Finland

De afgelopen drie weken zijn voorbij gevlogen. Na de introductie week van de universiteit Leiden, twee weken werken en kennismakingstijd voor (inmiddels) mijn studentenvereniging en de eerste echte collegeweek, waarin ik ook nog op mezelf ben gaan wonen, is mijn reis naar Finland ongemerkt opeens al een maand geleden. Nu ik eindelijk weer even een weekendje tijd heb en thuis ben, werd het dus de hoogste tijd om te mailen over mijn geweldige, onvergetelijke weken in Finland.  De reis naar Turku was voorspoedig, ik kwam op tijd aan op Turku airport, waar “hostmum” al stond te wachten om me mee te nemen naar haar appartement in de stad. “Hostmum” was een vrij typisch Fins persoon, erg aardig, ruimdenkend en gastvrij, maar toch ook erg stil. Haar appartement was een vrij doorsnee appartement, al bevatte het wel een heuse sauna, iets dat in Finland absoluut geen vreemd verschijnsel bleek.

De volgende dag ontmoette ik ook “hostsister” Mirva. Een aardig meisje van mijn leeftijd. Ik vond het erg leuk om met haar te kletsen en te merken hoe het leven van iemand van mijn leeftijd in Finland is. Hoe haar vrijdagavonden zijn, het schoolsysteem, universiteiten en politiek. De hele gewone dingen bleken toch vaak net een slagje anders, maar toch hadden we veel overeenkomsten. Het opvallendste aan Finland vond ik toch wel de introvertheid van de meeste mensen. De eerste week ben ik bij dit gastgezin geweest en het ontzettend naar mijn zin gehad. Ik heb veel van de omgeving gezien en heb veel van de cultuur leren kennen. In deze week stonden ook al twee groepsactiviteiten op het programma. Zo zijn we de archipel die voor de kust van Turku ligt gaan bekijken. Turku heeft namelijk een enorme archipel voor de kust, van ongeveer 30 km breed. Hier hebben we een museum gezien en zijn we met veerdiensten en bruggen steeds verder van de kust gekomen. De kustwacht liet voor ons hun grootste schip uitvaren, hierop hebben we een prachtige rondvaart en rondleiding gehad. De andere groepsactiviteit was de stad Turku bekijken. Turku is een vrij oude stad en voor Finse begrippen aardig groot. We hebben het kasteel bekeken en de kathedraal en hadden wat vrije tijd om zelf de stad te bekijken. Ik vond het tijdens deze activiteiten ook ontzettend leuk om de groep alvast te leren kennen. De groep bestond uit jongeren uit heel Europa. Iedereen was super nieuwsgierig en enthousiast. Aan de vrijdag in Turku hebben we met een groepje ook een gezellige uitgaansavond in Turku vastgeplakt.

 De tweede week was een totaal andere week, maar ook ontzettend leuk. Murkku Heinonen had hier de leiding over. Deze man was absoluut niet stil en juist heel praterig. We bivakkeerde in een gebouw dat wat weg had van de Nederlandse Stayokey jeugdherbergen. Op prima kamers voor zes personen. Er was echter een groot verschil en dat was de prachtige locatie, midden in de archipel, direct aan de Baltische zee. En wat wij als groep de allerbeste feature vonden: De Sauna, later meer over de sauna.

Het belangrijkste van deze week was natuurlijk de RYLA. Een vrij intensieve, maar ook zeker nuttige cursus over leiderschap. We waren het er allemaal over eens dat we ontzettend veel geleerd hebben over de werking van groepen, en de leiding over groepen. Ook heb ik het ontzettend boeiend gevonden om mensen te horen spreken die goed waren in hun vak en ver waren gekomen in hun leven. Ik vond het ontzettend leuk om te horen hoe deze mensen met hun positie omgaan. Ook vond ik het prachtig dat deze mensen wat tijd uittrokken om ons iets te leren.

Wat de RYLA nog leuker maakte was de interactie in onze groep, in allerlei aspecten. Het ging over leiderschap, politiek, ethiek, uitgaan, studeren en allerlei genoegens die bij het jong zijn horen. Vooral de middagen en avonden in de sauna waren interessant, leerzaam en ontzettend gezellig.  Het mooiste aan deze reis heb ik toch wel gevonden dat ik een hoop nieuwe vrienden heb gemaakt over heel Europa, dat we de gelegenheid hadden elkaar te leren kennen, van elkaar te leren. En ook dat we hebben geleerd hoeveel we op elkaar lijken, dat we ondanks alle culturele verschillen allemaal jonge mensen zijn die iets van hun leven proberen te maken, die feesten en studeren.

Heel erg bedankt voor het mogelijk maken van deze geweldige twee weken, de kennis en vrienden die ik hieraan overgehouden heb!

Met vriendelijke groet, Vera Janssen

Verslag Rotary Exchange – Hongarije - Boedapest.

Zondag 15-07-07:

Terwijl ik sta te wachten bij de incheckbalie ontmoette ik Joost Schreurs. Joost en ik hadden af gesproken naast elkaar in het vliegtuig te gaan zitten. Bij aankomst worden we opgewacht door Mr. Béla op het Boedapest Ferihegy vliegveld. Mijn gastgezin wachtte buiten op mij, omdat ze eerst nog een Braziliaanse uitwisselingsstudent, Fernando, die inmiddels een goede vriend van mij is, moesten ophalen van het station. Mijn 'nieuwe broertje' heet Maté en toen we bij zijn huis in Debrechen aan kwamen ontmoette ik daar ook zijn moeder. Maté's moeder, Julia, sprak een beetje Duits en Maté zelf kon een beetje Engels.

Maandag 16-07-07:

De andere Rotary studenten die ook in Debrechen verbleven ontmoette ik op het grote plein midden in Debrechen. Fernando kende ik al omdat ik 2 uur naast hem in de auto had gezeten. Die dag hebben de kinderen van de gastgezinnen ons de stad laten zien. En 's avonds zijn we nog wat gaan drinken op een terrasje in het centrum.

Dinsdag 17-07-07:

Na het vroege opstaan, wat kennelijk gebruikelijk is in dit land, zijn Amer, de jongen uit Israël, het gastgezin van Fernando en ik naar Hortobagy geweest. Er is daar erg veel zand, verdroogd gras en er lopen een paar koeien. Maar toch is dit deel van het land er belangrijk voor de Hongaren, omdat er een groot deel van hun geschiedenis vandaan komt. Eva, 'de zus' van Fernando heeft ons daar veel uitgelegd over de cultuur van de Hongaren. Ondertussen leer ik thuis ook veel Hongaarse woorden van Maté en zijn familie waar we erg hard om kunnen lachen, 's Avonds hebben we avondeten/feestje bij Eva gehad.

Woensdag 18-07-07:

We zijn weer me de hele groep op pad gegaan, omdat onze gastgezinnen een gezamenlijk programma hadden afgesproken. Tommy (Tomash) de 'broer' van Amer nam ons mee naar een zwembad in Debrechen.

Donderdag 19-07-07:

Maté's familie nam Amer, Fernando en mij mee naar Ager. En klein stadje in het noorden van Hongarije. Daar hebben we een Hongaarse burcht bezocht die jaren geleden is belaagd door Turkse soldaten.

Vrijdag 20-07-07:

Vrijdag heeft Tommy ons weer mee genomen naar een zwembad, en dat was ook wel lekker omdat de temperatuur de hele week al rond de 40 graden was. Dit zwembad, eigenlijk meer een zwempark want alles was enorm groot en niet overdekt, lag iets buiten Debrechen en is echt het grootste water park dat ik ooit heb gezien. 's Avonds zijn we naar de Orange club geweest, dat is gewoon een disco waar alleen retro muziek wordt gedraaid. Ook al heb ik niet zo veel met retro muziek, toch was het erg leuk, en druk.

Zaterdag 21-07-07:

Deze ochtend moest ik weer heel vroeg opstaan, omdat ik weer terug naar Boedapest werd gebracht. Na de 2,5 uur durende reis kwamen we aan bij het hotel waar Mr. Béla op ons wachtte met de rest van 15 Rotary studenten, kennelijk was ik de laatste. Want na mij aankomst gingen we eten in het hotel.

Zondag 22-07-07:

Zijn we eerst in het Winkelcentrum van Boedapest gaan kijken, en hebben we rond gekeken in de stad.

Maandag 23-07-07:

Mr, Béla had een boottocht over de Donau geregeld zodat we het parlementsgebouw goed van buiten konden bekijken, en na 2 uur op de boot stapten we uit bij een dorpje. Bovenaan het dorpje was een kasteel waar we rond mochten kijken. Toen we met de boot terug kwamen in Boedapest was iedereen zo moe dat we meteen terug gingen naar het hotel.

Dinsdag 24-07-07:

Nadat we vroeg wakker gemaakt werden zijn we naar een soort openluchtmuseum geweest met allemaal ouderwetse Hongaarse huisjes. Daar zijn we met paard en wagen rond gereden, en hebben daarna in een restaurantje heerlijk gegeten.

Woensdag 25-07-07:

Woensdag hadden we een heel erg leuke fietstocht, waarbij we allemaal op de fiets de omgeving van Boedapest gingen verkennen. Ik zat met Sebastian, de jongen uit Noorwegen, op een tandem.

Donderdag 26-07-07:

ledereen mocht op dinsdag kiezen wat we gingen doen. Je kon kiezen tussen dierentuin, pretpark en zwembad. Ik ben eerst naar het pretpark geweest en daarna naar het zwembad. Vooral het zwembad was erg leuk, omdat het op de binnenplaats van een bijzonder gebouw is.

Vrijdag 27-07-07:

Deze dag hebben we een rondleiding door het parlementgebouw gehad. En 's avonds een afscheidsfeestje, omdat er de volgende dag alweer mensen zouden vertrekken.

Zaterdag 28-07-07:

Zijn we weer naar het zelfde zwembad geweest alleen nu was het wel minder leuk, omdat er al veel mensen weg waren die op zaterdag dus al naar huis gingen.

Zondag 29-07-07:

Joost Schreurs en Ik moesten allebei heel vroeg opstaan, en toen heeft één van de begeleiders ons naar het vliegveld gebracht. Waar we de vlucht van 12:45 namen maar door een uur vertraging pas om 16:00 in Nederland waren.

Joost Aanen

Duitsland: Summercamp Breaking Borders

Het is inmiddels al weer 3 maanden geleden dat op summercamp ben geweest naar  Göttingen, Duitsland. Inmiddels zijn alle foto's uitgewisseld en er wordt gewerkt aan een internet site van de groep, over deze vakantie. Deze croisiere had een thema, "breaking borders", en ik moet eerlijk bekennen dat dit mijn verwachtingen overtroffen heeft.  Behalve de traditionele onderdelen (sport, cultuur, jolijt) werd het programma aangevuld met een discussie over de toekomst van Europa. Ik denk met veel plezier terug aan dit kamp. Nieuwe vriendschappen zijn gesloten, oude vriendschappen worden gekoesterd  (ik heb inmiddels 3 rotary vrienden, van 2 voorgaande camps, over de  vloer gehad, en ik ga binnenkort op bezoek bij een jongen uit Barcelona). Al met al wil ik u, en Rotary bedanken voor de mogelijkheid die ik wederom  gekregen heb.   Alexander

Amerika

Gisteren ben ik terug gekomen uit Amerika. Ik heb mij heel erg goed vermaakt het was echt heel erg gaaf. Ik vond het absoluut niet leuk om terug te gaan omdat het ook een hele leuke groep was en we hele leuke dingen hebben gedaan. Ik denk dat ik iedereen heel erg ga missen. Ik ben heel erg blij dat Rotary dit voor mij heeft kunnen regelen. Daarvoor wou ik heel erg bedanken.Ik hoop dat ik dit soort dingen kan herhalen. Nogmaals heel erg bedankt. 

Marieke

Italië

Oss, 23-07-2006

Beste Mr. Armbrust,

Hiermee informeer ik u over de fantastische Rotary trip die ik via u heb mogen mee maken in Italië. Ik heb veel nieuwe mensen ontmoet en veel dingen geleerd, prachtige steden bezocht en Rotaract leden ontmoet.

De groep bestond uit negen mensen uit negen verschillende landen, drie jongens en zes meisjes niet allemaal uit Europa met leeftijd tussen 16 en 20 jaar. Een jongen uit Rusland en een uit Mexico en ik zelf uit Nederland. Een meisje uit Spanje een meisje uit Slowakije een meisje uit Hongarije een meisje uit Finland een meisje uit IJsland en een meisje uit Amerika.

De eerste week verbleef ik in Mirandola bij een erg aardig gastgezin. Het programma was heel cultureel. De eerste dag was de ontmoeting met de groep bij het zwembad in Mirandola. Daarna was er lunch bij het zwembad. Al erg snel begon de groep een echte groep te vormen en er begonnen interessante gespreken over elkaar's landen. De tweede dag gingen we met de groep de kathedraal van Modena bezoeken. Het gaf een grote indruk van de stad Modena.

Daarna gingen we met de groep naar het Ferrari museum in Modena. De derde dag waren we met de groep en twee Rotary leden als begeleiding naar Florence geweest. Het was er prachtig met zijn verschillende culturen. Daar hebben we de prachtige kathedraal van Florence bezocht en gewinkeld in de stad en erna geluncht. De vierde dag bezochten we de stad Ferrara. Daar kregen we een rondleiding door de stad door een gids die ons vertelde over de historie van Ferrara en erna werd er geluncht. De vijfde dag (Donderdag) gingen we naar Verona. Daar hebben we ook een rondleiding gekregen door de stad en daarna lunch. ledere dag met de groep was gezellig, er ontstonden goede vriendschappen. De zesde dag gingen we naar Venetië, Het was prachtig, met de vele bruggetjes en zijn prachtige uitstraling met de bootjes en de mooie oude gebouwen en woonhuizen aan het water. In de middag viel er een korte bui die meer verfrissend was dan vervelend. Tijdens deze bui gingen we lunchen in een erg mooie pizzeria. Na de lunch keerden we terug met de trein naar Mirandola. Het was de laatste avond dat we in Mirandola zouden door brengen. Het was erg leuk dat de Rotaract leden ons mee hadden genomen naar een etentje. Het was erg gezellig en er ontstonden interessante gespreken over van alles en nog wat. Daarna namen ze ons mee naar een erg gezellige club. De volgende morgen was het minder leuke afscheid van het gast gezin, maar het was toch echt tijd om naar San Marino te gaan. De tweede week verbleef ik in San Marino.

Een prachtig stadje gelegen op de bergen. Het was een erg aparte stad, het was namelijk een republiek in een staat (Italië). Er golden dan ook andere regels dan in het rest van de land. De eerste dag werden we opgehaald door onze nieuwe gastgezinnen. Ik had als gastgezin de president van de Rotaract in San Marino. De tweede dag gingen we met de groep naar het strand in Rimini, niet ver verwijderd van San Marino. Er volgde een lunch op het strand waar er nieuwe contacten werden gemaakt met Rotaract leden van San Marino. De derde dag gingen we met de groep naar Aquafun een groot water pret park.

In de middag hadden we daar ook geluncht, De vierde dag kregen we een rondleiding in het centrum van Rimini met een gids die ons vertelde over de historie van Rimini. Die avond was er een etentje met de President van de Rotary (district 2070) en rotary leden van San Marino. De vijfde dag was er een dag trip naar San Leo. Dit is een fort op de top van een berg, waarmee door zijn goede ligging onoverwinnelijk was. De zesde dag was er een ontmoeting met het twee regering's hoofden van San Marino. Het was een grote eer om hen de hand te schudden en wat te vertellen over Nederland. De zesde dag werd afgesloten met een etentje bij de President van de Rotary (district 2070) thuis. Na het etentje werd er het afscheid genomen van de groep.

Het was wel raar om afscheid te nemen, na twee weken er waren goede vriendschappen ontstaan. Het idee dat we elkaar niet zo snel meer tegen zouden komen was een raar gevoel. Kortom ik heb een fantastische ervaring gehad, deze trip zal ik nooit vergeten.

Hartelijk bedankt voor u inzet.

Met vriendelijke groet,

Victor Van der Velden

Oostenrijk

Donderdag 24 augustus 2006

Geachte meneer Armbrust,

Het was een zeer leuke vakantie met de Rotary! Ik heb ervan genoten, net als de rest van de jeugd die daar ook was. Ik hoop dat ik volgend jaar weer met zoiets kan meedoen?

Ik schrijf hieronder een klein verslagje van de 2 weken:

Zondag ben ik aangekomen bij meneer Brandl en in de avond hadden we een meeting met alle gastouders en de kinderen. Dit verliep nog wel een beetje moeizaam, maar later op de avond ging het wel. Maandag hebben we een lichte wandeling gemaakt naar een kerkje in de bergen. Toen voelde ik me al uitgeput bovenaan dus ik had het gevoel dat het helemaal niks zou worden deze 2 weken.

De volgende dag hebben we een uitdagendere tocht gemaakt naar een top vlakbij Schwaz. Toen ging het al een stuk beter als de vorige dag. Woensdag zijn we naar Innsbruck gegaan met de trein waar een oude inwoonster ons rondleidde door de stad. In de middag mochten we zelf door de stad lopen zolang we maar weer om kwart voor 5 bij de trein waren. Ik ging met de jongen uit Tsjechië en Hongarije naar de plaatselijke supermarkt om eten in te kopen. In de avond hadden we een concert van klassieke muziek. Donderdag zouden we oorspronkelijk ook de bergen ingaan maar door het slechte weer zijn we naar een openluchtmuseum gegaan over de boerderijen uit Tyrol.

In de avond was er de Rotary meeting waarbij alle deelnemers zichzelf hadden voorgesteld en iets over zichzelf en hun land hadden verteld. Vrijdag zouden we oorspronkelijk gaan fietsen naar een meertje maar dat ging niet door vanwege het slechte weer en daarom zijn we naar de Kristallwellten van Svarovski gegaan. Dit was voor iedereen heel overweldigend en onze Indische meisjes vergaten zelfs de tijd. In de middag zijn we naar de oude mijnen van Schwaz geweest, waarmee ze in de middeleeuwen beroemd mee zijn geworden. In de avond hadden we het Outreach festival waar wij een soort VIP-gasten waren: wij waren er al om 5 uur en de 'normale' mensen pas om l uur, en tot die tijd waren de drankjes en het eten gratis. Zaterdag hadden we een rondleiding door Schwaz met alle gebouwen en kerken uit de bloeiende periode van Schwaz.

Zondag zijn we met een bus naar Galtür gereden om vanaf daar naar de Jamtalhütte te lopen. Daar hebben we iedere dag tot zaterdag naar een top gelopen. ledere keer waren er 2 groepen: de normale groep en de topgroep. De topgroep ging naar de top en gelukkig zat ik daar ook in. Woensdag zijn beide groepen naar Zwitserland gelopen maar mijn groep is vanaf daar nog een uur verdergelopen naar de hoogste top in de omgeving (3070 meter) waar we een netwerk hadden voor onze telefoon. Hiervandan heeft iedereen een smsje gestuurd naar ouders of geliefden. Donderdag was de laatste dag dat we in de hut waren en na het eten zijn 5 mensen op pad gegaan om EdelweiB te zoeken. Ik behoorde hier ook bij. Gelukkig hadden we hem wel gevonden, ook al sneeuwde het! De volgende dag zijn we weer naar Galtür gelopen en met de bus naar huis gereden. Zaterdag hadden we nog een extra rustdag en toen zijn meneer Brandl, Donat (de hongaarse jongen die ook bij meneer Brandl logeerde) en ik naar de stad gegaan om nog wat inkopen te doen. In de avond hadden we de goodbye-party in een oud kasteel, uitkijkend over Schwaz. Dit was heel gezellig en nog een keer zijn alle emailadressen uitgewisseld. Na afloop zijn we nog met z'n alle in een lounge bar gaan zitten om nog wat samen te drinken. De volgende dag kwamen mijn ouders om 10 uur om mij weer op te halen en weer terug te rijden naar de camping.

Ik voeg ook 2 foto's bij, 1 uit de krant (waar ik helaas niet bijsta) en een op de top van een berg.

Met vriendelijk groet,

Mathias Januarius

Mijn reis naar San Diego in Amerika.

Ik ben Alex Zaman en ik ben voor 3 weken naar Amerika gegaan.

Week 1: In week zijn we in San Diego gebleven wat geweldig was. We hebben leuke activiteiten gedaan. Zoals San Diego Wild Animal park, het aerospace museum, naar een aquariummuseum, de San Diego county fair, naar een vliegdekschip geweest dat als museum diende.Naar een groot winkelcentrum en voor de rest zaten we bij het gastgezin. Het Wild Animalpark is een park waar ze de dieren in een normale leef omgeving steken. De planteneters zaten bij elkaar. Bijvoorbeeld de planteneters van de Afrikaanse savanne.Bij het aerospace museum zag je hoe de vliegtuigen zich ontwikkeld hebben. Je zit het vanaf de white brothers tot en met nu. De kermis was een enorme grote kermis waar van alles hebben. Echt alles hadden op die kermis. Het aquariummuseum ging over de zeedieren die voor de kust van California zwemmen. Dat was best leerzaam je ziet hoe de dieren er beschermd worden. In de eerste week zijn we naar een District meeting geweest. Dat gaat er daar zeer anders aan toe dan hier. Ze hebben daar eerst een aantal ceremonies. Deze ceremonies werden uitgevoerden door mariniers.

De tweede week gingen we naar Las Vegas (Neveda), Grand Canyon (Arizona) en naar Blyhte (Californie). De reis van San Diego naar las Vegas was 5 uur. Eenmaal in Las Vegas aangekomen. Werden we naar ons gastgezin daar gebracht waar we voor 1 dag bleven. Die avond gingen we met Bill de stad in. We zagen op een bekend plein een licht show die boven ons werd gegeven. Een zeer mooie show. De volgende ochtend gingen we naar de Grand Canyon. Dit was ook een reis van 5 uur. Maar dat werd allemaal goedgemaakt toen we bij de Canyon aankwamen. Het was zo prachtig en je kunt dan zien wat de natuur allemaal kan doen. We overnachten in Grand Canyon in een trailer met de hele groep.De volgende dag gingen we de canyon in naar beneden. Na de Canyon vertrokken we weer terug richting Calfornie we gingen naar een plaatsje in Californie dat aan de grens lag met Arizona. Hier verbleven allemaal in hetzelfde gastgezin. Die woonden aan de Colorado rivier. Een enorm groot huis. De meiden die mochten in het huis. Wij de jongens moesten in het huisje er naast slapen. Dat was enorm gezellig. In Blythe deden we allerlei activiteiten op de rivier zoals waterskieen en wakeboarden. En met zo’n band achter de boot. Ik en de franse jongen hebben er ook nog gevist op meerval. We bleven in Blythe voor 3 dagen. Waar we ook een Rotarymeeting bijwoonden in een energiewekkend bedrijf. Dat gebruik maakte van gas. Daarna gingen we terug naar San Diego. Waar we nog voor 3 dagen zouden blijven en dan naar een plaatsje ten noorden van San Diego gaan, dat Encinites heet.

Ik en Guime werden om half 2 ’s middags opgehaald om naar Encinites te gaan waar iedereen hun laatste week zouden doorbrengen. Encinites is zoals Knokke bij ons een plaatsje aan de zee. Maar hier leven ze voornamelijk van surftoeristen. Ik verbleef hier ook in een geweldige familie, maar nu zat ik samen met de italiaanse jongen. In de laatste week zijn we met de groep naar San Diego Zoo geweest, Spider-man 2 en naar Universal Studios in Hollywood LA. Hollywood is prachtig om naar toe te gaan. En als je er ben dan moet je zeker de boulevard bezoeken waar de beroemde sterren hun afdrukken zetten. Voor de rest was ik alleen op het strand te vinden of in de grote winkelcentrums. Mijn terugreis liep alles goed.

Ik wil u voor dit bedanken, want zonder uw medewerking kon ik dit niet doen.

Het is ook een echte aanrader en als er meer studenten uit Nederland naar toe gaan en ze willen weten hoe het geweest is dan kunnen ze me altijd bellen.

Nogmaals bedankt

Alex Zaman

Taiwan

Na al twee fantastische ervaringen te hebben gemaakt op andere Rotary kampen (Israël, Turkije), wilde ik heel graag weer een fantastische ervaring mee maken. De belevenis die je krijgt als je in een andere cultuur bent/ieert kennen is onbeschrijfelijk. Oftewel, hoe verder van huis hoe meer onbeschrijfelijk het zal gaan worden. Na de vraag of er nog Rotary Exchanges buiten Europa waren, kreeg ik een mailtje van u waarin stond dat er dit jaar een mogelijkheid was om naar Taiwan te gaan. Daar hoefde ik uiteraard niet lang over na te denken. Een goede vriendin van mij heeft daar enkele jaren gewoond en ik heb uiteraard mooie verhalen over Taiwan gehoord, al hoewel Taiwan altijd bij mij nog bekend stond als het land waar de sportkleding gemaakt werd, arm en zeker als een land waar je niet zo snel naar op vakantie zou gaan. Dit beeld is zeker veranderd.

Samen met Kal, een jongen wat ondertussen een echte vriend is geworden, en een paanse die hij via de Rotary een jaar geleden had leren kennen zijn we naar Taiwan gevlogen. Na een vliegreis van 15 uur, want gelukkig een heel stuk korter leek door de gezelligheid, en een tussenstop in Bangkok kwamen we om 18.00 aan op het vliegveld van Taipei. Daar werden we opgehaald door onze host families. Na een uur durende auto tocht, waar ABBA uit de speakers kwam, werd ik ondergebracht in hartje Taipei in een relatief klein appartementje. Gelukkig kon mijn host broertje goed Engels, omdat hij zelf een jaar via de Rotary naar Canada was geweest.

De man van de familie sprak enkele woorden, waardoor gebarentaal noodzakelijk werd en de vrouw sprak best redelijk Engels aangezien zij op een internationale school had gezeten. De communicatie barrière was dus gelukkig al verdwenen.

Dezelfde avond heb ik nog achterop een scooter door de smalle straatjes van Taipei gezeten om traditioneel Taiwanees te eten en te drinken met mijn host broertje.

Stinky tofoe, de naam zegt het al, stonk erg wat bij mij automatisch de honger gelijk stilde. Als drankje heb ik een Pearl Milk Tea gehad, een grote kartonnen beker met melk waar zachte balletjes (snoepjes) in zaten. Een apart gevoel, maar niet helemaal mijn favoriet. Maar gelukkig was het eten na deze avond alleen maar fantastisch. De volgende dag hadden we een samenkomst en opening. Vele ochtenden werd ik door mijn host broer op de scooter naar de bijeenkomst plaats gereden, maar deze ochtend ben ik met de metro en bus gegaan. Ze hebben er een super moderne MRT (metro) en in alle bussen hangen led schermen met televisie en reclame.

Tijdens de opening waar iedereen zich had voorgesteld (we waren met 25 man), kreeg ieder een aantal cadeautjes waaronder een kleine reistas en andere presentjes. We merkten toen al dat het Rotary district D3250 zijn uiterste best had gedaan om een zeer goed geregelde reis voor te schotelen. De totale kosten per persoon waren $2000, waar we zelf maar $400 voor hoefden in te leggen. Na de opening gingen we gelijk een bus in die ons lang een aantal plaatsen in Taipei reed. In Taiwan zijn de mensen zeer nauwkeurig qua tijd, dus voor iedere bezichtiging hadden we eigenlijk geen uitloop. Behalve een enkel bestuurslid gingen er ook een groep rotexen mee. Jongens en meisjes van onze leeftijd die een jaar in het buitenland hebben gestudeerd die goed de Engelse taal beheersen en die zo ons goed konden bijstaan. Met deze groep deelden we niet alleen de gesprekken over de verschillende landen, culturen etc., maar de humor en gezamenlijk uitgaan kwamen ook snel aan de orde. Na de aankomst op donderdag hadden we een aantal dagen van verschillende activiteiten, goede lunches en leuke bezienswaardigheden. De eerste zondag zijn we per bus, met de nieuwste films erin, een week door het eiland gaan toeren.

Taiwan is niet groot, 1,5 keer zo groot als Nederland. Heeft 26 miljoen inwoners en 12 miljoen scooters. Dit laatste verbaasde me echter. Er zijn zo ongelooflijk veel scooters, in iedere straat zie je er wel minstens 100 naast elkaar staan. Tijdens de spits zie je daarom bij elk stoplicht dat op rood staat in de voorste linie ook zeker 100 scooters staan, dat was wel een grappig gezicht. Over het verkeer trouwens gesproken, voor rood stoppen ze over het algemeen nog wel, maar voor links/rechts afslaan of voorrang geven hebben ze volgens mij nog geen regels. Als je bv links wilt afslaan, dan pak je gewoon de binnenbocht. Heel makkelijk....

Maar tijdens de rondreis hebben we vele zaken kunnen zien als steden, oude monumenten en de flora en fauna. We zijn o.a. ook naar een Nederlands fort gegaan, genaamd Zeelandia. De Nederlanders hebben vanaf 1642 20 jaar lang het zuidelijk deel van Taiwan (Formosa) bezet. Formosa is een Portugees woord wat staat voor 'prachtig eiland', en dat is het zeker. Het is namelijk een oud vulkanisch eiland, waardoor alles erg groen is. Behalve de vruchtbare grond, hebben ze geen grondstoffen om te exporteren/bewerken. De Taiwanese economie moet dus via de kennis komen. In Taiwan is het heel belangrijk dat jongeren goede cijfers halen om later een goede baan te kunnen krijgen in de handel of technologie. Tevens zal door de groeiende intellectuele en handelskwaliteiten van de Taiwanezen, de republiek van China steeds beter bekend worden, waardoor ze meer draagvlak kunnen vinden om onafhankelijk van China te worden. 60% van alle Taiwanezen wil dat Taiwan onafhankelijk wordt van het communistische China.

Je hebt daarom nog steeds politiek verschillende kranten zoals de China Post (een linkse krant, die alleen maar artikelen plaatst over de schandalige zaken van het Westen) en de Taipei Times (die uiteraard een rechter beeld geeft, wat mij niet is opgevallen, maar wel van heel veel verschillende onderwerpen artikelen plaatst).

Tijdens de rondreis hebben we verder heerlijk geraft, goed gegeten en vele historische zaken bekeken. Vele dagen hebben we in hotels gezeten, de ene nog beter dan de andere. Twee avonden hebben we in een host familie in de plaats Lua Chan gezeten. De host vader had o.a. een eigen hotel, waar wij dus gratis konden eten en drinken. De gastvrijheid van alle mensen was fantastisch. Na een zeer enerverend weekje zijn we terug naar Taipei gegaan. In de resterende anderhalve week zijn we 2 dagen in de Dharma Drum Mountain geweest; Een boeddhistisch resort. Hier hebben we leren mediteren en de boeddhistische levenswijze ervaren. Dus geen alcohol, geen vlees en verschillende ceremonies meegemaakt. Verder praten we hier met elkaar over het leven, om er een beter leven van te maken. Het was zeer indrukwekkend, maar ik kreeg het gevoel dat ze me een beetje probeerden om te praten van het christen zijn tot boeddhist zijn. Het waren zeer vriendelijke mensen, maar het voelde toch apart. Maar je gaat zeker over de dingen des levens nadenken.

Na twee dagen zijn we weer terug gegaan naar het centrum om daar vervolgens naarde 101 te gaan, het hoogste gebouw ter wereld. Verder hebben we die dagen een beetje gerelaxed, zijn we uitgegaan etc. Vervolgens hebben we 4 dagen op een kunst academie doorgebracht, waar wij in het begin wat hebben geleerd over de Chinese (kunst)cultuur. Hierna hebben we 4 dagen op verschillende onderdelen geoefend, zoals jongleren, dans, vlaggen en nog een paar kleine onderdelen die we na deze tijd aan onze host families en andere Rotarians hebben laten zien. In deze 2,5 week is misschien nog wel het belangrijkste de groep geweest. Want de groep maakt of verknalt je vakantie. Gelukkig was de groep geweldig. Ik trok voornamelijk op met 2 jongens uit Amerika, een Mexicaanse, een Spaanse, een Franse, een Estse en de Nederlander. Uiteraard had ik ook contact met de andere, maar bij deze mensen lagen de interesses dichter bij elkaar. Nadat het toneel gedeelte was afgelopen, volgde de dag erop helaas alweer de afsluiting van het kamp. Uiteraard was dit weer fantastisch georganiseerd met muziek, eten en drinken en de nodige acts. Uiteraard werden wij ook gevraagd om nog iets meer te doen behalve een verhaal vertellen over je eigen land en de uitwisseling van de vlaggen, dus hebben we met een aantal jongens een muziek act gedaan. Het was erg leuk, op het eind van de avond emotioneel, maar we zijn vervolgens met een aantal lui naar de KTV geweest. De KTV is een luxe karaoke bar. Karaoke is helemaal hip in Taiwan, op de tv heb je vele kanalen voor karaoke en andere muziek. Zingen is voor de Taiwanezen echt een passie. In de KTV heb je allemaal aparte kamers, met grote tv's en vele microfonen en muziek instrumenten om samen te gaan zingen. Ook kan je hier alle dranken en etenswaren bestellen die je wilt. In Nederland zou ik er nooit naar toe gaan, maar het concept daar was wel echt leuk.

De volgende dag was het afscheid van Taiwan. Mijn host familie heeft me netjes naar het vliegveld gebracht en afscheid te nemen van mensen die heel veel voor je gedaan hebben is erg lastig. Maar achteraf leer je er wel veel van. Een van de vele dingen die ik geleerd/ontdekt heb is waarom er in Azië zo ongelooflijk veel mensen zijn.

Na de 4^e dag kwam ik er achter: ze eten bij elk gerecht ei! De eerste 2 dagen is nog wel prima, maar bijna 3 gangen per dag wordt wel erg veel. Ik zou er zeker nog eens terug willen gaan. Het zijn zeer betrouwbare mensen en vriendelijk in de omgang. De meeste jongeren leren op school alleen maar Engels lezen, dus je kunt er helaas niet altijd verbaal uit komen, wat het trouwens wel weer leuk maakt. Maar Taipei is zeker een westers georiënteerd land. Op vele borden en reclame staan Engelse teksten, want het wel al weer een stuk makkelijker maakt. Ook is het voor westerse mannen een redelijke ego boost om naar Azië te gaan, want blonde haren (in mijn geval blonde krullen) en blauwe ogen zien zij niet elke dag. Het is vaak voorgekomen dat er groepen vrouwen aan mij vroegen of ze met mij (en Kai) op de foto mochten. Wat wij natuurlijk nooit afsloegen....

Het is zeker een aanrader om te gaan, ze regelen alles fantastisch voor je en het is een unieke ervaring die ik me de rest van mijn leven nooit meer zal vergeten.

“Discover Anatoliya”

Ik, Joost Franken, wil u graag over mijn ervaringen vertellen van het kamp “Discover Anatoliya” in Turkije van 4 tot 18 juli.

Ten eerste was het een wereldwijd kamp en niet alleen europees, wat zeer interessant was vanwege alle verschillende culturen door elkaar, van een koreaanse jongen tot een meisje uit de Verenigde Staten. Er waren in totaal 12 kinderen: 7 jongens en 5 meisjes.

Bij aankomst werd ik ontvangen door twee mensen van de rotary op het vliegveld van Izmir.

Waarna ik gebracht werd naar Çesme waar we 4 dagen bleven in een hotel en waaruit we Ephessus, een zeer grote klassieke stad, hebben bezocht. Daarna gingen we naar Ankara (het was rotary club Ankara die de eerste week regelde), waar we drie nachten sliepen bij families thuis.

In Ankara heb ik ook in de Rotary bijeenkomst mijn vlaggetjes afgegeven aan de twee rotaryclubs die er waren.

Vanuit Ankara reden we naar Cappadocia waar we wederom in hotels sliepen, twee nachten.

Daar hebben we, met een ander kamp, de grotwoningen bekeken en veel van een pottenbakkerij geleerd. Van daaruit een lange trip naar Alanya weer in een hotel voor twee nachten.

Daar een beet site-seeing. Daarna, met tussenstop in ? ben de naam vergeten maar was een klein dorp, naar Antalya waar we hebben geraft, heelaas wel in de keiharde regen maar het wel heel erg leuk. Daar ben ik ook op het vliegtuig gezet zonder zelf iets te hoeven regelen zij deden alles.

Kortom een leuke ervaring.

Bedankt voor al de moeite.

Joost Franken, Bergen op Zoom

Turkije reis

Cairo

ik wil u vertellen dat de zomerkamp in egypte erg leuk is geweest. Ik heb het erg naar mijn zin gehad en alles was goed geregeld in Cairo.

Hartelijk bedankt dat ik dit heb mogen meemaken! 

Saskia de Jong

Swiss Bike Tour 2006

It has only been a few days since my return from the Rotary Camp in Switzerland. New Memories, Impressions and Friends are stil! fresh. The past two weeks have been so full of new experiences that it is partially after the camp when I start to realise how great this bike tour reatly was.

The preparations of the camp were really great and we often got emails with information about the summer camp like a program, a list of accommodations, insurance sheets, health sheets and a list of participants. Once there, we were being picked up individually from the airport and train station. Since my own flight was quite early I arrived as one of the first participants at the starting point of our bike tour. I checked in at the agricultural school and the camp. After the check in they showed me rny rented bike and I was able to test it. We were allowed to go for a swim in a swimming pool near the school since the whole group would arrive gradually during the day. The first day really was a warm welcorne and we were able to taste a typical Swiss cheese dish at the end of the day.

The next day we had an early rise for our first bike ride of the camp. This day would be a test for your biking skill. We were divided amongst three groups depending on how everyone was managing to keep up. I did quite well and was therefore grouped with Jiri Bucek (Czech Republic), Jurij Kren (Slovenia), Barbora Supinova (Slovakia) and Peter Drachmann (Denmark). A few days later Daniel Zeelenberg (The Netherlands) joined group A as well. Being in the first group made the cycling harder since we took more distance, cycled more ^vup hills' and made us reach our destination at the same time the other groups would arrive. In my opinion this was more then worth it. The team spirit was very good and we also took the most beautiful roads and mountain tracks. Not to mention the very nice and fast down hills! With this group we took all optional possibilities we got for cycling. I think I can speak on behalf of the first group when I say that the mountain biking along the Rhein with Gary from Schaffhausen was our favourite part. At the end of the camp Durij's speedometer registered over 500 km!

After the first day on our bike we would at least cycle every two days to reach our next destination for one and a half week. At each place there was a different Rotary club which organised the program there. This program took place in between cycling days and after cycling and we did a lot of nice things like crossbow shooting, visiting the Rhein waterfali's, hiking, dinner at a Rotarian's home, more biking and a lot of other cultural activities. I got to know most of the other participants of the other two groups on the first day as well: Can Akannac (Turkey), Katherine Dodd (Australia), Konstantinos Fronimos (Greece), Mircea Mogan (Romania), Igor Osipov (Russia), Dainius Sablinskas (Lithuania), Akash Singla (India), Tamar Stern (Israël), Victor Teodorescu (Romania), Harshvardhan Tiwari (India), Giedrius Tradisauskas (Romania) and Kyriakos Tzafestas (Greece). After two weeks of intense cycling and other sports activities I can truly say that they all became good friends.

We started our tour near Zürich in a little village called Lindau. From Lindau we respectively travelled to Schaffhausen, Flawil, Schaan (Liechtenstein) and Richterswil. Every morning we would wake up at seven o clock. Breakfast was often taken care of by the school or youth hostel where we would stay at that moment. There also always were energy bars, fruit, water and other extra supplies ready for the cycling.

The lunch was also very well organised and the moment we would arrive at the break point for a rest there would be a picnic ready with delicious food. Joanne Maleska (Poland) who was not able to cycle along also did a great part in the preparing and shopping for these breaks. The dinner's at the end of the day varied a lot since they were mostly prepared by the accommodations as well. It always tasted very good after a day of sports though!

By the time we arrived in Richterswil we already had becorne a group of friends. Even though the cycling had reached its end there still were some nice activities ahead of us.

One thing everyone probably has been looking forward to was the river rafting! We went down wild river streams with inflatable rafts and professional guides. The two hour trip down the river really was a lot of fun! On the last night in Richterswil there also was a really nice surprise. We were taken to a dinner across one of the lakes near Zürich on several speedboats! Some of the boats had 300 horsepower motors on board and you can probably imagine it was a real rush to race across the lake in these boats.

The next morning we went to Zürich by boat. After dinner we were allowed to go out in town and everyone went out in Zürich in small groups. This wasn't especially organised, but there was more then enough initiative from within the group. The next day we had a really nice (and competitive) tourist tour. New small groups were given a list with questions about important buildings and places across the centre of Zürich. Walking through the pretty centre at your own pace made it really comfortable and there was more then enough time to eat lunch and do some shopping. We concluded the camp with an official rotary dinner in a restaurant with a beautiful view over Zürich where one of the cycling leaders received the Paul Marris Fellow reward.

This camp has really given me a good view of eastern Switzerland and its culture. I got to experience new sports like crossbow shooting and river rafting. And most important of all: I have learned of new cultures from the new friends I met. I would therefore like to give my special thanks to Esther Akers and Stephen Akers for organising and leading this nice camp, The Swiss Bike Tour 2006.

Jurrian Hartveldt (The Netherlands)