld. Naderhand kwamen er nog wat vragen en ik heb de banner van de Rotary gekregen

Happy Newyear

Ik zal mijn verhaaltje beginnen bij oudjaarsdag. 's Ochtends hadden we een Rotary ontbijt in een restaurant, de champagne ging om 9 uur al over de tafel! Rond half 11 was de bijeenkomst afgelopen en ben ik naar het huis van een vriendin, Leze Mari (oftewel Skietie, zij is Julian's zusje) gelopen. We hebben wat gezwommen en verder niet veel andere dingen. 's Avonds hebben we met de hele familie buitengezeten en daarna zijn we binnen gaan braaien. Ik had Petrie (m'n vorige gastzusje) nog gebeld omdat ik had gehoord dat ze met een grote groep oud en nieuw zouden vieren bij de dam bij hun huis. Ik had afgesproken dat ik nog even langs zou komen maar Skietie z'n moeder wilde niet dat we de weg op gingen, al was het nog maar 8 uur, omdat de kleurlingen rond die tijd al aardig wat alcohol kunnen hebben gedronken. Vlak voor 12 uur zijn we naar het Grande Roche hotel geweest om daar naar het vuurwerk te kijken. Mensen steken hier bijna geen vuurwerk af, dat is echt heel anders dan in Nederland! Wij wensen elkaar ook meteen allemaal gelukkig nieuwjaar zodra het 12 uur is, hier helemaal niet, iedereen blijft gewoon zitten. Wel hoor je nu nog mensen, die elkaar dan een poosje niet gezien hebben, elkaar gelukkig nieuwjaar wensen. Rond 2 uur ging ik naar bed maar het was te warm, ik kon niet slapen. Ik besloot maar een beetje buiten te zitten en tot mijn grote vreugde zag ik dat Skietie, Riaan en JP ook buiten zaten. We hebben de hele nacht zitten kletsen en om half 6 gingen zij allemaal slapen.

Nieuwjaarsdag was het ontzettend warm. Rond 12en was er maar 1 plek waar je kon verblijven en dat was in het zwembad

Tegen de avond hebben Julian en Regard mij opgehaald om naar een feestje te gaan. Julian bleef bij mij op de boerderij slapen want de volgende morgen ging hij met mij mee naar Simonstad om daar bij de duikboten te kijken. Nevill, mijn gastbroer, werkt in de duikboten en ook mijn gastvader heeft dit werk gedaan. Het is fantastisch om zo'n boot van binnen te zien, het is allemaal zo klein! Ik moet er niet aan denken met 65 man in zo'n kleine ruimte te zijn en dan ook voor een paar dagen ergens diep in de zee! Toni (m'n gastzus) heeft Julian en mij bij zijn huis afgelaten. We hebben die middag weer lekker gezwommen. 's Avonds hadden we een braai bij andere mensen en daarna zijn we nog wat gaan drinken in de stad. Om 12 uur sluiten de meeste plekken echter al en toen zijn we dan ook maar naar huis gegaan.

Afscheid en nieuw gezin

Zondag 12 januari weer naar de dam geweest om te waterskien, het ging alweer een stuk beter dan de keer ervoor! Aan het eind van de middag zijn we naar Durbanville gegaan, naar kleine Riaan z'n huis. 's Avonds zijn we bij Stones pool gaan spelen. Dat is een hele coole plek, een grote bar met daaromheen zo'n 20 pooltafels en buiten een balkon met tafels en stoelen. Rond 12 uur kwamen we thuis en de volgende morgen om 5 uur moesten we alweer opstaan omdat we naar het vliegveld gingen. Branton, Julian z'n broer heeft ons daar gebracht. Om 7 uur vertrok het vliegtuig van Samanta, de Argentijnse uitwisselingsstudent. Het is echt verschrikkelijk dat ze weg ging, de 2e al die week, een paar dagen eerder hadden we Claire, het Australische meisje, ook al uitgezwaaid. Woensdag heb ik m'n koffer weer ingepakt en ik ben verhuisd naar de buitenkamer, nogsteeds bij dezelfde mensen. Hun dochter, in wiens kamer ik eerst sliep, was terug gekomen van een jaar in Londen en zij wilde weer in haar eigen bed slapen, wat ik me wel kan voorstellen.

Donderdag 23 januari ben ik naar m'n nieuwe gastgezin gegaan. Eigenlijk had ik al een week eerder moeten verhuizen, de school was de 22e alweer begonnen, maar ze hadden geen gastgezin voor mij, de man die dat regelt is nogal laks. Nu blijf ik bij mensen die niet met de Rotary verbonden zijn. Ik merk wel dat zei veel meer naar de Rotaryregels kijken dan mensen die bij de Rotary zijn. Ik heb nu 2 gastzusjes: Jean van 17 en Hazel van 12, en een gastbroertje: Ian van 15. Ze wonen op een boerderij, zo'n 11 kilometer buiten Paarl. Ze hebben 2 hele lieve Duitse herder puppy's van 8 weken oud hier op de boerderij. Deze boerderij verbouwd trouwens olijven dus die eet ik lekker veel! Toen het aan het eind van de middag koeler werd ben ik gaan paardrijden bij m'n gastmoeders schoonzus. Het was heerlijk om door de bergen te rijden, fantastisch!

Zaterdagmorgen om 5 uur al uit m'n bed, er was een wielerwedstrijd hier in Paarl die door de Rotary georganiseerd werd en ik moest helpen. Tot 7 uur heb ik bij de inschrijvingen geholpen. Er waren mensen nodig bij de finish om het verkeer in goede banen te leiden en ik heb daar toen tot 11 uur geholpen. Ook heb ik met de finishvlag gezwaaid, daar krijg je zulke leuke reacties op van die fietsers!

Maandag voor het eerst weer naar school geweest, dat was super saai! Het was leuk om iedereen weer te zien maar ik heb geen klas, heb niet eens vakken! Ik wil graag kunst met de gr. 7 nemen (omdat zij tijdens schooltijd kunst hebben), ik wil muziek nemen maar dat zou nog een paar weken duren voor ik kon beginnen omdat de leraren nog geen les gaven, met naaldwerk moest ik ook maar wachten en e-mails kan ik ook niet sturen omdat internet momenteel plat ligt op school. Ik ben maar een beetje met de anderen meegeweest naar verschillende lessen maar dat was saai!

Dinsdag was ik jarig! Maar ik had helemaal niet het gevoel dat ik jarig was. ‘s Ochtends kreeg ik m’n gebruikelijke thee op bed, dit keer met een cadeautje erbij. Op school wisten maar een paar mensen dat ik jarig was dus dat was ook niet spectaculair of iets. ‘Tijdens de tweede pauze ben ik naar de stad gegaan, met Skietie daar afgesproken. Ik ben in m’n schooluniform, type geel jurkje en op m’n schoolschoenen, naar de stad gelopen. IN de Mr. Price heb ik in de kleedkamer m’n gewone kleren aangetrokken. Ben daarna met Skietie samen naar haar huis gelopen, al met al heb ik amper een halve marathon gelopen en ik had lekker blaren op m’n voeten van m’n schoenen. Julian was mijn verjaardag niet vergeten, gelukkig nog iemand! Hij wilde uit eten gaan en naar de film gaan maar dat kon niet omdat ik ‘s avonds naar de Rotary zou gaan. Daar kwam de moeder van Mark Shuttleworth (de eerste ZA die de ruimte in is geweest) met ons praten. Er waren een paar mensen die hadden onthouden dat het mijn verjaardag was en niet veel later werd er voor mij gezongen!

Woensdag niet naar school geweest, heb rondgekeken op de boerderij. Donderdag wel weer naar school, het was een beetje beter dan de vorige dagen maar nog steeds niet zo denderend

Vrijdag hadden we kleuren atletiek op school, dat was leuk! Ik heb speer geworpen, hamer gegooid, de 3sprong gedaan en de 800 meter gelopen. Ik was in het gele team en voor iedereen die aan een onderdeel meedeed krijgt het team een punt, dat is waarom ik zoveel gedaan heb, niet dat ik iets voorstel ten opzichte van de echte atleten! Aan het eind van de dag kwam de uitslag en het gele team had dik gewonnen, vast door mijn goede bijdrage! ‘s Middags naar kunst geweest en om 5 uur heeft m’n gastmoeder me naar Skietie gebracht. Met haar, JP en Julian weer naar Durbanville geweest. ‘s Avonds een pizzabraai gehouden en daarna zijn we gaan dansen, voor het eerst langarm gedanst, is best cool om te doen!

JP wil bij de politie gaan en hij doet nou al een soort opleiding ofzo. Vrijdag werd hij gebeld, hij moest mee naar een gangster wijk en daar gingen ze dan proberen mensen te arresteren. Hij moet heel blij zijn geweest dat hij een kogelvrijvest droeg want een kogel heeft hem midden op z’n borst geraakt. Het was een blauwe plek nou met een diameter van 6 cm ofzo! Het is echt ontzettend gevaarlijk daar! 1 van de politieagenten ligt nu nogsteeds in het ziekenhuis, hij is op verschillende plekken geraakt. JP heeft ook een man geschoten in z’n knieschijf en die is nu kapot. Dat was de man die hem heeft geprobeerd dood te schieten. Zelfs met zijn kogelvrijvest viel hij achterover en was voor een paar secondes buiten westen! 1 van de gangsters is dood geschoten. Ik zou hier in ZA echt nooit bij de politie willen werken. Elke keer met die acties staat jou eigen leven ook goed op het spel. Ik kon goed aan JP zien dat het ontzettend veel indruk op hem heeft gemaakt. Hij was de hele zaterdag in een soort trance!

Zaterdagmiddag weer gezwommen en we hebben gebowld in Tyger Valley, dat was super leuk!  ‘s Avonds naar Uncle Vinny’s huis voor een grote party! Het was Julian’s 21st 2 februari dus dat moest gevierd worden. Lekker weer pool gespeeld, gedanst, gebraaid, al met al dus lekker gekuier! We zijn ‘s nachts weer naar Paarl gegaan. Heb Julian z’n cadeautje gegeven zondag, hij was er heel blij mee!  Om 11 uur zijn we met z’n allen naar Belville gegaan om Skietie naar het Belville Inn te brengen. Dat is het kosthuis van de college waar ze komend jaar gaat studeren. Ze heeft al een heel stel nieuwe vrienden daar gemaakt en volgens mij gaat ze een fantastisch jaar tegemoet!  Zondag middag weer naar de boerderij gegaan.

La Rochelle

Maandag ben ik naar La Rochelle, een meisjesschool, geweest en dat was leuk! De meiden daar zijn een stuk aardiger dan bij Gimnasium. Het is voornamelijk een Engelse school. M’n gastouders zijn trouwens ook Engels sprekend dus dat is wel lekker voor mijn Engels! Na schooltijd weer kunst en tennis gehad.

Dinsdag naar La Rochelle primary geweest. Ik ga daar nu 2 dagen in de week helpen bij de graad 2 en 3’s (7, 8 en 9 jarigen). Ik help in de Engelse klas, het is opgedeeld in Afrikaans en Engels. De Afrikaanse klassen hebben ongeveer 15 kinderen in de klas, in de Engelse graad 3 zijn het er 32 en graad 2 heeft 37 kinderen! Die lerares is dus heel blij dat ik haar een beetje help! Dinsdag was ik in graad 3. Dinsdagavond heb ik bij Rosi, de (kleurling) schoonmaakster, gegeten. Het was lekker en een hele leuke ondervinding! Zij eten met hun handen. We hebben (mais)pap met vlees en kool gegeten. Rosi was zo trots dat ik bij haar wilde komen eten, ze behandelde me echt als een prinses! Ik kreeg een glas water, terwijl zij allemaal uit een grote kan dronken, en toen ik hem leeggedronken had stond ze meteen op om hem weer te vullen. Na het eten heb ik haar mijn boek van Nederland gewezen. Om 7 uur zijn we begonnen en om kwart over 8 moesten we stoppen omdat het te donker was, ze hebben geen electriciteit. Rosi zei dat ze het boek de volgende dag verder zou bekijken en zou lezen als ze weer moest werken!

Woensdag weer naar La Rochelle High school geweest. Was erg leuk, al zijn de lessen daar ook saai. ‘s middags naar kunst, maar m’n inspiratie was nul dus ik ben optijd naar tennis gegaan. Eigenlijk is het veel te warm om te tennissen maar ja, het is tussen de 35 en 40 graden

Vandaag was ik bij La Rochelle primary in graad 2, dat was zo leuk! De lerares liet me al allerlei dingen doen met de kinderen, zo heb ik hun werk nagekeken, met hen gelezen en rekenen gedaan. Iets wat ik heel handig vind hier is dat de kinderen allemaal een eigen woordenboek hebben. Als ze dan niet weten hoe ze een woord moeten schrijven komen ze naar de lerares, of mij, toe en dan schrijven wij het neer en dan weten ze het ook voor de volgende keer! Vandaag hoorde ik van m’n gastmoeder dat ze voor mij heeft geregeld dat ik ook een week bij Bridge house, een prive school, kan gaan rondkijken. Daar hebben ze ook 2 kinderen met het syndroom van Down en ik ga die 2 kinderen een beetje helpen want ze zitten in een normale klas. Dan zal ik naast hen gaan zitten hen met het werk helpen, ik vind dat echt zo leuk dat ik dat ga doen! Vanmiddag eindelijk weer eens tijd gehad om m’n foto’s in m’n fotoboek te plakken, ik denk dat ik nu tussen de 400 en 500 foto’s genomen heb! Morgen na schooltijd ga ik met mensen van de Rotary naar Hermanus, dat is een plek langs de zuidkust. Ik ben er in september ook al een dag geweest om naar de walvissen te kijken. Nu zijn er geen walvissen maar we gaan er zwemmen en we nemen een boot mee dus dan kan ik weer lekker oefenen met m’n waterskien!

Donderdag weer naar de kleintjes geweest. De meisjes zijn zo lief. Er zijn maar zo’n 5 blanke meisjes in de klas, de rest is kleurling. Ze beginnen me steeds beter te kennen en komen dan ook de hele tijd een knuffel geven en ik moet alles met ze doen. ‘s Middags weer naar kunst, het is zo vermoeiend om meer dan 2 uur achterelkaar te tekenen maar ik moet zeggen, het begint al ergens op te lijken. Ik zeg lekker niet wat ik aan het maken ben, dan zul je wel zien als ik weer thuis ben.

Vrijdag was het valentijnsdag en ik was weer naar La Rochelle Primary. Het was zo leuk! Iedereen mocht in rood-witte kleren komen, eindelijk geen uniform naar school. Vlak voor de 1e pauze, ontvoerden de graad7ens (oudsten van de basisschool) alle leraren naar de leraren kamer. Daar kregen we een sweetheart ijsje (in de vorm van een hart ja) en een mooie rode roos. In graad 2 heeft de helft van de klas ook een valentijnskaart voor mij gemaakt, zo lief! Om 1 uur waren de kinderen al vrij maar ik heb de lerares geholpen met nakijken. Om half 3 zijn we samen richting dorp gelopen, ik ben doorgelopen naar het kunstcentrum.

Toen het donker was ben ik weer naar huis gegaan. Ik wilde net e-mails gaan sturen toen Elisabeth thuis kwam om mij te halen. Ze hadden een klein feestje met alle buren, er waren een heel stel nieuwen bijgekomen. Er was ook een Nederlands stel. Ik praatte lekker met die man toen hij zei dat mijn Nederlands zo slecht is, ik kan bijvoorbeeld niet normaal ‘ja’ zeggen. Hij vond het zo leuk dat mijn Nederlands in 7 maanden zo slecht geworden is, hij vertelde het aan alle mensen daar. Ik wist niet eens dat ik met zo’n Afrikaans accent praat!

Nieuwe exchangees

Zaterdagmorgen kwam Julie (Frankrijk) bij mij. Toen m’n gastvader hoorde dat ze zo van olijven houdt vond hij dat zij maar eens olijven moest gaan proeven. Ik weet niet hoeveel olijven ik gegeten heb, veel, en m’n maag raakte er aardig overstuur van, oeps! M’n gastma bracht ons zo tegen 6 uur naar Stellenbosch waar we de nieuwe uitwisselingsstudenten zouden ontmoeten. Wat zijn ze leuk! Er zijn 2 meisjes van Australie, Val en Jess, een jongen uit Argentinie, Luciano, en een jongen uit Brazilie, Joaquim. Eerst heeft Rotex allerlei spelletjes met ons gedaan. We kregen bijvoorbeeld een hand vol jellybeans en je mocht ze 1 voor 1 eten als je iets over jezelf verteld had. Later moesten we allemaal 1 van de 4 d’s (voor degene die ze niet kennen: No Drinking, No Driving, No Dating and No Drugs) verduidelijken. Ik moest samen met Luciano maar we wisten niet dat je ook een klein toneelstukje moest doen, dat werd dus een leuke improvisatie op No Dating, haha! Daarna hebben we gegeten en wat volleybal gespeeld. Rond 11 uur kwamen we op het idee om te gaan zwemmen. Het was best koud en aangezien er een sauna naast het zwembad was, hebben we lekker opgewarmd daar in. Toen ik weer uit de sauna kwam kreeg ik het zo koud dat ik lekker lang en warm gedoucht heb. We zijn naar Ben’s kamer gegaan waar we nog lekker gepraat hebben. Rond 3 uur ging ik naar m’n kamer en Julie, die samen met mij sliep, kwam niet veel later. We hebben nog liggen praten tot half 5 ofzo. Om half 8 werden we wakker gemaakt. Na een fantastisch ontbijt was het tijd voor de counsellors en hosts om te komen. Er was weer een hele voorlichting, net als een half jaar geleden, alleen dit keer waren de gastouders en counsellors er ook bij. Het was weer een saaie en lange voorlichting, maar ja. Daarna hadden we lunch, heerlijke lasagna, mmm! Toen ik ‘s middags bij de boerderij kwam heb ik wat gelezen en om half 9 ben ik gaan slapen, ik was op! Maandag ben ik naar Bridge House geweest, dat is een prive school. Dat was echt een fantastische ervaring! Maandag ben ik in graad 3 geweest. Het onderwijs is zo anders dan op de normale basisscholen hier! Er zijn maximaal 22 kinderen in 1 klas en de manier waarop de leraressen met de kinderen omgaan is helemaal anders. Bij BH zijn ze meer ‘vrienden’ bij La Rochelle dreigen de leraressen heel veel. Ik ging naar Paarl met het busje. Snel wat lunch gekocht en toen ben ik naar Gimnasium gelopen, wat zo’n kwartier lopen is, om tennis te gaan spelen. Toen ik moe en bezweet daar aankwam bleek dat er helemaal geen tennis was. Ik ben teruggelopen naar het kunstcentrum, zo’n 10 minuten lopen en ben daar tot 5 uur gebleven. Thuis snel omgekleed en toen gaan paardrijden, was alweer een poosje geleden dat ik dat gedaan had. Om 8 uur gingen we ‘uiteten’. Hier op de boerderij organiseren ze voor de vrouwen om 1 keer per week te koken. 1 week om proef te draaien en de week erna kan iedereen die wil er komen eten voor 30 rand (3 euro 30). Het eten was zo lekker en zoveel! Dinsdag naar graad 2 bij Bridge House. De kleintjes doen zoveel leuke dingen hier tijdens schooltijd: zwemmen, tennis, drama, muziek, kunst. Ik heb geholpen bij de tennis les, ik had m’n tennisracket meegenomen naar school omdat ik ‘s middags weer tennis ging spelen. Ik had m’n eigen groepje die ik de backhand moest leren. ‘s Middags bij La Rochelle gaan tennis spelen. Ik probeer dit nu zo vaak mogelijk te doen omdat ik dinsdags toch niks anders te doen heb en een vriend van mij is de coach daar.

Hier op school is drama ook een vak op de middelbare school, ik had echt gewild dat we dat in NL ook hadden want het is zo leuk! Na school weer naar kunst en toen ik thuis kwam heb ik eten gemaakt, zuurkool! Ze vonden het allemaal erg lekker! Donderdag naar La Rochelle geweest. Op een gegeven moment zat ik achter in de klas met zo’n 15 kinderen om me heen die m’n haar deden of me een massage gaven, mmm! ‘s Middags weer naar kunst. Het zelfde eten als de dag ervoor gemaakt dit keer voor Rosi. Zij genoten er zelfs nog meer van! Elisabeth had gezegd dat ik ook ijs mocht geven, ze waren zo blij daarmee, ik denk dat de kinderen wel een liter ofzo gegeten hebben! 1 van de meisjes was jarig en ik had een zak chips voor haar gekocht, ze was er zo blij mee!

Vandaag was er zwemgala bij La Rochelle, erg leuk! Alle kinderen die willen kunnen dan wedstrijdje zwemmen. De school is in 4 kleuren verdeeld. Elke kleur heeft z’n eigen cheerleaders en zingt z’n eigen liedjes. Toen ik op school kwam kreeg ik te horen dat de leraressen ook moesten zwemmen maar ik wist dat niet, geen zwemkleren meegenomen. Ik ben toen maar in m’n gewone kleren gaan zwemmen, toch een voordeel dat lekker warme weer want niet veel later was alles alweer droog. Het wordt trouwens, gelukkig, kouder. Nog altijd schijnt de zon de hele dag maar het is niet meer zo benauwd warm en het waait een beetje meer. Vanavond ga ik met Julie naar een concert van African Footprint, ik ben heel benieuwd hoe dat is. AF is een groep kleurlingmensen die zingt en danst, heel spectaculair. Ik heb ze al op de tv gezien met de opening van de cricket.

Moses’ school

…… Rond 6 uur heeft Elisabeth mij naar Moses gebracht. Moses is een zwarte man. Hij woont met zijn gezin in Kraaifontein, in een witte buurt. Ik ben bij hen gebleven tot donderdag avond en het was fantastisch, wat een ervaring! Moses zelf heeft 2 kinderen, een meisje van 12 een een jongen van 4 die bij z'n moeder woont. Moses woont nu samen met Sbongi, zij heeft 1 zoontje van 4, Simonjene. Ook de 2 kinderen van Moses' overleden zuster wonen bij hem, Kideo (jongen van 19) en Portia (meisje van 14). In het begin was het een beetje onwennig. Elisabeth (m'n gastmoeder) had me gewaarschuwd voor grote cultuurverschillen. Ze had me ook verteld hoe ik me moest gedragen enzo. Toen ik met Moses daarover praatte merkte ik dat zij aardig westers zijn dus zo groot was het cultuurverschil niet. Ik heb 's avonds m'n boek over Nederland laten zien en nog heel lang met Kideo gepraat, dat was fantastisch. We hebben het over onze verschillende culturen gehad en nog 1000 andere dingen. Rond half 12 gingen we pas slapen. Het huis waar ze wonen is erg klein. Kideo slaapt in de garage, Moses, Sbongi en Simonjene slapen in 1 kamer allemaal in het 2persoonsbed en ik sliep met de 2 meisjes in 1 kamer. Ik had een bed voor mezelf en zij sliepen samen in een 1persoonsbed. Maandag ben ik met Moses mee naar school geweest. Hij geeft Engels en aardrijkskunde. De school is in Kayamandi, 1 van de krottenwijken net buiten Stellenbosch. Eerst moest Moses ergens in Belville zijn. Kideo en ik wachtten in de auto. Moses zei dat hij terug zou zijn 'in a sec'. Die seconde duurde meer dan een uur! Ik dacht dat de blanke mensen hier al hun tijd namen, ik kende de zwarten duidelijk nog niet. Ze zijn allemaal zo relaxed, als het vandaag niet lukt doen we het morgen wel! We kwamen pas na 10-en  op school, Moses had al 2 klassen gemist. Zonder dat iemand wist hoe laat hij op school komt is hij gewoon weg. Ik bestudeerde Moses' aardrijkskunde boek, gepubliceerd in 1987. De informatie die erin staat is echt raar af en toe. Er is bijvoorbeeld een hoofdstuk over Nederland. Er staat dat meer dan 90% van ons land meer dan 30 meter onder zeeniveau ligt...

Het is heel normaal als er 50, 60 kinderen in 1 klas zitten. De meesten letten helemaal niet op, liggen te slapen of praten. Iedereen eet ook zoveel chips en snoep in de klas. Elke klas heeft wel 1 of een paar kinderen die die dingen verkopen gewoon tijdens de les.

's Middags na schooltijd liet Moses mij de universiteit van Stellenbosch zien, ik wil nu ook studeren. Het is er zo mooi! Rond half 6 waren we thuis en we vertrokken ook meteen weer. Ik ging met Moses mee naar de kroeg, ik vond toch echt dat ik zoveel mogelijk verschillende dingen moest ervaren die paar dagen. We wilden pool spelen, maar er waren geen ballen. Toen besloten we een dartpijltje te gaan gooien, maar je raadt het al, er waren geen darts. Ik heb met een paar nieuwe mensen gepraat, erg interessant. Ik merk heel erg dat onder de zwarte gemeenschap iedereen elkaar helpt ook al hebben ze zelf niet veel. Toch proberen veel mensen hun steentje bij te dragen voor een betere toekomst.

's Avonds kip met rijst en aardappels gegeten. Sbongi gebruikt echt heel lekkere kruiden waardoor het allemaal heel anders smaakt dan normaal. Ik had m'n cd's meegenomen en we hadden zo'n lol na het eten. We luisterden muziek, volume knop op 10, en iedereen danste en sprong door het huis, fantastisch. Ze wilden metname de Mandoza cd de hele tijd horen. Mandoza is een zwarte man die vrolijke muziek in Xhosa zingt, jullie zullen het zeker horen als ik terug kom. Ik had echt de avond van m'n leven. Iedereen ging rond half 11 naar bed, alleen Kideo en ik bleven muziek luisteren en kletsen. Het was na 12en dat ik ging slapen.

Dinsdag ben ik weer naar Kayamandi Highschool geweest met Moses. Een paar Nederlanders ontmoet. 1 jongen werkt nu voor een paar weken bij de school voordat hij naar het Krugerpark gaat, en 2 meisjes die hun scriptie voor de studie communicatie, hier in Kayamandi doen. Na schooltijd gingen Moses en een andere leraar iets eten in Kayamandi. We stopten bij een pleintje, waar aan 3 kanten tegelijk harde muziek gespeeld werd. Moses ging een schapen lever kopen om te eten. Je krijgt een groot stuk vet erbij ook, echt vies zag het eruit. Eerst had ik ook wel honger maar toen ik dat zag verdween m'n hele eetlust. bovendien waren er 2 vrouwen op het pleintje die bij een groot vuur kip stonden te braaien. Ze hielden het midden in het vuur en de kip was pikzwart. Toen ik tegen Moses zei dat dat toch slecht voor je is om kip zo zwart te eten, zei hij dat het geen kip was, het waren schapenkoppen! Daar wilde ik een foto van maken! Ik ging naar de 2 vrouwen toe en ik vroeg heel beleefd of ik een foto kon maken. Ze verstonden me niet, ze praten alleen maar Xhosa, maar toen ik m'n camera liet zien wilden ze niks van een foto weten. Met m'n beste gebarentaal maakte ik hen duidelijk dat ik alleen een foto van een schapenkop wil, niet van hen. 1 van de vrouwen heeft een schapenkop apart gelegd en daar heb ik een foto van gemaakt. Ik bedankte hen hartelijk. Terwijl Moses buiten zat te eten liepen er een heel stel bekenden van hem langs, allemaal kregen ze een stuk van de lever. Na de lunch zijn we weer naar de universiteit gegaan. Dit keer om informatie te krijgen. Als het niet te duur is hier wil ik misschien in ZA gaan studeren. Toen ik de informatie echter kreeg schrok ik toch wel een beetje, ik had gedacht dat het goedkoper zou zijn hier. Bovendien maak ik geen kans op enige beurs, terwijl een groot deel van de studenten hier wel beursen krijgen. Moses had beloofd me mee te nemen naar Wallacedene, een krottenwijk vlakbij Kraaifontein. Met m'n camera in de aanslag zijn we helemaal rond gereden. Toen we op weg naar huis waren was ik 25 foto's rijker! Er lopen een heel stel geiten rond tussen de krotten, het is een soort status als je een geit hebt. Ik heb foto's genomen van de huizen, winkels, kroegen (elke straat heeft er minimaal 1) en van kleine kinderen. Iedereen die mn camera zag, jong en oud, wilde graag dat ik een foto van hem/haar nam. In 1 van de kroegen hebben we een potje pool gespeeld, ging erg lekker. Moses speelt zo goed! Toen we terug naar de auto liepen kwam er een man naar me toe om voor wat geld te vragen. Gelukkig wist Moses al dat dat zou gaan gebeuren, hij had al een paar rand uit de auto meegenomen. Ik vroeg Moses of we naar de Shoprite konden gaan, ik wilde graag een chocoladekoek voor hen kopen. 's Avonds hebben we lekkere pasta gegeten, weer heel anders dan normaal. Moses had me de avond ervoor verteld dat het erg belangrijk is voor hen om samen te eten, maar toen wij aan tafel gingen was hij in geen velden of wegen te bekennen. Een poosje later kwam hij thuis, heeft hij gegeten en vertrok hij weer. Toen hij een uur later weer kwam hebben we de chocoladekoek gegeten en daarna vertrok hij weer.Ik heb hem die avond niet meer gezien, ik hoorde de volgende dag dat hij naar de kroeg was en iedereen daar vroeg waarom ik niet met hem mee was. Heb lekker met de 2 meisjes gepraat. Iedereen is zo lief en aardig in dat gezin, ik voelde zo welkom!

Moses had voor mij geregeld dat ik de volgende dag naar de school van zijn broer, in Wallacedene, zou gaan. De school is een heel nieuw gebouw, erg mooi. Ik heb het vorige gebouw ook gezien, zeecontainers waren de lokalen. Veel te klein natuurlijk en het wordt er ontzettend warm in de zomer. De boeken die ze hier op school gebruiken zijn veel recenter, de meesten zijn nieuw. De eerste periode ben ik met de graad 10s naar 'life skills' geweest, een nieuw vak op school waar ze leren waarom het belangrijk is om goed voor jezelf te zorgen enz. Toen de periode begon kwam er een jongen naar me toe. Hij zei:'Ik heb geen 2 rand'. Hij wilde geld van mij krijgen maar ik had hem net een grote pie zien eten en toen de juffrouw naar hem toe kwam om te vragen wat hij deed rende hij hard weg. Hij zal wel gedacht hebben, ik zal proberen m'n slag te slaan. Tweede periode ben ik naar de Matrieks geweest. Hier op school heeft elke klas zijn eigen lokaal en de leraren lopen van de ene naar de andere klas. Ik denk dat dat erg slim is, aangezien de kinderen er nogal van houden hun tijd te nemen. Bij Moses op school kwam 1 klas 25 minuten te laat en iedereen zit daar maar buiten geen leraar die er iets van zegt. Bij deze school echter zijn ze erg streng in dat soort dingen. De school heeft een beetje een slechte naam, er was geen schoolhoofd voor 5 jaar ofzo en niemand was gemotiveerd om te leren. Daar proberen ze nu verandering in te brengen. De derde periode ging ik naar de andere Matriekklas. Er zijn maar 69 graad 12s dit jaar, de klassen zijn dus relatief klein (1 van 35 en de ander 34). Graad 10 daarentegen heeft meer dan 500 leerlingen. Na de pauze heb ik een periode met een stel leraren gepraat en daarna ben ik naar de Matrieks gegaan, ze hadden me gevraagd terug te komen. De leraar moest naar het politiebureau om iets te regelen dus toen dacht ik dat het leuk zou zijn m'n boek te laten zien, ze vonden het prachtig! De 2e pauze was 45 minuten lang, iedereen kan dan naar huis gaan. Na de 2e pauze ging ik met graad 10 naar biologie. Ze keken een video over cellen en het was zo saai dat m'n ogen steeds dicht vielen. Ik dacht echt wat zullen die kinderen wel niet van me denken, dit is m'n eerste periode in deze klas en ik val al in slaap! De laatste periode ging ik naar graad 11. Ze hadden een blokperiode Engels en deden niks het 2e uur. Heb weer m'n boek laten zien en daarna hebben ze allemaal vragen gesteld. De laatste 10 minuten was ik achter in de klas, ik praatte met een groepje kinderen. Ze vroegen mij hoe het zat met het percentage HIV-Aids in Nederland. Ik zei dat het niet zo hoog is daar als in ZA. 1 van de jongens wist hoe het komt, hier in ZA willen mensen geen condoom gebruiken, zoals hij en zij en hij (hij wees een heel stel kinderen aan die allemaal beschaamd begonnen te lachen). Ik vroeg hem of hij een condoom gebruikte en hij zei dat hij dat altijd deed. Na afloop vroeg ik me af hoe die kinderen zo jong al zoveel seks kunnen hebben, als je in een huis, van 1 kamer, met 8 mensen woont waar vind je dan de benodigde privacy? De Matrieks moeten nog een uur langer blijven na schooltijd voor extra les of om toetsen te schrijven. Dit doet het schoolhoofd om te proberen een hoger slagingspercentage te krijgen. Ik zou eigenlijk woensdagavond al terug naar Paarl gaan maar Moses had voor me geregeld dat ik naar een basisschool in Wallacedene kon gaan. Bovendien had ik nog geen pap gegeten bij Moses thuis terwijl dat toch echt 1 van de traditionele dingen is bij de zwarten. De pap wordt gemaakt van mais en je eet het met een soort karnemelk, maar dan dikker, erover. Het was heel lekker maar wat raak je daar vol van zeg! Ik dacht dat ik zou ontploffen toen ik m'n bord leeg had. Simonjene, het zoontje van 4, is zo lief. In het begin was hij wat schuchter tegenover mij maar hoelanger ik er was hoe liever hij werd. Hij is nogal ontdeugend en ik heb de grootste lol om en met hem. We kunnen niet echt praten, zijn Engels en Afrikaans zijn nog niet echt gevorderd en mijn Xhosa is nou ook niet echt iets. Ik wil nu wel heel graag Xhosa gaan leren, het is zo'n leuk taaltje. 1 dag zal ik terug moeten komen om dat te gaan doen, ik heb het de laatste 3 maanden te druk met andere dingen om dit er ook nog bij te doen. Heb 's avonds lekker met Sbongi gepraat, ze is zo lief en we hebben de grootste lol samen.

Donderdag naar de basisschool geweest. Het was zo leuk maar ook shocking wat ik daar allemaal gezien heb. Er is bijvoorbeeld een jongen in graad 5 die 15 jaar oud is, hij heeft elke klas een keer over gedaan en is nu voor het 2e jaar in graad5. In graad 1 is er een meisje wat 12 jaar oud is, ze zit nu voor het 5e jaar in graad 1 (normaal ben je 6-7 jaar in gr 1). Er zijn kinderen die van de basisschool af komen en dan nog altijd niet kunnen lezen en/of schrijven. Ik vraag me echt af hoe je over kunt gaan naar de volgende klas als je nog niet kunt lezen of schrijven. De klassen zijn zo groot, ik denk dat ze allemaal groter dan 50 zijn. Er was 1 graad 2 klas waarvan de leraar helemaal niet was komen opdagen de dag dat ik er was. De kinderen moesten zichzelf maar vermaken, maar een graad 2 klas kun je niet aan z'n lot over laten. Ik was samen met een andere lerares en toen we dit zagen besloten we de klas in te gaan. Het was zo'n rommel, de hele vloer lag bezaaid met papier. Ik heb m'n boek laten zien en elke keer als er een mooi plaatje kwam hoorde ik 'oehs' en 'ahs' overal. Later begonnen ze zelfs te klappen. Na een poosje moest de lerares weg en was ik alleen met de klas. De kinderen kunnen alleen maar Xhosa praten en ik kan dat niet dus het was moeilijk om hen bezig te houden. De kinderen zijn zo aggressief, ze vechten de hele tijd. Dan was ik achter in de klas om 2 kinderen uit elkaar te trekken, draaide ik me om dan vochten ze alweer voor in de klas. 1 meisje verstopte zich steeds in de kast, als ik even niet oplette was ze weer weg. Ook ging ze achter de kast staan of verstopte ze zich onder de tafel. Om half 12 krijgen alle graad 1, 2 en 3 kinderen 2 plakken brood met pindakaas. Er zijn kinderen die bijna geen eten krijgen thuis. Ze graaien het brood uit je hand en proppen het in hun mond zodat ze weten dat niemand het van hen af kan pakken. Om 12 uur gaat de school al uit. Van 12 tot 5 wordt het gebouw door een andere basisschool gebruikt omdat die geen schoolgebouw hebben. Heb nog een tijd met de leraressen gepraat en toen hebben ze me naar huis gebracht. Er was niemand thuis maar na een half uur kwam 1 van de meisjes gelukkig. Om 5 uur kwam Elisabeth me ophalen. 's Avonds m'n mail gelezen, bedankt voor alle leuke mail die ik de laatste tijd krijg!

Wielerwedstrijd met 30.000 deelnemers

Zondag was de Argus, een 105km lange wielerwedstrijd waar meer dan 30 000 mensen jaarlijks aan deelnemen. Het wordt georganiseerd door de Rotary en Julie's hele club ging helpen. Wij zouden bij een waterpunt, 7 km voor de finish, helpen. Om half 4 vertrokken we uit Wellington. In het begin was er bijna niemand maar zo rond 6 uur kwamen de andere uitwisselingsstudenten ook. Het meest beluisterde radiostation in de Kaap, Goodhope FM, zondt live uit van de plek waar wij waren. Iemand vroeg ons of wij de dj konden vragen de muziek een beetje harder te zetten. Toen we dat vroegen raakten we in gesprek met de dj en niet veel later vertelde hij van ons op de radio. Het was fantastisch om te zien hoe dat nou eigenlijk gaat bij de radio. Toen wij weer naar buiten gingen vroeg hij of we een paar andere uitwisselingsstudenten konden roepen. Niet veel later hoorde ik Miriam's (Duitsland) stem door de boxen en Risa (Japan) volgde. In het begin was het leuk om de fietsers te kijken, we stonden langs de weg te zingen en te schreeuwen maar na een paar uur hetzelfde raakt het toch saai. Er was echt bijna niemand die stopte voor water dus we hadden niks te doen. Het weer was een stuk beter dan vorig jaar. Toen was er een hitte golf en 3 mensen stierven daardoor. Dit jaar was er 1 persoon die aan een hartaanval gestorven is. Het wordt in het algemeen koeler, gelukkig. Ik was blij dat ik vorige week maandag in Kraaifontein was, het was 46 graden in de schaduw in Paarl! Rond 4 uur zijn we op zoek gegaan naar Rotarians van Julie's club. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan tussen zo'n mensen massa. We gingen terug met dezelfde man. Hij vroeg of we zin hadden om te gaan bowlen ofzo en we besloten dat het leuk zou zijn wat pool te spelen. We zijn naar Stones in Belville gegaan en het was heel leuk. Op pad terug naar huis hebben we een burger gehaald in de MacDrive.

Gister weer terug naar Gimnasium (m'n school). Ben de hele dag bezig geweest in m'n dagboek te schrijven, 10 bladzijdes alleen over m'n verblijf bij Moses! Gistermiddag weer naar kunst geweest en 's avonds wat wiskunde gedaan.

Dagboek: Ouders op bezoek

Ik weet niet meer precies waar ik de vorige keer gebleven was maar ik begin bij de dag dat m’n ouders hier kwamen, vrijdag 18 april.

Om 9 uur ‘s ochtends kwam Lucy (mijn counsellor) mij ophalen. We zijn rustig naar het vliegveld gereden. Ik ben blij dat ze zo vroeg was gekomen. Het vliegtuig zou om 10 voor 11 landen maar hij kwam een half uur vroeger binnen. Gelukkig waren we op tijd. Het vliegveld stopte recht voor het raam waar we door stonden te kijken. Dirk en Karin kwamen als 1 van de eersten het vliegtuig uit. Ik was zo blij toen ik ze na 9 maanden weer eens kon omhelzen!

De vrouw van de autoverhuur stond al op ons te wachten. Nadat we alle papieren ingevuld hadden kon het grote ‘autoavontuur’ voor Dirk beginnen. Aan de andere kant van de weg rijden en ook de regels hier zijn anders dan in Nederland. Het leek ons het veiligst als ik voorin zou zitten en Dirk overal op zou wijzen. Ik moet zeggen dat ik zeer tevreden was over zijn rijkunsten.

Nadat we de tassen hadden uitgepakt zijn we met z’n vieren (Lucy, m’n ouders en ik) naar DeToits Kloof gereden om daar van het uitzicht over Paarl te genieten. Helaas hebben we geen bobbejanen gezien maar wel heel veel protea’s die nu aan het bloeien zijn. Bij een leuk restaurantje hebben we een kopje rooibosthee gedronken en een stuk baked cheesecake gegeten. Op de terugweg zijn we bij Anton en Loraine (m’n eerste gastouders) langsgegaan om gedag te zeggen. Na een poosje zijn we naar m’n huidige huis gegaan zodat ik m’n tassen kon pakken en Dirk en Karin hun cadeautje kon geven. We hebben m’n 2 fotoboeken meegenomen naar Lucy en Kevin’s huis (daar verbleven we de helft van de vakantie). We hebben alle foto’s bekeken en ik heb m’n verhaal gedaan. Toen was het alweer tijd om aan tafel te gaan. We hebben heerlijke pasta met tonijn gegeten.

Zaterdagmorgen hebben we een beetje uitgeslapen. Om 11 uur werden we verwacht bij Plaissir de Merle. Dat is een wijnboerderij en er werkt een vrouw die ik ken. Zij heeft ons rondgeleid over de boerderij en later hebben we ook wijn geproefd. We kregen 2 witte en 5 rode wijnen om te proeven en er zaten een paar lekkeren bij! We hebben daarna een half uurtje buiten gezeten. Eerst in de zon maar toen dat te warm werd zijn we maar naar de schaduw verschoven. Wat is het weer hier toch lekker

We zijn naar Robert en Elsabé (m’n 2e gastouders) gegaan. Daar hebben we een poosje zitten kletsen en ik heb wat gefilmd. Na een half uurtje zijn we richting Stellenbosch gereden om ergens een kopje thee te gaan drinken. Ik heb er een heerlijke scone bij gegeten, mmm. Inmiddels liep het alweer tegen het einde van de middag en we zijn dan ook weer terug naar Lucy en Kevin gegaan. Ik heb Chubby en Lindy (m’n 3e gastouders) gebeld of we langs konden komen. Dat was geen probleem. We hebben lekker wat gedronken bij hen, het was erg gezellig. Terug thuis hebben we pizza’s besteld (4 pizza’s voor 110 rand = ongeveer 13 euro). De pizza’s waren erg lekker en we hebben de grootste lol gehad. Het klikt zo lekker tussen Lucy en Kevin en ons!

Zondag zijn we aardig op tijd opgestaan. Samen met Lucy en Kevin zijn we eerst naar Langebaan gereden. Dat ligt aan de Westkust, aan de Atlantische oceaan. Daar hebben we een poosje bij een yaughtclub gekeken hoe alle boten het water in gelaten werden. We zijn doorgereden naar Mikonos (de Rotaryconferentie was daar 8-9-10 mei). Mikonos is een klein dorpje met alles in Griekse stijl, erg leuk. Er was zelfs een ezel waar de kleine kinderen op konden rijden. Ook daar zijn we niet al te lang gebleven want we zouden naar Saldanha gaan. Lucy en Kevin’s zoon, Craige, had daar een zeilwedstrijd en wij gingen hem aanmoedigen. Toen we aankwamen moest hij al gauw de boot in en we hebben hem ook niet meer gezien die dag. De race wordt zo’n 200 meter van het strand af gehouden. Als daar zo’n 200 boten zijn dan is het moeilijk om te zien wie nou in welke positie ligt. We hebben lekkere broodjes gegeten. Toen we net begonnen kwam er een kleurling man aan, hij vroeg of we ook wat eten voor hem hadden. Nadat we allemaal genoeg gegeten hadden gaven we hem een plasticzak met een paar bolletjes. Hij gooide de zak zonder pardoes op de grond en vrat zijn broodjes op. Toen hij wat dichterbij kwam zei Dirk dat hij die plasticzak op moest pakken. Dat heeft hij toen gedaan en hij heeft ook meteen wat ander vuil in de vuilnisemmer gegooid. Iets wat ons allemaal erg opviel is dat Zuid-Afrika vol ligt met plasticzakken. Elke keer als je iets kocht in de winkel kreeg je er een plasticzak om. Sinds 2 weken is er nu een nieuwe wet, de winkels mogen niet zomaar meer plasticzakken geven, je moet er voor  betalen. Sowieso is het onder de kleurling en zwarte bevolking niet raar dat je je rotzooi gewoon op de grond gooit. Wat tot gevolg heeft dat ZA er over het algemeen vuil uitziet. Na een poosje te hebben gekeken zijn we dan ook een wandeling over het strand gaan maken. Na nog een poosje in de schaduw te hebben gezeten zijn we naar Jacob’s Baai gereden. Dirk en Karin vonden het er prachtig, elke nieuwe golf was weer speciaal. Volgens mij hebben we wel een uur naar de zee staan kijken. Ik merk dat ik inmiddels al gewend ben aan de ruige zee hier maar ik kan me nog wel herinneren dat ik er in het begin ook geen genoeg van kon krijgen om naar al dat natuurgeweld te kijken.

We zijn tegen 6en weer terug naar Paarl gereden. Dirk kwam op het idee om uiteten te gaan. We zijn naar La Romantica gegaan en hebben een fantastische avond gehad. Ik heb lekker pasta met calamariringen gegeten.

Maandagmorgen hebben we samen met Kevin ontbeten. Lucy was al naar het werk. We zijn naar Century City gereden, waar Lucy werkt, om haar op te halen. Lucy en Kevin zijn naar Kalkbaai gegaan, ze hadden een afspraak daar, en wij zijn doorgereden. De eerste stop was in Simon’s Town waar we een lekker kopje koffie hebben gedronken. Het weer was niet echt denderend. Toen we ‘s ochtends uit Paarl vertrokken was het helemaal bewolkt en onderweg hebben een fikse plensbui gehad. Ook in Simon’s Town regende het zo af en toe. Tussen de buien scheen de zon en werd het meteen een heel stuk warmer.

De volgende stop was in Boulders, waar een penguinkolonie is. Ik heb er wat gefilmd maar wat was het daar toeristisch zeg, we hadden al snel genoeg van al die Duitsers en zijn dan ook doorgereden naar het nationale park waarin Kaappunt ligt. Na de auto geparkeerd te hebben zijn we omhoog gelopen naar Kaappunt. Het uitzicht was prachtig, zee rondom. We zagen echter dat, als je weer een stukje terug liep, je nog verder over kon lopen, nog meer naar de punt. Dirk en ik hebben dat dan ook gedaan. Daar aangekomen heb ik gefilmd en we zagen iets in het water zwemmen en springen. Omdat we best hoog stonden konden we niet goed bepalen wat het was, we dachten dat het dolfijnen waren. Toen we het echter later op de video terugkeken bleken het zeeleeuwen te zijn. Wat waren ze blij, ze sprongen en dansten in het water. We zijn weer terug naar de auto gelopen, waar we een ijsje gegeten hebben. Omdat het nog niet zo laat was, besloten we ook nog naar Kaap de Goede Hoop te gaan lopen, zo’n 45 minuten van Kaappunt. Halverwege ging er een trap naar beneden (zeker zo’n 200 meter) en Dirk en ik besloten om daar beneden naar het strandje te gaan. De lucht begon ineens te betrekken. Het was heerlijk daar beneden. Tot het plotseling begon te regenen. Wij dus vol vaart weer al die trappen op. Wat snakte ik naar adem toen ik eindelijk bij de auto kwam. Alle 3 waren we kletsnat. De verwarming op volle toeren en maar hopen dat we snel op zouden drogen. We zijn met de auto naar Kaap de Goede Hoop gereden, niet zo heel veel bijzonders daar. Onderweg zagen we bobbejanen en later ook nog blesbokken.

We zouden langs Houtbaai terug naar Paarl rijden. Kevin had ons verteld dat je in Houtbaai de lekkerste vis en chips kunt eten. Halverwege stuiten we echter op een wegopbreking er was geen alternernatieve route aangegeven en we konden het ook niet vinden op de kaart. We besloten de vis en chips maar te laten zitten en over een andere weg, door alle drukke voorsteden van Kaapstad, terug naar Paarl te rijden. We zijn naar Robert en Elsabé (m’n 2e gastouders) gegaan om daar te eten en ook op de boerderij te slapen om de rust te ervaren. We zouden een braai houden maar omdat het ook in Paarl hard regende, hebben we pasta gegeten.  Na het eten hebben we nog een poos zitten kletsen, Robert vertelde zijn, voor mij al zo bekende, grapjes en we hadden grote lol. Het was al na 12en eer we gingen slapen.

De volgende morgen om half 9 zaten we aan het ontbijt. Nadien ben ik net Dirk naar de dam gelopen. Wat was de dam droog zeg, vergeleken met de keer ervoor dat ik hem gezien had!

We hebben al onze spullen weer in de auto gepakt en zijn naar La Rochelle Primary gegaan. Eerst zijn we in graad 3 geweest, wat waren de meisjes blij om mij weer te zien. Ze konden niet van me afblijven en ze hadden allemaal zoveel te vertellen. We zijn daarna even naar graad 2 gegaan. Dirk had het al gauw gezien en we zijn dus ook niet veel later naar het dorp gegaan. Ik heb daar m’n foto’s opgehaald bij de Westerman’s (de apotheek en winkel van Lucy en Kevin). Om half 1 was het tijd om naar Rotary te gaan. Het was leuk om iedereen aan m’n ouders voor te stellen en er was een erg goede gastspreker. De man vertelde over roofvogels en hoe ze die kunnen trainen voor de jacht. Hij had ook 2 vogels meegenomen; een valkje en een zwarte arend.

Na Rotary wilden we eigenlijk Tafelberg op maar omdat het alom bekende tafelkleedje op de berg lag, vielen onze plannen in duigen. We zijn wel naar Kaapstad gegaan, het V&A Waterfront om precies te zijn. Daar hebben we wat rondgelopen en we zagen een groep artiesten zingen en dansen. Elsabé had ons verteld dat we naar de Imax moesten gaan. Dat is een bioscoop met een scherm van 3 etages hoog. Robert had wel verduidelijkt waar het was maar natuurlijk was het niet zo makkelijk te vinden. Op een gegeven moment stonden we voor een deur waar ‘open me’ op geschreven stond. Dat deden we dan maar en we kwamen tussen een stel minicooper’s te staan. Dit was niet goed, dachten we, maar voor de zekerheid vroeg ik de verkoper waar het dan wel was. Hij zei dat we door de winkel een stukje verder moesten lopen , het was dus wel de goede deur waardoor we naar binnen waren gekomen. Toen we doorliepen kwamen we ook nog door een BMW garage. Een kwartiertje later zou er een Deep Coral Show beginnen. We besloten die te gaan kijken. De hele show duurde maar 1 uur maar we hebben alle 3 erg genoten. We hebben buiten nog even aan de zee gestaan en gekeken naar Robbeneiland. Omdat we de dag ervoor niet konden braaien bij Robert en Elsabé zouden we het deze avond doen. Jammer genoeg werd het weer gecanceleerd vanwege het weer. We hebben bij Lucy en Kevin gegeten, Lucy had heerlijke struisvogelsteak gemaakt. We zijn niet al te laat naar bed gegaan, de volgende dag zou een lange dag worden met veel gereis.

Woensdagmorgen op tijd ontbeten en de spullen in de auto gepakt. Rond 10 uur waren we op weg naar Oudtshoorn. Het grootste deel van de weg naar Oudtshoorn was snelweg. 2 baans welteverstaan maar dat is wel logisch, er gaat niet zo heel veel verkeer over. Tegen 3 uur kwamen we in Oudtshoorn aan en we zijn meteen doorgereden naar de grotten, zo’n 30 km buiten het dorp. We waren op tijd voor de laatste toer, die om 4 uur zou beginnen. Het was prachtig in de grot, alle stalagmieten en stalagtieten. Af en toe deed de guide de lichten uit zodat je kon zien hoe donker het moet zijn geweest voor de eerste mensen die de grot in zijn geweest. Ik heb onze 45 minuten toer erg genoten. We zijn weer terug naar Oudtshoorn gereden. Het was niet zo moeilijk om ons guesthouse te vinden. We werden hartelijk verwelkomd door de gastvrouw. Ze kwam meteen gezellig met ons praten om wat informatie te geven over Oudtshoorn. Ook vroeg ik haar wat een leuke plek was om te eten. Ze zei dat Paljas erg leuk is, maar dat we wel moeten bespreken omdat het er erg druk is. Toen we echter tegen 8 uur bij Paljas aankwamen zat er, om precies te zijn, 1 ander stel. We hebben alle 3 een vleesmix gegeten. Ik heb struisvogel en kudu gehad en Karin en Dirk hebben daarbij ook nog springbok en krokodil gegeten. Oudtshoorn ligt in de Klein Karoo. Het kan er overdag erg warm worden en ‘s nachts koud. Het is er erg droog, maar het is nog geen woestijn. Toen we terug naar huis liepen had ik het ontzettend koud. Na 10 minuten kwamen we bij het guesthouse aan en ik ben meteen m’n bed ingedoken om op te warmen.

We hadden het ontbijt geboekt voor 8 uur de volgende morgen. Voor die tijd hadden we ons al helemaal klaar gemaakt, zodat we na het ontbijt zo weg konden. Het ontbijt was lekker, gebakken eieren met spek. We zijn naar een struisvogelboerderij gegaan. De vrouw van het gasthuis had ons aangeraden om naar 1 van de kleinere boerderijen te gaan, die zijn zo erg toeristisch. Ik denk dat we een erg goede keuze hebben gemaakt, het was een ontzettend leuke en gastvriendelijke plek. We kwamen een paar minuten voor de toer begon dus dat was fijn, hoefden we niet zo lang te wachten. Eerst gaaf ‘de boer’ een praatje, erg grappig en goed te volgen, van zo’n 15 minuten waarin hij van alles vertelde over de struisvogels. Hij liet ons struisvogelleer voelen en legde uit hoe een incubator werkt. Daarna was het tijd om naar de struisvogels te gaan. Er zijn 2 struisvogels die ze tam maken voor het publiek. Dat is best moeilijk omdat struisvogels ontzettend domme dieren zijn. Ze zouden zichzelf dood kunnen eten aan mais, ze weten niet wanneer ze moeten stoppen. De ene struisvogel was zo mak dat ze kusjes kon geven. Als je een maiskorrel tussen je lippen hield, kuste zij hem er tussenweg. Het was nu tijd om een struisvogel te rijden. Eerst gingen een paar anderen en toen was het mijn beurt, wat is het ontzettend raar rijden op zo’n dier zeg! Na een paar laatste woorden was de toer afgelopen. We hebben buiten in het zonnetje koffie gedronken en zijn toen doorgegaan naar de wildlife ranch. Ik had meer van die plek verwacht, eigenlijk was het gewoon een dierentuin met veel krokodillen en katachtigen. Je liep over een hoge brug en zag alle leeuwen, tijgers, cheetahs enz. onder je liggen.

Nu was het tijd om verder te reizen, op weg naar Stormsriver Mouth. Van Oudtshoorn zijn we eerst naar het zuiden gereden, naar George (Sjors) en van daar verder naar het oosten. We verbleven in het Stormsriver Mouth Park.‘s Avonds zijn we uit eten geweest in het park. We zijn niet al te laat naar bed gegaan want het was alweer koud.

We besloten vrijdag door het park te gaan wandelen. Het eerste stuk van de wandeling was over een houten pad. We liepen in de schaduw en de bomen waren prachtig, de hele begroeiing was zo dicht, erg mooi! We kwamen bij een hangbrug, over de Stormsriver. Van daar af veranderde de begroeiing wat. Er kwam meer fynbos. We moesten erg klimmen, er waren allemaal trappen omhoog. Toen we bij een bankje aankwamen was ik behoorlijk uitgeput. Het uitzicht daarboven was prachtig. Na een poosje te hebben gerust zijn we nog een stukje verder gelopen. Er bloeide een prachtige koningsprotea. We zijn weer terug gelopen. Bij een watervalletje zijn we even gestopt, ik heb met m’n voeten in het ijskoude water gezeten. Ook heb ik wat orchideeën voor Karin gefilmd, zij was niet meegegaan en ik wilde haar laten zien wat ze allemaal gemist had. We hebben aan de zee geluncht. Wat was de zee ruig hier zeg, whow, de golven waren zo hoog!

We zijn, na de lunch, weer in de auto gestapt om nog een stukje verder naar het oosten te rijden. Onze volgende slaapplek was in Tsitsikamma. Onze kamer was moooi. We hebben lekker buiten gezeten, puzzelen, dagboek schrijven. We hadden de gastvrouw gevraagd wat een leuke plek was om te eten. Ze vertelde waar in Stormsriver een leuk restaurant was. ‘s Avonds bleek echter dat het gesloten was en we konden geen andere plek vinden. We moesten toch wat eten en besloten dan maar junkfood bij een wegrestaurant te gaan eten. Wat was dat vies zeg, bah. Toen we om 8 uur terug bij ons huisje kwamen zijn we, met z’n drieën in 1 bed gedoken, het was zo koud en alleen het 2persoonsbed had elektrische dekens. Ik was eerst van plan om alleen maar bij Karin en Dirk in bed te blijven terwijl we nog wat praatten en puzzelden maar ik had geen zin om naar m’n eigen, koude bed te gaan dus toen ben ik er maar blijven slapen.

Zaterdagmorgen hebben we rustig aan gedaan. Rond 8 uur waren we er weer uit. We hebben lekker ontbeten en buiten in de zon gezeten. Ik heb nog wat gezwommen en zo rond het middaguur zijn we vertrokken in de richting van Kaapstad, ons volgende slaapadres was in Knysna. Halverwege, in Plettenbergbay, hebben we het strand bezocht. We hebben lekker gezwommen en een zeeleeuw in de golven zien spelen. Toen we waren opgedroogd zijn we naar Knysna gereden. De gastmensen in ons volgende B&B waren Nederlanders. Ons appartementje bestond uit 2 slaapkamers met elk een aparte badkamer. We zijn allemaal meteen gaan douchen om al het zout eraf te halen.

We hadden onze gastvrouw weer gevraagd wat een leuke plek was om te gaan eten. Ze vertelde over haar lievelingsrestaurant waar je zowel heerlijke vis als steak kunt eten. Ik heb een calamari en mossels combo gegeten, dat was heel lekker. Er stond een heel lekker toetje op het menu, crème brûlee met amarula. Helaas was dit net het enige toetje op de lijst dat er niet was. De eigenaresse zei dat we de volgende dag weer moesten komen, dan zou het er weer zijn. Weer terug thuis hebben we wat tv gekeken.

Zondagmorgen, na het ontbijt, zijn we naar Knysna Olifantenpark gegaan. Ze hebben daar 7 jonge olifanten die oorspronkelijk uit het Krügerpark komen. Eerst hebben we een video over de olifanten gezien en toen zijn we met een soort 4x4 naar de olifanten toegegaan. Eerststonden ze achter een houten balk. Iedereen die voor 20 rand een emmer met eten had gekocht, kon dat aan de olifanten geven. Toen ze uitgegeten waren kwamen ze achter het hek vandaan en konden we ze aanraken. M’n eerste keer dat ik een levende olifant heb aangeraakt, en wat voelen ze raar! Ze zijn ook zo groot, meer dan 2 meter hoog en ze gaan nog ongeveer een meter groter worden. Ik vond het echt super leuk om zulk contact met deze prachtige dieren te hebben. Er was een gids die over de olifanten vertelde. We konden 1 van de dieren over de tong aaien, dat was raar! Vlak voor we weer moesten vertrekken stonden Dirk en ik bij een olifant, die alleen stond wat achter de andere dieren. Hij krulde z’n slurf op en vond het heerlijk dat we hem op zo’n tong kietelden. Het was zo’n ervaring, whow! Het was alweer tijd om terug naar de auto te gaan.

We zijn naar de andere kant van Knysna gereden, naar Brenton-on-Sea. Er is daar een strand van zo’n 7 km lang tot BuffaloBay. We hadden broodjes en fruit gekocht en dat hebben we op de rotsen, in de koude wind, opgegeten. We zijn met z’n drieën gaan lopen. Ongeveer halverwege is Karin gestopt. Dirk en ik zijn helemaal naar BuffaloBay gelopen. Het water stond aardig hoog dus we moesten door het zachte zand lopen. Dat ging niet altijd even makkelijk.Toen we bijna in BuffaloBay waren, zagen we van ver af al iets groots, vlak aan de zee, liggen. Eerst dachten we dat het een stuk hout was, maar toen we dichterbij kwamen, zagen we dat het een kleine walvis was. Raar dat er in deze tijd van het jaar een walvis aanspoeld, normaal gesproken komen ze pas rond juni naar de Zuid-Afrikaanse kust toe om jongen te krijgen. In BuffaloBay hebben we even gerust, het is niet zo makkelijk om door dat zachte zand te lopen. Gelukkig liep het water meer en meer terug zodat we over tamelijk hard zand konden teruglopen. De terugweg ging dan ook 2 keer zo snel als de heenweg. We zijn weer terug naar de B&B gegaan.

Alle 3 gedoucht en vol moed (krijg ik m’n toetje dit keer?) zijn we weer naar hetzelfde restaurant als de dag ervoor gegaan. Ik heb weer de calamari en mossels combo gegeten omdat hij zo lekker was. Helaas kwam er weer een teleurstellende boodschap toen we om de crème brûlee vroegen.

Maandagmorgen rond half 9 weer opgestaan en ontbeten. We zijn naar een boerderij in Klein Brakrivier gereden. We zouden er een 4x4 gamedrive gaan doen. Toen we ‘s ochtends wakker waren geworden was het weer niet al te best. Onderweg klaarde het gelukkig af en toe een beetje op. Toen we echter bij Botlierskop (de boerderij) aankwamen, plensde het weer. We meldden ons aan toen we binnenkwamen. Ik had een picknick besteld maar vanwege het were konden we die alleen maar binnen houden. Er zaten allemaal lekker dingen in kleine bakjes in onze zak. Het dessert mochten we van het lopend buffet afhalen. Om 2 uur zou de 4x4 beginnen. Rond kwart voor vertelden ze ons echter dat het gecanceleerd zou worden omdat de paden te nat waren, dat zou te gevaarlijk worden met de 4x4.

We kwamen nu mooi op tijd in Witsand aan. Lucy en Kevin hebben daar een huis. Witsand ligt aan de monding van de Breede Rivier. Om toch nog iets nuttigs te doen die dag zijn Dirk en ik gaan wandelen, hoewel het al een beetje begon te schemeren. We wilden bij het huis recht naar beneden lopen naar de rivier. We konden echter geen doorgansplek vinden. We zijn helemaal naar links gelopen tot aan de zee. Over het strand zijn we naar de rivier gelopen. We liepen langs de kant in de hoop dat we ergens een paadje terg naar boven zouden vinden. Het zand ging steeds meer over in scherpe rotsen. Ik liep op m’n slippers en bovendien was het al zo goed als donker. Je weet dus wel hoe makkelijk ik daar liep. Gelukkig kwamen we na een poosje bij een pier uit en konden we verder lopen over de weg. We werden wel helemaal naar de rechterkant van het dorp geleid. Toen we terugliepen hadden we geen idee waar het huis precies was. We waren erg blij,en hadden geluk gehad, toen we het huis, na niet al te lang zoeken, vonden. We hebben een 100 stukjes puzzel gemaakt en als avondeten hebben we de resten van de picknick gegeten.

Dinsdagmorgen zijn we naar het plaatselijke winkeltje gegaan om ontbijt en melk te kopen. We vroegen tot wanneer de melk houdbaar was omdat er geen etiket of datum op de fles zat. De verkoopster zei dat het de dag ervoor binnengekomen was en dat het dus nog wel een poosje houdbaar zou zijn. Toen we het later opdronken bleek het melk te zijn die rechtstreeks van de boerderij kwam, geen concerveringsmiddelen of wat dan ook. Onze andere vraag aan de verkoopster, was waar we schapenvlees konden kopen. Ze kwam zelf uit Heidelberg dus ze wist niet of we het in Witsand zouden kunnen kopen, maar ze dacht van niet. Het was een poosje stil en toen vroeg ze of we een heel schaap wilden hebben. Mijn reactie was dat we toch niet zo’n grote honger hadden.

De avond ervoor hadden we een bord gezien dat je ergens in de buurt paarden kon huren. Het leek ons een leuk idee om een flinke strandrit te maken dus we gingen een kijkje nemen. Helaas bleken het kleine ponys te zijn die er niet uit zagen, ondanks het warme weer hadden we ontzettend lange haren en ze waren broodmager. We wilden het deze arme dieren niet aan doen om op hun rug te rijden.

‘s Middags zijn we naar het strand geweest. We hadden bodyboards meegenomen om lekker over het water te suizen. Helaas ging het dit keer minder goed dan de vorige keer dat ik het gedaan heb. We zijn niet zo lang op het strand gebleven omdat het helemaal niet zo heel warm was. We waren dan ook de enige gekken in het water. Na een lange hete douch genomen te hebben, zijn Dirk en ik naar Heidelberg gereden om vlees voor ‘s avonds te kopen. We hebben steak, lamschops en boerewors gekocht. Ook wat ingrediënten voor de sla. Rond 6 uur hebben we het vuur aangestoken voor de braai. Voor Dirk en Karin was dit de eerste braai in ZA. Hoewel ik het er altijd maar over had dat ik gebraaid had, waren we er nog niet aan toegekomen. Het was voor mij de eerste braai waarbij ik de gene was die er het meeste over wist. Zal dit ooit goed gaan komen? Na een poosje was het vuur lekker aan de gang. Toen het hout ongeveer uitgebrand was hebben we de nog brandende delen aan de kant gelegd. De kolen hebben we wat uitgespreid en het vlees hebben we op het rooster gelegd. Normaal hang je het rooster zo 30/40 cm boven de kolen, bij ons was het zeker niet meer dan 15 cm. De kolen waren niet warm genoeg. Kevin vertelde ons de volgende avond dat het niet onze schuld was, het is een erg moeilijke braaiplek omdat hij erg trekt en daardoor smeulen de kolen niet goed. Het vlees en de sla waren heerlijk en ik was zo vol toen we klaar waren met eten!

Woensdag 30 april was alweer de laatste dag van onze toer. ‘s Ochtends na het ontbijt lekker buiten in het zonnetje gezeten . Het weer was erg wisselvallig, het ene moment scheen de zon, dan weer ws het bewolkt en het heeft zelfs wat geregend. Omdat we niet te laat wilden rijden konden we niet meer gaan zwemmen. Na het huis schoon gemaakt te hebben en al onze koffers in de auto te hebben geladen, zij we zo rond half 12 vertrokken. We zijn eerst naar l’Aghulas, het meest zuidelijke punt van Afrika gegaan. We zijn over allemaal hobbelige zandpaden daar naartoe gereden.  Vlak voor Malgas moesten we de Breede Rivier oversteken, niet door middel van een brug maar met het pontje. We dachten eerst dat het pontje niet werkte, er was een blanke in een sjofel bezig en 2 zwarten in oranje pakken op de pont zelf. Gelukkig kon de pont ons toch naar de overkant brengen en je wil niet weten hoe de pont in beweging wordt gebracht en gehouden. De 2 zwarten hadden een band om en daar zat een metalen schakelkoord aan. Van het ene naar het ander punt op de over liep een metalen touw. De boos was daaraan bevestigd met katrollen, waardoor dat touw dan liep. De 2 mannen sloegen hun schakelkoord om het dikke touw en hingen dan met vol gewicht in de richting waar de boot vandaan kwam. Je kon zien dat het onzettend zwaar werk was. Hoezo, de zwarten worden nu gelijk behandeld, wat een klerewerk moeten deze 2 iedere dag doen. De blanke zit lekker in z’n trekker te werken en de zwarten doen het lichamelijk zware werk. Het was een hele belevenis om een keer zo de rivier over te steken. Hiermee kun je toch duidelijk zien dat Zuid-Afrika nog ver achter ligt vergeleken met Europa. Omdat we niet veel benzine meer hadden, gingen we op zoek naar een benzinestation. We zagen al gauw een bordje dat naar rechts wees. Wij daar naartoe, bleek dat we bij een hotel uitkwamen dat ook benzine verkocht, een eenvoudige merkloze pomp. Waarschijnlijk het enige plekje in het gehuchtje, en omstreken waar je benzine kunt krijgen.

Eindelijk kwamen we in Cape l’Aghulas aan. Het was niet zo heel spectaculair. Kaappunt is veel toeristischer dan Cape l’ Aghulas. Van daar af zijn we in 1 keer terug gereden naar Paarl. Terug bij Lucy en Kevin was iedereen al druk bezig met de voorbereidingen van de braai. We hebben de video gekeken die Karin thuis heeft gemaakt. Aan het eind van de tape was er een verassing voor mij, echt zo’n leuke verassing. Bedankt meiden, het heeft me echt goed gedaan om jullie weer eens te zien! Toen de kolen goed waren om op te braaien, zijn we met z’n allen naar beneden, naar de braaiplek, gegaan. Robert en Elsabé waren gekomen en ook Kevin’s ouders. Het vuur was zoveel warmer dan de avond ervoor. Ik heb Kevin lekker geholpen met het draaien van de chops, wat is dat warm werk zeg!Het hoogte punt van de avond werd verzorgd door Robert. Nadat we ons, heerlijke, eten op hadden. Ik heb volgens mij nog nooit zo gelachen als toen. De hele tijd probeerde hij al Nederlands te praten (We heeft…) dat zorgde al voor komische momenten. Nu had hij echter al aardig wat rode wijn gedronken. De grapjes gingen flink over de tafel. De mooiste was 1 over Jan van Riebeeck. Eigenlijk was het grapje zelf niet heel speciaal, maar de manier waarop hij het bracht wel. In z’n ‘goede Nederlands’. Dit moeten jullie echt op de video zien!

Het was al na 12-en toen we in bed lagen. Ik had de Dutchie, eindelijk, ontvangen en heb hem helemaal gelezen. Wat was het leuk om iedereens verhalen te lezen zeg!

Donderdagmorgen rond half 9 er weer uit. Ontbeten, en rond 10 uur zijn we naar Wellington gereden om Julie op te halen. Zij zou de dag met ons doorbrengen. Vanaf Wellington zijn we naar Strand gereden. De auto geparkeerd en op naar de zee. We hebben ons meer dan een half uur in het water vermaakt, tot het toch wel een beetje koud werd. We hebben ons op laten drogen en zijn toen een ijsje gaan eten. Daarna zijn we een stuk langs de kust gereden in oostelijke richting. De weg liep vlak langs de zee en het uitzicht was mooi. Op weg terug naar Paarl zijn we bij Somerset Mall gestopt. Daar hebben we eerst wat rondgelopen en zijn toen naar de Pick’n Pay gegaan om inkopen te doen voor het eten die avond. Karin en ik zouden ‘Hollandse kost’ maken. Julie hielp ook mee met de voorbereidingen maar besloot toch dat het beter was als ze thuis, bij haar nieuwe gastgezin, ging eten. We hebben champignonnensoep gemaakt als voorafje, daarna zuurkool en voor toe had ik een citroenkaaskoek gemaakt. Het eten was erg lekker en je kon zien dat Lucy en Kevin ook zaten te genieten, ze schepten maar op en op. Na het eten hebben we de video bekeken van wat we allemaal hadden opgenomen de afgelopen week. Metname het stukje van Robert van de vorige avond, zorgde weer voor de nodige buikpijn van het lachen.

Vrijdagmorgen om kwart voor 6 ging de wekker.  We hebben ontbeten en om 7 uur waren we op weg naar Kraaifontein. We zouden enige tijd met Moses, de zwarte man bij wie ik een paar dagen ben gebleven, doorbrengen. Eerst heeft Moses ons naar Hector Peterson gebracht, de school van zijn broer in Wallacedene. Michael, Moses broer, heeft ons uitgebreid rondgeleid en ik heb veel gefilmd. Daarna zijn we achter Michael aangereden naar Stellenbosch. Terwijl we door Wallacedene reden heb ik gefilmd. Moses stond al op ons te wachten bij zijn school. Ook hij heeft ons rondgeleid maar niet echt de klassen ingenomen zoals Michael gedaan had. We waren dan ook snel al weer klaar. We zijn Stellenbosch zelf ingegaan. Daar wat rondgelopen en winkels bekeken. Rond 12 uur zijn we naar Gino’s gegaan. Daar heb ik m’n eerste dag hier in ZA ook gegeten. Eigenlijk wilde ik m’n ouders er de eerste dag al mee naartoe nemen maar toen was het restaurant gesloten. Ik heb een heerlijke Griekse salade gegeten. We zouden eerst met Moses ergens Bobotie gaan eten maar dat ging niet door. Daarom heb ik Kevin een sms gestuurd om te vragen of hij en Lucy ‘s avonds meegingen uit eten. Dat vond hij een goed idee.

We zijn na de lunch naar huis gereden om wat spulletjes te halen. We zijn doorgereden naar Nederburg, een grote wijnboerderij. We kregen een hele lijst met allerlei verschillende soorten wijn. We konden er daar 6 van kiezen om te proeven. We besloten voor de 6 rode wijnen op de lijst te gaan. Er zaten 2 erg lekkere wijnen bij. We hebben wat wijn gekocht om mee terug naar NL te nemen. We hebben nog wat rondgelopen over het terrein en zijn toen weer terug naar huis gegaan. Lucy had geboekt voor ‘s avonds en dat was maar goed ook want het restaurant was vol. Om  half 8 waren we bij i’Campanelli. Ik heb erg lekker kalfsvlees gegeten. Als toetje een heerlijke Dom Pedro gedronken, dit keer met Amarula..

Zaterdag was het alweer tijd  om afscheid te nemen. Rond 8 uur zijn we weer opgestaan. Dirk en ik wilden nog graag Paarl Rock beklimmen terwijl Karin liever thuis bleef en alvast zou beginnen de koffers te pakken. Het was een aardig ritje om bij de rots te komen.  We hebben de auto geparkeerd en zijn gaan lopen. De lucht betrok erg snel en binnen 5 minuten begon het te regenen. Eerst bleven we schuilen onder een boom maar aangezien de hele lucht dicht zat met wolken besloten we terug naar de auto te rennen. Gelukkig hadden we dat gedaan want we waren nog maar net in de auto en toen begon het me toch te plensen. We zijn naar de Spar gegaan om nog wat laatste boodschapjes te doen. Thuis alles in de auto geladen en toen zijn we naar het vliegveld gereden. De auto geparkeerd, nog een laatste keer gecheckt of alles er uit was en de sleutels, zoals beloofd, in de kofferbak gelegd. We zijn meteen gaan inchecken, ik heb m’n retourticket bevestigd en meteen een stoel, met beenruimte, geboekt. Toen we weer terug kwamen in de vertrekhal was Lucy er inmiddels ook al. We hebben een lekker kopje koffie gedronken en ook Kevin kwam niet veel later. Het was al weer tijd om afscheid te nemen, wat zijn die 16 dagen ontzettend snel voorbij gegaan zeg!

Vandaag nog precies 4 weken en dan zit ik in het vliegtuig terug naar huis! Nog 1 keer, voor de laatste keer, ik arriveer op Schiphol zaterdag 21 juni, zo rond half 6 ‘s ochtends.

Ik zie er echt al naar uit om jullie allemaal weer terug te zien als ik over 4 weken en 1 dag weer terug ben in ons kikkerlandje!

Heel veel liefs,

Marieke